Wyjasnij dlaczego człowieka rozumie się w tradycji jako istote spoleczna.
Omow znaczenie wiezi spolecznych w relacjach miedzy ludzmi.
Przedstaw główne założenia nowozytnych koncepcji umowy społecznej.
Przedstaw jak wedlug dawnych myslicieli kształtowały sie relacje miedzy ludzmi w stanie natury a jak w stanie cywilizacji (w spoleczenstwie zorganizowanym na podstawie umowy społecznej).
Omow znaczenie wiezi spolecznych w relacjach miedzy ludzmi.
Przedstaw główne założenia nowozytnych koncepcji umowy społecznej.
Przedstaw jak wedlug dawnych myslicieli kształtowały sie relacje miedzy ludzmi w stanie natury a jak w stanie cywilizacji (w spoleczenstwie zorganizowanym na podstawie umowy społecznej).
Odpowiedź:
Człowiek rozumie się w tradycji jako istotę społeczną, ponieważ nie może żyć i rozwijać się poza społeczeństwem, w którym zaspokaja swoje potrzeby i kształtuje swoją osobowość. Społeczeństwo jest nie tylko warunkiem przetrwania człowieka, ale także źródłem jego wartości, norm i celów życiowych. Człowiek jest z natury zależny od innych ludzi i tworzy z nimi różne więzi społeczne, czyli relacje oparte na wspólnych interesach, uczuciach, pokrewieństwie lub prawie.
Znaczenie więzi społecznych w relacjach między ludźmi jest bardzo duże, ponieważ wpływają one na kształtowanie się tożsamości, postaw i zachowań jednostek. Więzi społeczne umożliwiają ludziom komunikację, współpracę, wzajemną pomoc i wsparcie. Więzi społeczne są także podstawą tworzenia się grup społecznych, które mają własną strukturę, kulturę i rolę w społeczeństwie.
Nowożytne koncepcje umowy społecznej są teoriami filozoficznymi, które mają wyjaśnić podstawy polityczne władzy państwowej. Zgodnie z umową społeczną społeczeństwo i państwo powstały w wyniku porozumienia się (umowy) jednostek, które poprzednio żyły „w stanie natury”, czyli bez żadnego prawa i porządku. Według innej wersji były dwie umowy: pierwsza, między jednostkami, która doprowadziła do powstania społeczeństwa (umowa o zjednoczeniu się); druga, między społeczeństwem a władcą, która doprowadziła do powstania państwa (umowa o podporządkowaniu się). Koncepcja umowy społecznej miała dać odpowiedź, jaki ustrój polityczny jest najlepszy i jakie są prawa i obowiązki obywateli.
Według dawnych myślicieli relacje między ludźmi w stanie natury były różnie przedstawiane. Dla Thomasa Hobbesa stan natury był stanem wojny wszystkich przeciw wszystkim, gdzie panowało prawo silniejszego i życie ludzkie było „samotne, biedne, plugawe, brutalne i krótkie”. Dlatego ludzie zawarli umowę społeczną, na mocy której zrzekli się swojej wolności naturalnej na rzecz suwerena (monarchy absolutnej), który zapewnił im bezpieczeństwo i pokój. Dla Johna Locke’a stan natury był stanem wolności i równości, gdzie ludzie żyli według prawa natury i mieli niezbywalne prawa do życia, wolności i własności. Jednak ze względu na zagrożenia ze strony innych ludzi i brak niezawisłego sądu, ludzie zawarli umowę społeczną, na mocy której utworzyli państwo (republikę), które miało chronić ich prawa naturalne. Dla Jeana-Jacques Rousseau stan natury był stanem niewinności i szczęścia, gdzie ludzie żyli według swoich instynktów i nie znali nierówności ani niesprawiedliwości. Jednak ze względu na rozwój cywilizacji i własności prywatnej, ludzie popadli w stan niewoli i zepsucia. Dlatego ludzie zawarli umowę społeczną, na mocy której utworzyli państwo (demokrację), które miało reprezentować ogólną wolę i zapewnić im wolność obywatelską.