Wyjaśnij znaczenie tekstu
Hektor uświadamia sobie, że został zwiedziony przez Atenç
Spełnię czyn, którym będę w późne wieki słynął".
Tak się rycerz w szlachetnym czuciu ubezpiecza.
Wraz dobywszy ciężkiego i ostrego miecza,
85 Leci śmiało wielkimi na Achilla kroki.
Jak orzeł, wyniesiony nad górne obłoki, Z chmury spada na pole, a gorąco pragnie Drżącego wziąć zająca albo młode jagnię Tak Hektor z mieczem w ręku na Achilla wpada.
90 Ten nawzajem, a strasznie w sercu się rozjada. Cały Hefajsta cudnym puklerzem okryty, Na głowie blask się świeci czworoczubnej kity, Groźnie ją wstrząsa: włosy na kształt błyskawicy Jaśnieją, pływające na wierzchu przyłbicy. [...] 95 Hektor cały Patrokla okryty był zbroją.
Mała tylko część gardła jego odsłoniona, Gdzie kość połącza miękką szyję i ramiona, Lecz tędy duch żywotny najłatwiej wychodzi. W to miejsce grotem Pelid zapalony godzi
100 Przebita na pół szyja od srogiego ciosu, Jednak nienaruszony został otwór głosu: [..] .Zaklinam cię przez ciebie, przez twoje rodzice, Nie chciej nieszczęśliwego psom oddawać łupem! Ojciec i matka z drogim pośpieszą okupem. 105 Przyjmij miedź, przyjmij złoto, ciało powróć Troi: Niechaj mi stos zapalą spółziomkowie moi".
.Psie plemię! - krzyknął Pelid - prosisz mnie daremnie, Psom będziesz brzydką pastwą, ta cię hańba czeka. Niech niesie dary Troja, niech inne przyrzeka,
110 Nie zmieni, by się z tobą, co mówię, nie stało. Choćby chciał złotem Pryjam odważyć twe ciało, Nie opłacze cię matka na łożu pogrzebnym.
Lecz psom i sepom będziesz pokarmem haniebnym". Hektor mdlejącym głosem, który w ustach kona: Wiedziałem, że twa dusza niczym niezmiękczona. Zelazne w tobie serce. Chroń się gniewu nieba! Zemszczą się za mnie bogi i za wsparciem Feba Parys, brat mój, przy Skajskiej obali cię Bramie: Choć moc twoja tak wielka, jednak ją bóg złamie".
Achilles, nie zwracając uwagi na ostatnie słowa Hektora, zbezcześcił jego ciało - przywiązał je za nogi do wozu i ciągnął po piasku wokół murów Troi.]
Przełożył Franciszek Ksawery Dmochowski
Hektor uświadamia sobie, że został zwiedziony przez Atenç
Spełnię czyn, którym będę w późne wieki słynął".
Tak się rycerz w szlachetnym czuciu ubezpiecza.
Wraz dobywszy ciężkiego i ostrego miecza,
85 Leci śmiało wielkimi na Achilla kroki.
Jak orzeł, wyniesiony nad górne obłoki, Z chmury spada na pole, a gorąco pragnie Drżącego wziąć zająca albo młode jagnię Tak Hektor z mieczem w ręku na Achilla wpada.
90 Ten nawzajem, a strasznie w sercu się rozjada. Cały Hefajsta cudnym puklerzem okryty, Na głowie blask się świeci czworoczubnej kity, Groźnie ją wstrząsa: włosy na kształt błyskawicy Jaśnieją, pływające na wierzchu przyłbicy. [...] 95 Hektor cały Patrokla okryty był zbroją.
Mała tylko część gardła jego odsłoniona, Gdzie kość połącza miękką szyję i ramiona, Lecz tędy duch żywotny najłatwiej wychodzi. W to miejsce grotem Pelid zapalony godzi
100 Przebita na pół szyja od srogiego ciosu, Jednak nienaruszony został otwór głosu: [..] .Zaklinam cię przez ciebie, przez twoje rodzice, Nie chciej nieszczęśliwego psom oddawać łupem! Ojciec i matka z drogim pośpieszą okupem. 105 Przyjmij miedź, przyjmij złoto, ciało powróć Troi: Niechaj mi stos zapalą spółziomkowie moi".
.Psie plemię! - krzyknął Pelid - prosisz mnie daremnie, Psom będziesz brzydką pastwą, ta cię hańba czeka. Niech niesie dary Troja, niech inne przyrzeka,
110 Nie zmieni, by się z tobą, co mówię, nie stało. Choćby chciał złotem Pryjam odważyć twe ciało, Nie opłacze cię matka na łożu pogrzebnym.
Lecz psom i sepom będziesz pokarmem haniebnym". Hektor mdlejącym głosem, który w ustach kona: Wiedziałem, że twa dusza niczym niezmiękczona. Zelazne w tobie serce. Chroń się gniewu nieba! Zemszczą się za mnie bogi i za wsparciem Feba Parys, brat mój, przy Skajskiej obali cię Bramie: Choć moc twoja tak wielka, jednak ją bóg złamie".
Achilles, nie zwracając uwagi na ostatnie słowa Hektora, zbezcześcił jego ciało - przywiązał je za nogi do wozu i ciągnął po piasku wokół murów Troi.]
Przełożył Franciszek Ksawery Dmochowski
Tekst opisuje sytuację, w której Hektor, bohaterski wojownik, zdaje sobie sprawę, że został oszukany przez Atenę. Mimo to, postanawia walczyć i spełnić czyn, który zapewni mu sławę na wieki. Hektor, uzbrojony w ciężki miecz, śmiało kroczy w stronę Achillesa, podobnie jak orzeł, który spada z chmury na swoją zdobycz. Achilles, również uzbrojony i zabezpieczony w imponującą zbroję, przyjmuje wyzwanie i walczy z Hektorem. Podczas walki, Achilles trafia Hektora w szyję, ale nie uszkadza jego głosu. Hektor, będąc śmiertelnie ranny, błaga Achillesa, aby nie oddawał jego ciała psom, ale zwrócił je jego rodzinie. Jednak Achilles nie słucha i znieważa ciało Hektora, przywiązując je za nogi do wozu i ciągnąc po piasku wokół murów Troi.