Question

Wyjaśnij w jaki sposób liść jest przystosowany do przeprowadzania procesu fotosyntezy?

Answer 1

Liść ma zielony barwnik, kiedy słońce zacznie grzać i przez kore drzewa dojdzie do niego woda i sole mineralne wtedy jest przeprowadzana fotosynteza.

 

Licze na naj. :)

Answer 2

Dolność do przeprowadzania fotosyntezy wykazują wszystkie zielone części rośliny jednak 95% związków pokarmowych powstaje w liściach. Jest to bowiem organ specjalnie przystosowany do przeprowadzania tego procesu. Świadczy o tym duża powierzchnia spłaszczonej blaszki liściowej w porównaniu z jej objętością. Umożliwia ona w pełni wykorzystanie energii świetlnej, a także zwiększa powierzchnię absorpcyjną dla dwutlenku węgla. Kolejną cechą liścia jako głównego organu przeprowadzającego fotosyntezę jest przezroczysta skórka, przez którą światło bez trudu dociera do bogatych w chloroplasty komórek miękiszu liściowego. Dzięki silnie rozwiniętym przestworom międzykomórkowym każda zielona komórka bezpośrednio kontaktuje się zarówno zarówno wewnętrzną, jak
i zewnętrzną atmosferą liścia. Gęsta siatka wiązek sitowo – naczyniowych doprowadza wodę i składniki mineralne do liścia oraz odprowadza związki organiczne powstałe w procesie fotosyntezy do wszystkich komórek rośliny. Warstwa wosku pokrywająca liść chroni przed nadmierną utratą wody, a szparki – otworki na powierzchni liścia pozwalają gazom krążyć między wnętrzem liścia, a środowiskiem.
Liść jest także organem transpiracji. Proces ten polega na wyparowywaniu wody przez żywe części rośliny, przy czym jest on przez nią regulowany. Natężenie transpiracji jest niewielkie w nocy, szparki są wtedy zwykle zamknięte. Woda paruje z całej powierzchni rośliny, jednak szczególnie widoczna jest tutaj aktywność liścia. Przyczyny intensywnej transpiracji leżą w specyficznej budowie tego organu. Jego powierzchnia jest bez porównania większa od powierzchni pozostałych części rośliny. Niewielka grubość blaszki liściowej oraz liczne szparki ułatwiają znacznie przebieg fotosyntezy. Powodują także, że większość traconej przez roślinę wody uchodzi przez liście. Pragnę zwrócić w tym miejscu uwagę na to, że pozostałe organy roślinne najczęściej pokryte są dobrze rozbudowaną tkanką okrywającą, np. kora u roślin zdrewniałych, lub słabo przepuszczalnymi dla pary wodnej substancjami. Niektóre owoce są zabezpieczone przed utratą wody przez grubą warstwę wosków. Luźny układ przestrzenny o licznych przestworach międzykomórkowych tworzy w liściu ogromną wewnętrzną powierzchnię parującą. Jest ona od 5 do 30 razy większa od powierzchni zewnętrznej liścia, co w wysokim stopniu sprzyja transpiracji. Skórka pokryta nieprzepuszczalną kutykulą zaopatrzona jest również w liczne szparki. Cechę tą można porównać do kompromisu pomiędzy przystosowaniem liścia do szybkiej wymiany gazowej,
a zabezpieczeniem rośliny przed nadmiernymi stratami wody. W liściu można wyróżnić dwie powierzchnie parowania: zewnętrzną (górna i dolna skórka pokryta warstwą kutykuli] oraz wewnętrzną ( komórki miękiszu gąbczastego gąbczastego i palisadowego, które graniczą
z przestworami międzykomórkowymi). Należy pamiętać, że tylko niewielka część (1-2%) całkowitej ilości wody jest zużywana w procesie fotosyntezy. Cała reszta ulatnia się przez szparki w procesie transpiracji. Ponadto wyróżnia się kilka rodzajów transpiracji:
- kutykularna
- szparkowa
- przetchlinkowa
Wszystkie cechy, które omówiłam świadczą o doskonałym przystosowaniu liścia do przeprowadzania transpiracji. Z całą pewnością nie należy jednak z tego powodu rozpatrywać go jako organu roślinnego służącego specjalnie do transpiracji. Podstawową funkcją liścia jest bowiem fotosynteza.