Rośliny nagozalążkowe (nagonasienne) wytwarzają specjalne twory chroniące komórki jajowe: zalążki, które nie są okryte dodatkowymi tkankami ani organami. Zawierają one tkankę zapasową.
Okrytonasienne charakteryzują się zredukowanym gametofitem oraz brakiem rodni i plemni. Sporofity są pokaźne, a kwiat jest często obupłciowy. Części wytwarzające gamety to słupki i pręciki. Słupki powstają ze zrośniętych owocolistków. Pręciki zbudowane są z nitki i główki. W główce występują najczęściej 2 pylniki. W pylnikach powstają mikrospory, z których następnie rozwijają się ziarna pyłku, które wytwarzają tzw. jądra plemnikowe (nieruchome plemniki).
Porównanie nagonasiennych i okrytonasiennych Nagonasienne w stosunku do okrytonasiennych odznaczają się bardziej prymitywną budową wewnętrzną (w drewnie mają cewki). Zalążki ich osadzone są wolno na owocolistkach i niczym nie okryte, wskutek czego dostępne są bezpośrednio dla ziaren pyłku. U okrytonasiennych natomiast zalążki zamknięte są w słupkach powstałych przez zrośnięcie się owocolistków i wskutek tego niedostępne bezpośrednio dla ziaren pyłku. Powstające nasiona znajdują się wewnątrz owoców uformowanych z przekształconych słupków. W zalążku nagonasiennych jeszcze przed zapłodnieniem istnieje tkanka odżywcza w postaci bielma pierwotnego, będąca przedroślem żeńskim i wykształcająca zwykle dość typowo zbudowane rodnie. U okrytonasiennych natomiast rodnia została maksymalnie zredukowana do aparatu jajowego, a tkanka odżywcza tworzy się dopiero po skomplikowanym procesie tzw. podwójnego zapłodnienia. Z dwóch gamet męskich doprowadzonych przez łagiewkę do woreczka zalążkowego jedna zapładnia komórkę jajową, druga zaś łączy się z diploidalnym wtórnym jądrem woreczka zalążkowego. Powstałe triploidalne jądro zygotyczne dzieli się wielokrotnie, co prowadzi do uformowania się tkanki odżywczej, zwanej bielmem wtórnym lub po prostu bielmem. Istnieją również różnice w budowie gametofitu męskiego. U roślin okrytonasiennych jest on jeszcze bardziej zredukowany niż u nagonasiennych.
Rośliny nagozalążkowe (nagonasienne) wytwarzają specjalne twory chroniące komórki jajowe: zalążki, które nie są okryte dodatkowymi tkankami ani organami. Zawierają one tkankę zapasową.
Okrytonasienne charakteryzują się zredukowanym gametofitem oraz brakiem rodni i plemni. Sporofity są pokaźne, a kwiat jest często obupłciowy. Części wytwarzające gamety to słupki i pręciki. Słupki powstają ze zrośniętych owocolistków. Pręciki zbudowane są z nitki i główki. W główce występują najczęściej 2 pylniki. W pylnikach powstają mikrospory, z których następnie rozwijają się ziarna pyłku, które wytwarzają tzw. jądra plemnikowe (nieruchome plemniki).
Porównanie nagonasiennych i okrytonasiennych
Nagonasienne w stosunku do okrytonasiennych odznaczają się bardziej prymitywną budową wewnętrzną (w drewnie mają cewki). Zalążki ich osadzone są wolno na owocolistkach i niczym nie okryte, wskutek czego dostępne są bezpośrednio dla ziaren pyłku. U okrytonasiennych natomiast zalążki zamknięte są w słupkach powstałych przez zrośnięcie się owocolistków i wskutek tego niedostępne bezpośrednio dla ziaren pyłku. Powstające nasiona znajdują się wewnątrz owoców uformowanych z przekształconych słupków. W zalążku nagonasiennych jeszcze przed zapłodnieniem istnieje tkanka odżywcza w postaci bielma pierwotnego, będąca przedroślem żeńskim i wykształcająca zwykle dość typowo zbudowane rodnie. U okrytonasiennych natomiast rodnia została maksymalnie zredukowana do aparatu jajowego, a tkanka odżywcza tworzy się dopiero po skomplikowanym procesie tzw. podwójnego zapłodnienia. Z dwóch gamet męskich doprowadzonych przez łagiewkę do woreczka zalążkowego jedna zapładnia komórkę jajową, druga zaś łączy się z diploidalnym wtórnym jądrem woreczka zalążkowego. Powstałe triploidalne jądro zygotyczne dzieli się wielokrotnie, co prowadzi do uformowania się tkanki odżywczej, zwanej bielmem wtórnym lub po prostu bielmem. Istnieją również różnice w budowie gametofitu męskiego. U roślin okrytonasiennych jest on jeszcze bardziej zredukowany niż u nagonasiennych.