Zasada komplementarności (komplementarność - łac. complementum - dopełnienie, uzupełnienie) – zasada wzajemnego uzupełniania się, np. topologie komplementarne, dobra komplementarne, komplementarne gwinty, antonimy komplementarne. W stereochemii pojęcie jest stosowane najczęściej w odniesieniu do struktur DNA, powstających dzięki komplementarności struktur par zasad, występujących w sąsiednich niciach DNA lub DNA i RNA.
Zgodnie z zasadą komplementarności
cytozyna (C) łączy się tylko z guaniną (G).
Adenina (A) w kwasie RNA łączy się z uracylem (U),
a w kwasie DNA łączy się z tyminą (T). Na podstawie tej zasady możliwe jest odtworzenie brakującej nici DNA, np. podczas replikacji.
Zasada komplementarności dla transkrypcji RNA na DNA przedstawia się w następujący sposób :
Komplementarność - wzajemne uzupełnianie się. Pojęcie najczęściej wykorzystywane w genetyce:
zasada komplementarności struktur DNA (struktur par zasad), według której :
Adenina łączy się (w DNA) z tyminą
Cytozyna łączy się z guaniną.
Zasada komplementarności (komplementarność - łac. complementum - dopełnienie, uzupełnienie) – zasada wzajemnego uzupełniania się, np. topologie komplementarne, dobra komplementarne, komplementarne gwinty, antonimy komplementarne. W stereochemii pojęcie jest stosowane najczęściej w odniesieniu do struktur DNA, powstających dzięki komplementarności struktur par zasad, występujących w sąsiednich niciach DNA lub DNA i RNA.
Zgodnie z zasadą komplementarności
cytozyna (C) łączy się tylko z guaniną (G).
Adenina (A) w kwasie RNA łączy się z uracylem (U),
a w kwasie DNA łączy się z tyminą (T). Na podstawie tej zasady możliwe jest odtworzenie brakującej nici DNA, np. podczas replikacji.
Zasada komplementarności dla transkrypcji RNA na DNA przedstawia się w następujący sposób :
Adenina (A) ←→ Uracyl (U); - w RNA
Tymina (T) ←→ Adenina (A); Guanina (G) ←→ Cytozyna (C);