W średniowieczu panowała rywalizacja instytucji cesarstwa i papiestwa o władzę nad ówczesnym światem chrześcijańskim.
Niemiecki cesarz Ottona I, który w 962 r. koronował się na cesarza postawił sobie za cel podporządkowanie sobie całego świata chrześcijańskiego. W tym celu uzależnił od siebie papiestwo, ogłaszając zasadę, że papieżem mógł zostać tylko ten kandydat, który przed objęciem tego urzędu złożył przysięgę cesarzowi. Cesarz stał się w ten sposób głową zachodniego chrześcijaństwa.
W X w. kościół był silnie uzależniony od władzy świeckiej. Cesarz miał wpływ na wybór nowego papieża, a poszczególni monarchowie na wybór biskupów. W tym okresie zaznaczyła się znaczna przewaga militarna i polityczna cesarstwa nad papiestwem. Duchowni w ówczesnym czasie prowadzili świecki tryb życia – mieli rodziny, uczestniczyli w wojnach, a urzędy kościelne często kupowali.
Odpowiedź:
W średniowieczu panowała rywalizacja instytucji cesarstwa i papiestwa o władzę nad ówczesnym światem chrześcijańskim.
Niemiecki cesarz Ottona I, który w 962 r. koronował się na cesarza postawił sobie za cel podporządkowanie sobie całego świata chrześcijańskiego. W tym celu uzależnił od siebie papiestwo, ogłaszając zasadę, że papieżem mógł zostać tylko ten kandydat, który przed objęciem tego urzędu złożył przysięgę cesarzowi. Cesarz stał się w ten sposób głową zachodniego chrześcijaństwa.
W X w. kościół był silnie uzależniony od władzy świeckiej. Cesarz miał wpływ na wybór nowego papieża, a poszczególni monarchowie na wybór biskupów. W tym okresie zaznaczyła się znaczna przewaga militarna i polityczna cesarstwa nad papiestwem. Duchowni w ówczesnym czasie prowadzili świecki tryb życia – mieli rodziny, uczestniczyli w wojnach, a urzędy kościelne często kupowali.