prawo ekonomiczne formułujące zależność pomiędzy wzrostem dochodów gospodarstw domowych (lub społeczeństw) a zmianami udziału w nich wydatków na żywność. Stwierdza ono, że w średnio zamożnych gospodarstwach domowych (społeczeństwach) wraz ze wzrostem dochodów udział wydatków na żywność maleje.
Oznacza to więc, że z przyrostu dochodu na żywność wydaje się mniej niż na zakup innych dóbr i usług oraz na oszczędności, zatem wydatki na żywność rosną wolniej niż pozostałe wydatki i oszczędności łącznie. Prawo Engla nie odnosi się do gospodarstw domowych (społeczeństw) biednych i bogatych.
Prawo ENGLA W miarę wzrostu przeciętnego dochodu na jednego członka rodziny nie tylko rośnie ogólny popyt, ale zmienia się również jego struktura. Zmiany te wyrażają się zmniejszeniem procentowego udziału wydatków na żywność oraz inne dobra niższego rzędu i zwiększeniem udziału wydatków na dobra wyższego rzędu. Prawidłowość tę nazywa się prawem ENGLA, a graficzna postać zależności wynikających z tego prawa nosi nazwę krzywych Engla. A - dobra podstawowe B - dobra wyższego rzędu Z obu tych krzywych wynika, że przyrosty dochodów dla obu rodzajów dóbr są takie same, przyrosty zakupów zaś dla dóbr podstawowych malej a dla dóbr wyższego rzędu rosną. Czyli w miarę wzrostu dochodu konsument wydaje relatywnie coraz mniej na dobra podstawowe i więcej na dobra luksusowe. W rezultacie w dłuższym okresie czasu zmienia się struktura konsumpcji. Prawo Engla działa w odniesieniu do rodzin średniozamożnych. natomiast nie działa w przypadku rodzin bardzo biednych i bardzo bogatych. W społeczeństwach biednych wzrost dochodu przeznaczony jest przede wszystkim na dobra podstawowe. natomiast w społeczeństwach bogatych konsumenci relatywnie znacznie więcej wydatkują na dobra wyższego rzędu, gdyż stopień nasycenia potrzeb np. żywnościowych jest bardzo wysoki i może wystąpić nawet spadek wydatków na żywność.
prawo ekonomiczne formułujące zależność pomiędzy wzrostem dochodów gospodarstw domowych (lub społeczeństw) a zmianami udziału w nich wydatków na żywność. Stwierdza ono, że w średnio zamożnych gospodarstwach domowych (społeczeństwach) wraz ze wzrostem dochodów udział wydatków na żywność maleje.
Oznacza to więc, że z przyrostu dochodu na żywność wydaje się mniej niż na zakup innych dóbr i usług oraz na oszczędności, zatem wydatki na żywność rosną wolniej niż pozostałe wydatki i oszczędności łącznie. Prawo Engla nie odnosi się do gospodarstw domowych (społeczeństw) biednych i bogatych.
Prawo ENGLA
W miarę wzrostu przeciętnego dochodu na jednego członka rodziny nie tylko rośnie ogólny popyt, ale zmienia się również jego struktura. Zmiany te wyrażają się zmniejszeniem procentowego udziału wydatków na żywność oraz inne dobra niższego rzędu i zwiększeniem udziału wydatków na dobra wyższego rzędu. Prawidłowość tę nazywa się prawem ENGLA, a graficzna postać zależności wynikających z tego prawa nosi nazwę krzywych Engla.
A - dobra podstawowe
B - dobra wyższego rzędu
Z obu tych krzywych wynika, że przyrosty dochodów dla obu rodzajów dóbr są takie same, przyrosty zakupów zaś dla dóbr podstawowych malej a dla dóbr wyższego rzędu rosną. Czyli w miarę wzrostu dochodu konsument wydaje relatywnie coraz mniej na dobra podstawowe i więcej na dobra luksusowe. W rezultacie w dłuższym okresie czasu zmienia się struktura konsumpcji.
Prawo Engla działa w odniesieniu do rodzin średniozamożnych. natomiast nie działa w przypadku rodzin bardzo biednych i bardzo bogatych. W społeczeństwach biednych wzrost dochodu przeznaczony jest przede wszystkim na dobra podstawowe. natomiast w społeczeństwach bogatych konsumenci relatywnie znacznie więcej wydatkują na dobra wyższego rzędu, gdyż stopień nasycenia potrzeb np. żywnościowych jest bardzo wysoki i może wystąpić nawet spadek wydatków na żywność.