Teoria Wegenera głosi, że kontynenty przesuwają się, a w wyniku ich kolizji powstają wypiętrzenia w postaci łańcuchów górskich. Pierwszym badaczem, który zwrócił uwagę na kształt kontynentów i fakt, że z małymi wyjątkami pasują do siebie, a potem przedstawił własną teorię na temat ruchu kontynentów, był niemiecki meteorolog Alfred Wegener. Według niego pierwotnie obszary lądowe ziemi miały postać jednego wielkiego kontynentu — nazwanego przezeń mianem Pangea – otoczonego ze wszystkich stron pra-oceanem. Wg Wegenera w karbonie kontynent ten zaczął się rozpadać, a powstałe mniejsze kontynenty zaczęły się od siebie odsuwać. Wegener sądził, że materiał, w którym zanurzone są kry kontynentalne, jest cięższy od skał powierzchniowych i że w związku z tym kontynenty przemieszczają się po jego powierzchni pod wpływem ruchu obrotowego Ziemi, a także oddziaływania Księżyca i Słońca. Nowe badania geologiczne, a także badania zmian pola magnetycznego Ziemi wykazały istnienie innego mechanizmu wędrówki kontynentów, opisanego we współczesnej teorii wędrówek kontynentów.
1. obecne kontynenty powstały około 200 milionów lat temu w wyniku rozpadu jednego superkontynentu.
2. teoria dryftu kontynentalnego, która głosi, że kontynenty przesuwają się, a w wyniku ich kolizji powstają wypiętrzenia w postaci łańcuchów górskich.
3. kiedyś wszystkie lądy tworzyły jeden ogromny ląd, który nazwał Pangeą, czyli "Wszechziemią". Wg Wegenera w karbonie kontynent ten zaczął się rozpadać, a powstałe mniejsze kontynenty zaczęły się od siebie odsuwać.
4. materiał, w którym zanurzone są kry kontynentalne, jest cięższy od skał powierzchniowych i że w związku z tym kontynenty przemieszczają się po jego powierzchni pod wpływem ruchu obrotowego Ziemi, a także oddziaływania Księżyca i Słońca.
Teoria Wegenera głosi, że kontynenty przesuwają się, a w wyniku ich kolizji powstają wypiętrzenia w postaci łańcuchów górskich. Pierwszym badaczem, który zwrócił uwagę na kształt kontynentów i fakt, że z małymi wyjątkami pasują do siebie, a potem przedstawił własną teorię na temat ruchu kontynentów, był niemiecki meteorolog Alfred Wegener. Według niego pierwotnie obszary lądowe ziemi miały postać jednego wielkiego kontynentu — nazwanego przezeń mianem Pangea – otoczonego ze wszystkich stron pra-oceanem. Wg Wegenera w karbonie kontynent ten zaczął się rozpadać, a powstałe mniejsze kontynenty zaczęły się od siebie odsuwać. Wegener sądził, że materiał, w którym zanurzone są kry kontynentalne, jest cięższy od skał powierzchniowych i że w związku z tym kontynenty przemieszczają się po jego powierzchni pod wpływem ruchu obrotowego Ziemi, a także oddziaływania Księżyca i Słońca.
Nowe badania geologiczne, a także badania zmian pola magnetycznego Ziemi wykazały istnienie innego mechanizmu wędrówki kontynentów, opisanego we współczesnej teorii wędrówek kontynentów.
Założenia:
1. obecne kontynenty powstały około 200 milionów lat temu w wyniku rozpadu jednego superkontynentu.
2. teoria dryftu kontynentalnego, która głosi, że kontynenty przesuwają się, a w wyniku ich kolizji powstają wypiętrzenia w postaci łańcuchów górskich.
3. kiedyś wszystkie lądy tworzyły jeden ogromny ląd, który nazwał Pangeą, czyli "Wszechziemią". Wg Wegenera w karbonie kontynent ten zaczął się rozpadać, a powstałe mniejsze kontynenty zaczęły się od siebie odsuwać.
4. materiał, w którym zanurzone są kry kontynentalne, jest cięższy od skał powierzchniowych i że w związku z tym kontynenty przemieszczają się po jego powierzchni pod wpływem ruchu obrotowego Ziemi, a także oddziaływania Księżyca i Słońca.