W renesansie, rzeźbiarze odwoływali się do wzorców antycznych, głównie do sztuki greckiej i rzymskiej. Pragnęli nawiązać do estetyki i ideałów klasycznych, takich jak harmonia, proporcja i piękno ciała ludzkiego.
Wzorce antyczne były dla renesansowych rzeźbiarzy źródłem inspiracji i punktem odniesienia do tworzenia nowych dzieł sztuki. Studiowali one starożytne rzeźby, takie jak Doryforos Polikleta czy Belwederski Ateńczyk Fidiasza, by odkryć tajniki mistrzowskiego rzemiosła i sztuki.
Renesansowe rzeźby odznaczają się realistyczną interpretacją postaci ludzkich, precyzją anatomiczną i dbałością o detale. Przykładami takich dzieł są m.in. "Dawid" Michała Anioła, "Perseusz z głową Meduzy" Benvenuta Celliniego czy "Pieta" również autorstwa Michała Anioła.
Renesansowi rzeźbiarze odwoływali się do antycznych wzorców przede wszystkim poprzez odwoływanie się do rzymskiej sztuki pozłacanej, która wykorzystywała mocne i wyraziste formy w swoich przedstawieniach. Inną popularną formą antycznego wzorca, do którego odwoływali się renesansowi rzeźbiarze, było klasyczne ujęcie postaci, które charakteryzowało się lekkością, harmonią i naturalizmem. Ten styl został zapożyczony z antycznej sztuki greckiej, gdzie ludzkie postacie są wyrażane w sposób, który podkreśla ich człowieczeństwo. Artyści byli również zainspirowani antycznymi formami rzeźb figuratywnych, które charakteryzowały się wyraźnym wzorem i złożonymi kompozycjami.
W renesansie, rzeźbiarze odwoływali się do wzorców antycznych, głównie do sztuki greckiej i rzymskiej. Pragnęli nawiązać do estetyki i ideałów klasycznych, takich jak harmonia, proporcja i piękno ciała ludzkiego.
Wzorce antyczne były dla renesansowych rzeźbiarzy źródłem inspiracji i punktem odniesienia do tworzenia nowych dzieł sztuki. Studiowali one starożytne rzeźby, takie jak Doryforos Polikleta czy Belwederski Ateńczyk Fidiasza, by odkryć tajniki mistrzowskiego rzemiosła i sztuki.
Renesansowe rzeźby odznaczają się realistyczną interpretacją postaci ludzkich, precyzją anatomiczną i dbałością o detale. Przykładami takich dzieł są m.in. "Dawid" Michała Anioła, "Perseusz z głową Meduzy" Benvenuta Celliniego czy "Pieta" również autorstwa Michała Anioła.
Odpowiedź:
Renesansowi rzeźbiarze odwoływali się do antycznych wzorców przede wszystkim poprzez odwoływanie się do rzymskiej sztuki pozłacanej, która wykorzystywała mocne i wyraziste formy w swoich przedstawieniach. Inną popularną formą antycznego wzorca, do którego odwoływali się renesansowi rzeźbiarze, było klasyczne ujęcie postaci, które charakteryzowało się lekkością, harmonią i naturalizmem. Ten styl został zapożyczony z antycznej sztuki greckiej, gdzie ludzkie postacie są wyrażane w sposób, który podkreśla ich człowieczeństwo. Artyści byli również zainspirowani antycznymi formami rzeźb figuratywnych, które charakteryzowały się wyraźnym wzorem i złożonymi kompozycjami.