Hagiografia – to żywotopisarstwo świętych, żywoty świętych bardzo rozpowszechnione w epoce średniowiecza. Są to utwory przedstawiające dzieje świętego. Utwory hagiograficzne propagują wzór świętego – ascety, stawiają go jako ideał do naśladowania. Przykładem może być „Legenda o św. Aleksym”. Żywoty świętych mają specyficzną budowę: - prolog – wypowiedź autora - opis narodzin świętego - dzieciństwo – pierwsze objawy niezwykłej osobowości - młodość – ujawnienie się licznych cnót - małżeństwo – śluby czystości - ucieczka z domu - cuda czynione przez św. za życia - prześladowanie, umartwianie - męczeńska śmierć - cuda czynione po śmierci
Opis ten wyraźnie pokazuje, że święty Aleksy był dzieckiem wyproszonym u Boga, więc narodzonym w sposób cudowny.
Druga część – zwana często rozwinięciem, częścią właściwą lub po prostu żywotem – opowiada historię świętego od dnia narodzin aż do śmierci. Zazwyczaj pojawiają się w niej wspomnienia o cudownej młodości świętego, sile jego charakteru i wytrwałości w dążeniu do celu, dokonanych przez niego cudach i dobrych uczynkach oraz znakach, jakie dawał mu Bóg. Wszystkie te elementy również pojawiają się w „Legendzie o świętym Aleksym”.
Tytułowy bohater już jako młodzieniec przejawiał szczególne talenty. Wybierając własną drogę życiową (drogę ascezy), wykazał się wielką siłą i wiarą w Boga: z bólem serca opuścił rodzinny dom.
Hagiografia – to żywotopisarstwo świętych, żywoty świętych bardzo rozpowszechnione w epoce średniowiecza. Są to utwory przedstawiające dzieje świętego. Utwory hagiograficzne propagują wzór świętego – ascety, stawiają go jako ideał do naśladowania. Przykładem może być „Legenda o św. Aleksym”. Żywoty świętych mają specyficzną budowę:
- prolog – wypowiedź autora
- opis narodzin świętego
- dzieciństwo – pierwsze objawy niezwykłej osobowości
- młodość – ujawnienie się licznych cnót
- małżeństwo – śluby czystości
- ucieczka z domu
- cuda czynione przez św. za życia
- prześladowanie, umartwianie
- męczeńska śmierć
- cuda czynione po śmierci
Opis ten wyraźnie pokazuje, że święty Aleksy był dzieckiem wyproszonym u Boga, więc narodzonym w sposób cudowny.
Druga część – zwana często rozwinięciem, częścią właściwą lub po prostu żywotem – opowiada historię świętego od dnia narodzin aż do śmierci. Zazwyczaj pojawiają się w niej wspomnienia o cudownej młodości świętego, sile jego charakteru i wytrwałości w dążeniu do celu, dokonanych przez niego cudach i dobrych uczynkach oraz znakach, jakie dawał mu Bóg. Wszystkie te elementy również pojawiają się w „Legendzie o świętym Aleksym”.
Tytułowy bohater już jako młodzieniec przejawiał szczególne talenty. Wybierając własną drogę życiową (drogę ascezy), wykazał się wielką siłą i wiarą w Boga: z bólem serca opuścił rodzinny dom.