Cześnik – w średniowiecznej Polsce (XIII wiek) urzędnik królewski dbający o "piwnicę" monarchy, a podczas biesiady podający mu puchary. Od XIV w. urząd ten stał się honorowym (cześnik koronny, cześnik wielki litewski oraz cześnik ziemski) a więc nie pociągającym za sobą żadnych obowiązków. W Rzeczypospolitej Szlacheckiej był niższym urzędem ziemskim (w hierarchii urzędów (1768) w Koronie przed łowczym i za podstolim, na Litwie przed horodniczym i za podczaszym).
Notariusz (dawniej rejent - od słowa regent czyli uprawniona osoba, sprawująca władzę w imieniu monarchy, gdy ten nie może wykonywać swoich obowiązków) – mianowany przez ministra sprawiedliwości prawnik notariatu upoważniony do sporządzania aktów notarialnych i dokonywania innych czynności notarialnych.
Podstoli - w dawnej Polsce od XV w. urzędnik nadworny, po części zastępca stolnika; wkrótce urząd tytularny, odrębny w Koronie i Wielkim Księstwie Litewskim; także urząd ziemski.
Cześnik – w średniowiecznej Polsce (XIII wiek) urzędnik królewski dbający o "piwnicę" monarchy, a podczas biesiady podający mu puchary. Od XIV w. urząd ten stał się honorowym (cześnik koronny, cześnik wielki litewski oraz cześnik ziemski) a więc nie pociągającym za sobą żadnych obowiązków. W Rzeczypospolitej Szlacheckiej był niższym urzędem ziemskim (w hierarchii urzędów (1768) w Koronie przed łowczym i za podstolim, na Litwie przed horodniczym i za podczaszym).
Notariusz (dawniej rejent - od słowa regent czyli uprawniona osoba, sprawująca władzę w imieniu monarchy, gdy ten nie może wykonywać swoich obowiązków) – mianowany przez ministra sprawiedliwości prawnik notariatu upoważniony do sporządzania aktów notarialnych i dokonywania innych czynności notarialnych.
Podstoli - w dawnej Polsce od XV w. urzędnik nadworny, po części zastępca stolnika; wkrótce urząd tytularny, odrębny w Koronie i Wielkim Księstwie Litewskim; także urząd ziemski.