Cykl rozwojowy glisty ludzkiej, tasiemca, włosienia krętego:
Glista ludzka- pasożyt jelita cienkiego człowieka, który jest jej żywicielem ostatecznym. Samice składają 200 tys. jaj dziennie, są one wydalane są z kałem na zewnątrz. W odpowiednich warunkach w jajach rozwijają się larwy, które po spożyciu przez człowieka wylęgają się w jego przewodzie pokarmowym i przenikają do naczyń krwionośnych. Stamtąd dostają się do płuc, gdzie przechodzą drugie linienie. Potem migrują do tchawicy i gardła, skąd są połknięte i trafiają z powrotem do jelita cienkiego, osiągają w nim dojrzałość płciową i kopulują. Cykl rozwojowy trwa około 2-3 miesięcy.
Tasiemiec- pasożyt jelita cienkiego człowieka lub zwierząt, jest ich żywicielem ostatecznym. Tasiemiec składa się z główki i licznych odcinków, zawierają zawierają one układ rozrodczy obu płci. Ostatnie odcinki z dojrzałymi jajami odrywają się i są wydalane z kałem do środowiska. Jaja mogą być zjedzone przez żywiciela pośredniego, którym są zwykle bydło, świnie lub ryby. W ich organizmie jaja rozwijają się w larwy z haczykami, które wnikają do krwiobiegu i osadzają się w mięśniach lub innych narządach, tworząc pęcherzyki wypełnione płynem. W tych pęcherzykach powstają nowe główki tasiemca, które po spożyciu zarażonego mięsa przez żywiciela ostatecznego przyczepiają się do jego jelita cienkiego i odbudowują odcinki. Cykl rozwojowy trwa od kilku miesięcy do kilku lat.
Włosień kręty- pasożyt mięśni poprzecznie prążkowanych człowieka lub innych zwierząt, który jest zarówno żywicielem ostatecznym, jak i pośrednim. Dorosłe osobniki żyją w jelicie cienkim, gdzie kopulują i rodzą żywe larwy. Larwy przedostają się do naczyń limfatycznych lub krwionośnych i wędrują do mięśni, gdzie zwijają się spiralnie, tworząc cysty. Cysty mogą przetrwać wiele lat i są formą inwazyjną. Zakażenie następuje po zjedzeniu nieprzetworzonego mięsa zawierającego cysty, np. wieprzowiny lub dziczyzny. W żołądku larwy wydostają się z otoczek i przenoszą do jelita cienkiego, gdzie osiągają dojrzałość płciową i zamykają cykl. Cykl rozwojowy trwa kilka tygodni.
Przystosowywania tasiemców i pijawek do pasozytnictwa.
Tasiemce są przystosowane do życia w jelicie żywiciela dzięki:
haczykom i przyssawkom na główce, które służą do przyczepiania się do błony śluzowej;
brakiem układu pokarmowego, ponieważ pobierają gotowe składniki odżywcze z jelita przez całą powierzchnię ciała;
rozmnażaniu się przez odcinki, które zawierają liczne jaja i są łatwo rozprzestrzeniane w środowisku;
zdolności do regeneracji główki z bąblowca, który jest formą larwalną w żywicielu pośrednim.
Pijawki są przystosowane do życia na zewnątrz lub wewnątrz żywiciela poprzez:
posiadanie dwóch przyssawek, tylnej i przedniej, służą one do przyczepiania się do skóry lub błony śluzowej i pobierania krwi lub innych płynów ustrojowych;
posiadanie rozciągliwego i silnie umięśnionego ciała, które umożliwia ruch pełzakowaty i dostosowanie się do kształtu żywiciela;
posiadanie specjalnych gruczołów ślinowych, które wydzielają substancje przeciwkrzepliwe, znieczulające i przeciwzapalne, zapobiegające zaskrzepieniu i odczynowi zapalnemu w miejscu przyssania;
rozmnażanie się przez kopulację lub podział poprzeczny, przy czym każda pijawka jest obojnakiem.
Przeobrażanie zupełne i niezupełne stawonogów.
Przeobrażanie zupełne- forma rozwoju osobniczego niektórych stawonogów, np. niektórych owadów, w której występują cztery stadia: jajo, larwa, poczwarka i postać dorosła. Larwa jest zwykle ruchliwa i żeruje intensywnie, ale ma zupełnie inną budowę i tryb życia niż postać dorosła. Poczwarka jest stadium nieaktywnym i osłoniętym, w którym zachodzą głębokie przemiany morfologiczne i fizjologiczne, prowadzące do powstania dorosłego osobnika. Przykłady zwierząt z przeobrażeniem zupełnym to motyle, muchy, pszczoły, chrząszcze.
Przeobrażanie niezupełne- forma rozwoju osobniczego niektórych stawonogów, np. pajęczaków, w której występują trzy stadia: jajo, larwa i postać dorosła. Larwa jest podobna do dorosłego osobnika pod względem budowy i trybu życia, ale nie ma skrzydeł i narządów rozrodczych. Larwa przechodzi kilka linień, zwiększając swoją wielkość, aż przeobrazi się w dorosłego osobnika. Przykłady zwierząt z przeobrażeniem niezupełnym to pluskwy, świerszcze, modliszki.
Modyfikacje odnóży gębowych i tułowia u owadów.
Odnóża gębowe tworzą aparat gębowy, który może być typu gryzącego, gryząco-liżącego, liżącego, kłująco-ssącego lub ssącego.
Odnóża tułowiowe mogą być kroczne, skoczne, pływne, czepne, chwytne lub grzebne.
Cykl rozwojowy glisty ludzkiej, tasiemca, włosienia krętego:
Przystosowywania tasiemców i pijawek do pasozytnictwa.
Przeobrażanie zupełne i niezupełne stawonogów.
Modyfikacje odnóży gębowych i tułowia u owadów.
Mam nadzieję że pomogłem :)
(Liczę na najj)