Oleska783•skorupa ziemska•płaszcz zewnętrzny•płaszcz wewnętrzny•jądro zewnętrzne•jądro wewnętrzneWraz ze wzrostem głębokości wzrasta temperatura, ciśnienie oraz gęstość skałPowierzchnie nieciągłości to cienkie strefy w głębi Ziemi będące granicami ośrodków o różnych własnościach fizycznych, gdzie występuje skokowa zmiana gęstości. Wyróżniamy kilka powierzchni nieciągłości: 1. Conrada – pomiędzy warstwą granitową a bazaltową litosfery 2. Moho (Mohorovicica) – na głębokości od kilku do kilkudziesięciu km, pomiędzy skorupą a płaszczem, 3. Gutenberga – na głębokości ok. 2900 km, między płaszczem a jądrem, 4. Inge Lehman – na głębokości ok. 5100 km, między jądrem zewnętrznym a wewnętrznym. warstwa granitowa pow. nieciągłości Conrada warstwa bazaltowa pow. nieciągłości Moho ASTENOSFERA 80 – 150 km płaszcz górny płaszcz dolny pow. nieciągłości Gutenberga jądro zewnętrzne 2900-5100 km pow. nieciągłości Inge Lehman jądro wewnętrzne >5100 km
troposfera
stratosfera
mezosfera
termosfera
egzosfera
albo
skorupa ziemska
plaszcz gorny
strefa przejsciowa
plaszcz dolny
jądro zewnetrzne
jadro wewnetrzne
1. Conrada – pomiędzy warstwą granitową a bazaltową litosfery
2. Moho (Mohorovicica) – na głębokości od kilku do kilkudziesięciu km, pomiędzy skorupą a płaszczem,
3. Gutenberga – na głębokości ok. 2900 km, między płaszczem a jądrem,
4. Inge Lehman – na głębokości ok. 5100 km, między jądrem zewnętrznym a wewnętrznym.
warstwa granitowa
pow. nieciągłości Conrada
warstwa bazaltowa
pow. nieciągłości Moho
ASTENOSFERA 80 – 150 km
płaszcz górny
płaszcz dolny
pow. nieciągłości Gutenberga
jądro zewnętrzne 2900-5100 km
pow. nieciągłości Inge Lehman
jądro wewnętrzne >5100 km