Karol Wielki to postać historyczna, król władający potężną Francją. Kiedy liczył około czterdziestu lat wyglądał jak starzec: miał siwą głowę i brodę. Toteż niektórzy mówili iż może on mieć nawet dwieście lat. Mimo to był dobrze zbudowany, posiadał dumną postawę, wzbudzającą respekt i szacunek. Król władał potężną armią, której wszyscy się obawiali. Podbił Bawarię, a Włochy, Francję i Niemcy połączył w jedno państwo. Bawarczyków natomiast cenił sobie jako najlepszych wojowników. W walce wykazywał się ogromną siłą i odwagą. Król nigdy nie cofnął się przed walką, zazwyczaj był triumfatorem. Grabił podbite miasta, zgarniał cenne łupy oraz brał zakładników. Jednak zawsze dokładnie rozważał decyzję o podjęciu walki, był rozsądny. Nigdy nie działał pochopnie, czasem nawet godził się na kompromisy. Trzeba jednak dodać, że kiedy wszczynał bitwy chodziło mu głównie o podbicie ludów pogańskich i zmuszenie ich do przyjęcia chrześcijaństwa. Religia odgrywała ważną rolę w życiu Karola. Był bardzo pobożny, co dzień słuchał mszy i jutrzni. Chciał nawet odrodzić cesarstwo rzymskie jako stolicę chrześcijańską. Ponadto Bóg był mu przychylny: kiedy król walczył z poganami, poprosił o późniejsze zajście słońca. Bóg wtedy spełnił jego prośbę i przedłużył dzień. Karol często podejmując decyzje na rozmaite tematy brał pod uwagę głównie dobro jego narodu. Kochał swych baronów, obdarzał ich zaufaniem i starał się ich chronić. Był bardzo wrażliwy. Kiedy któryś z jego walecznych rycerzy poniósł śmierć, tak jak bratanek Roland, wzruszał się bardzo. Nie mógł opanować smutku, załamywał się. Był jednak na tyle silny, że wiedział iż jest nadal potrzebny i jego mężne serce potrafiło wiele przetrwać.
Kluczową postacią w książce pt. "Pieśń o Rolandzie" był Karol Wielki. Wzorzec idealnego władcy. Karol Wielki jako król stworzył i zbudował ogromne imperium. Sięgało ono swoim zasięgiem od morza Północnegopo Pireneje. Postać króla Karola Wielkiego ukazana była jako osoba głeboko wierząca w Boga i kochająca swoją ojczyzne. Jest on także obrońcą i głosicielem wiary. Nie boi się ponieść śmierci podczas walki z Saracenami. Jak już wspomniałem był on bardzo pobożną osobą, bardzo długo i często się modlił. Był on także świetnym rycerzem w =ręcz doskonałym wodzen. Był niezwykle silny i potrafił doskonale walczyć. Najbardziej ze wszystkich cech cenił sobie honor. Nie zniósł by hańby. Był ukazany w tej legendzie jako ideał chrześcijańskiego władcy. Według mnie Karol Wielki był osobą godną naśladowania. Doczekal sie wielu utworów poświęconych swej osobie.
Karol Wielki to postać historyczna, król władający potężną Francją. Kiedy liczył około czterdziestu lat wyglądał jak starzec: miał siwą głowę i brodę. Toteż niektórzy mówili iż może on mieć nawet dwieście lat. Mimo to był dobrze zbudowany, posiadał dumną postawę, wzbudzającą respekt i szacunek. Król władał potężną armią, której wszyscy się obawiali. Podbił Bawarię, a Włochy, Francję i Niemcy połączył w jedno państwo. Bawarczyków natomiast cenił sobie jako najlepszych wojowników. W walce wykazywał się ogromną siłą i odwagą. Król nigdy nie cofnął się przed walką, zazwyczaj był triumfatorem. Grabił podbite miasta, zgarniał cenne łupy oraz brał zakładników. Jednak zawsze dokładnie rozważał decyzję o podjęciu walki, był rozsądny. Nigdy nie działał pochopnie, czasem nawet godził się na kompromisy. Trzeba jednak dodać, że kiedy wszczynał bitwy chodziło mu głównie o podbicie ludów pogańskich i zmuszenie ich do przyjęcia chrześcijaństwa. Religia odgrywała ważną rolę w życiu Karola. Był bardzo pobożny, co dzień słuchał mszy i jutrzni. Chciał nawet odrodzić cesarstwo rzymskie jako stolicę chrześcijańską. Ponadto Bóg był mu przychylny: kiedy król walczył z poganami, poprosił o późniejsze zajście słońca. Bóg wtedy spełnił jego prośbę i przedłużył dzień.
Karol często podejmując decyzje na rozmaite tematy brał pod uwagę głównie dobro jego narodu. Kochał swych baronów, obdarzał ich zaufaniem i starał się ich chronić. Był bardzo wrażliwy. Kiedy któryś z jego walecznych rycerzy poniósł śmierć, tak jak bratanek Roland, wzruszał się bardzo. Nie mógł opanować smutku, załamywał się. Był jednak na tyle silny, że wiedział iż jest nadal potrzebny i jego mężne serce potrafiło wiele przetrwać.
Kluczową postacią w książce pt. "Pieśń o Rolandzie" był Karol Wielki. Wzorzec idealnego władcy.
Karol Wielki jako król stworzył i zbudował ogromne imperium. Sięgało ono swoim zasięgiem od morza Północnegopo Pireneje. Postać króla Karola Wielkiego ukazana była jako osoba głeboko wierząca w Boga i kochająca swoją ojczyzne. Jest on także obrońcą i głosicielem wiary. Nie boi się ponieść śmierci podczas walki z Saracenami. Jak już wspomniałem był on bardzo pobożną osobą, bardzo długo i często się modlił.
Był on także świetnym rycerzem w =ręcz doskonałym wodzen. Był niezwykle silny i potrafił doskonale walczyć. Najbardziej ze wszystkich cech cenił sobie honor. Nie zniósł by hańby. Był ukazany w tej legendzie jako ideał chrześcijańskiego władcy.
Według mnie Karol Wielki był osobą godną naśladowania. Doczekal sie wielu utworów poświęconych swej osobie.