Konfederacja barska (1768-1772) była zbrojnym związkiem szlachty utworzonym w Barze na Podolu 29 lutego 1768 roku. Konfederacja skierowana była przeciw królowi Stanisławowi Augustowi Poniatowskiemu i reformom przez niego wprowadzanym, a zwłaszcza zamiarom zniesienia liberum veto na sejmikach szlacheckich i równouprawnienia innowierców. Głównymi hasłami konfederatów były obrona wolności szlacheckiej, "świętej wiary" i powrotu do ustroju "jak za króla Sasa", zamierzali też na polskim tronie osadzić Wettinów Saskich. Wśród twórców i założycieli konfederacji barskiej było wielu magnatów, między innymi Józef Pułaski i jego syn Kazimierz Pułaski, późniejszy bohater wojny o niepodległość USA. Konfederaci wszczynając wojnę domową wypowiedzieli również wojnę Rosji, atakując garnizony wojsk rosyjskich, znajdujące się od czasu bezkrólewia w 1763 r. w Polsce. Gdy Bar został spacyfikowany przez Kozaków, konserwatywna szlachta przeniosła sztandar wojny religijnej na Ukrainę, licząc na pomoc bliskiej Turcji. Tam doszło wszakże do powstania chłopstwa ukraińskiego i rzezi 20 tys. polskiej i żydowskiej ludności w Humaniu. Okrutny bunt chłopski rychło jednak został, również okrutnie, stłumiony, a przywódcy kozaccy Iwan Gonta i Maksym Żeleźniak straceni. W październiku 1768 r. Turcja faktycznie wypowiedziała wojnę Rosji, pod pretekstem żądania opuszczenia Polski przez wojska rosyjskie. Oczywiście zaktywizowało to ponownie konfederację barską, już wcześniej zasilaną i wspieraną przez Turcję, a także dodatkowo przez Francję, skąd płynęły pieniądze, broń i instruktorzy wojskowi dla konfederatów. Francja bowiem w tym czasie walczyła z Anglikami o Kanadę i zainteresowana była w destabilizacji i osłabieniu mocarstw europejskich w ogóle. W rezultacie konfederaci barscy stawiali opór wojskom carskim przez ponad cztery lata. Za koniec walk przyjmuje się 18 sierpnia 1772 - datę zdobycie przez Rosjan Jasnej Góry Po jej upadku nastąpiła pierwsza, większa, zsyłka na Sybir (ok. 5000 jeńców), oraz przymusowe wcielenia do armii carskiej. Dla państw ościennych stała się jednym z pretekstów I rozbioru w 1772 r.
Konfederacja barska (1768-1772) – zbrojny związek szlachty polskiej utworzony w Barze na Podolu 29 lutego 1768 roku, z zaprzysiężeniem aktu założycielskiego w obronie wiary katolickiej i niepodległości Rzeczypospolitej, skierowany przeciwko: kurateli Imperium Rosyjskiego, królowi Stanisławowi Augustowi Poniatowskiemu i popierającym go wojskom rosyjskim. Celem konfederacji było zniesienie ustaw narzuconych przez Rosję, a zwłaszcza dających równouprawnienie innowiercom.
Konfederacja barska (1768-1772) była zbrojnym związkiem szlachty utworzonym w Barze na Podolu 29 lutego 1768 roku.
Konfederacja skierowana była przeciw królowi Stanisławowi Augustowi Poniatowskiemu i reformom przez niego wprowadzanym, a zwłaszcza zamiarom zniesienia liberum veto na sejmikach szlacheckich i równouprawnienia innowierców. Głównymi hasłami konfederatów były obrona wolności szlacheckiej, "świętej wiary" i powrotu do ustroju "jak za króla Sasa", zamierzali też na polskim tronie osadzić Wettinów Saskich. Wśród twórców i założycieli konfederacji barskiej było wielu magnatów, między innymi Józef Pułaski i jego syn Kazimierz Pułaski, późniejszy bohater wojny o niepodległość USA.
Konfederaci wszczynając wojnę domową wypowiedzieli również wojnę Rosji, atakując garnizony wojsk rosyjskich, znajdujące się od czasu bezkrólewia w 1763 r. w Polsce. Gdy Bar został spacyfikowany przez Kozaków, konserwatywna szlachta przeniosła sztandar wojny religijnej na Ukrainę, licząc na pomoc bliskiej Turcji. Tam doszło wszakże do powstania chłopstwa ukraińskiego i rzezi 20 tys. polskiej i żydowskiej ludności w Humaniu. Okrutny bunt chłopski rychło jednak został, również okrutnie, stłumiony, a przywódcy kozaccy Iwan Gonta i Maksym Żeleźniak straceni.
W październiku 1768 r. Turcja faktycznie wypowiedziała wojnę Rosji, pod pretekstem żądania opuszczenia Polski przez wojska rosyjskie. Oczywiście zaktywizowało to ponownie konfederację barską, już wcześniej zasilaną i wspieraną przez Turcję, a także dodatkowo przez Francję, skąd płynęły pieniądze, broń i instruktorzy wojskowi dla konfederatów. Francja bowiem w tym czasie walczyła z Anglikami o Kanadę i zainteresowana była w destabilizacji i osłabieniu mocarstw europejskich w ogóle. W rezultacie konfederaci barscy stawiali opór wojskom carskim przez ponad cztery lata. Za koniec walk przyjmuje się 18 sierpnia 1772 - datę zdobycie przez Rosjan Jasnej Góry
Po jej upadku nastąpiła pierwsza, większa, zsyłka na Sybir (ok. 5000 jeńców), oraz przymusowe wcielenia do armii carskiej. Dla państw ościennych stała się jednym z pretekstów I rozbioru w 1772 r.
Konfederacja barska (1768-1772) – zbrojny związek szlachty polskiej utworzony w Barze na Podolu 29 lutego 1768 roku, z zaprzysiężeniem aktu założycielskiego w obronie wiary katolickiej i niepodległości Rzeczypospolitej, skierowany przeciwko: kurateli Imperium Rosyjskiego, królowi Stanisławowi Augustowi Poniatowskiemu i popierającym go wojskom rosyjskim. Celem konfederacji było zniesienie ustaw narzuconych przez Rosję, a zwłaszcza dających równouprawnienie innowiercom.
MYŚLE ŻE CHYBA TAK ALE NIE JEST PEWNY
PROSZE O NAJ