Question

Wybrać z twórczości Jana Kochanowskiego fraszkę, pieśń i jeden z trenów.

!!!!!!!!!!!!!! błagam niedługo mam audycje muzyczną i niewiem jak to mam zrobić prosze pomużcie mi !!!!!!!! plis !!!!!!!!!!

Answer 1

Epoka w której tworzył Jan Kochanowski, zwie się epoką odrodzenia. Odrodzenie to dotyczy kultury i sztuki antycznej, starożytnej, a także odrodzenia się człowieka, wyzwolenia z więzów dogmatów, odejścia od teocentryzmu do antropocentryzmu i humanizmu. Rzeczywiście człowiek poczuł się odrodzony. Motywy mitologiczne przewijają się w całej twórczości uczonego-poety, humanisty.
We fraszkach wspomina Marsa i prędkonogiego Achillesa - Na swoje księgi, Proteusza - Do gór i lasów, Muzy, Parnas - Ku Muzom, Labirynt, Ariadnę - Do fraszek, Orfeusza - Na lipę, w Pieśni świętojańskiej o Sobótce skaczą fauny itd., wspomina też Fortunę, boginię stosownej chwili, Przygodę (Pogodę) Pieśni XXIII.
W trenach wspomina Persefonę, Charona, Styks, Letę.
Najwyraźniej nawiązanie do mitologii widać w Odprawie posłów greckich. Kochanowski zaczerpnął temat do swojego utworu z mitów trojańskich, mianowicie wykorzystał epizod poprzedzający wojnę - odprawienie posłów greckich, Ulissesa i Menelausa, przybyłych z żądaniem wydania Heleny. Bohaterowie: Priam, Helena, Kassandra, Parys (zwanyAleksandrem) to bohaterowie mitologiczni. Także forma dramatu jest wzorowana na tragedii antycznej. Utwór składa się z pięciu epejzodionów, stasimonów (pieśni chóru), poprzedzonych prologiem, zachowuje jedność czasu, miejsca i akcji. W pieśni chóru „ O, białoskrzydła morskapławacz-ko" próbuje Kochanowski przyswoić poezji polskiej rytmiczne metrum greckiej poezji. Inne gatunki uprawiane przez poetę też mają swe pierwowzory antyczne:treny pisał Simonides, pieśni Horacy.
Fraszka to starożytny epigramat. Wszystkie te nawiązania są twórcze, aktywne, rozwijające, antyk jest inspiracją zapładniającą twórcę, który samodzielnie przetwarza zaczerpnięte motywy.
Szczególnym rodzajem nawiązania jest powoływanie się na znajomość twórców, aluzje do ich twórczości, co było dowodem kultury humanistycznej. Znana fraszka Na sokalskie mogiły wyraźnie przetwarza motyw tyrtejski. Wystarczy zestawić cytaty:
„ Taką śmierć mógłbyś sam drogo zapłacić" (Kochanowski)
„Rzecz to piękna zaprawdę, gdy krocząc w pierwszym szeregu,
Ginie człowiek odważny, walcząc w obronie ojczyzny " (Tyrtajos)
W trenach powołuje się Kochanowski na Simonidesa, greckiego twórcę trenów,
wymienia Safonę, której polską następczynią miała być Urszulka, Heraklita - filo-
zofa-pesymistę, przytacza słowa Brutusa.
Największą sympatią darzył Kochanowski Horacego, którego pieśni przerabiał, powtarzał jego myśli, a przede wszystkim nawiązywał do epikurejskiej i stoickiej postawy rzymskiego poety.
Horacy w pieśni O co poeta prosi Apollina mówi, że nie pragnie bogactw, a Boga prosi:
„Spraw, niech się cieszę tym, co mam. Niech zdrowie 
Zawsze mi służy, niech myśl się nie łamie. 
Starość, gdy przyjdzie, niech będzie łagodna 
I pełna pieśni."
A w pieśni Stawiłem sobie pomnik trwalszy niż ze spiży wyznaje, że bardziej zależy mu na sławie. Ma świadomość, że, jak mówi: „Nie wszystek umrę " i prosi Melpomenę: „ delfickim wawrzynem wieńcz mi włos radośnie ". Kochanowski zaś prosi muzy:
„... niech ze mną za raz me rymy nie giną,
Ale kiedy ja umrę, ony niechaj słyną!", 
także „fraszki nieprzepłacone, wdzięczne fraszki" często czyni tematem wierszy (autotematyzm).
We fraszce Na dom w Czarnolesie prosi Boga, podobnie jak Horacy, o umiarkowane, spokojne życie, zdrowie, czyste sumienie i nieprzykrą starość. Postawa Horacego i Kochanowskiego jest podobną mieszaniną epikureizmu i stoicyzmu. Widać to we fraszkach O żywocie ludzkim, Do gór i lasów, Do snu i w pieśniach Chcemy sobie być radzi, Pieśń świętojańska o Sobótce. Jest to pogodne pogodzenie się z życiem, umiar, radość z każdej chwili, bo:
„Kto tak mądry, że zgadnie,
Co nań jutro przypadnie? " 
Jest to pochwała umiarkowania:
„ Chwalę szczęście stateczne ". 
Cenna jest cnota, troska o dobre imię, sława. Kochanowski tez uważa, że nie umrze, bo jest „ze dwojej złożony natury" - ludzkiej, a więc śmiertelnej i poetyckiej, a więc nieśmiertelnej. Jak wysoko ceni poezję świadczy fraszka Na lipę, gdzie lipa - podmiot liryczny prosi, by uwieczniono ją w pieśni, bo „ skaczą lasy, gdy Orfeusz skrzypie ", a gdy umarła poecie córka, postawił jej najwspanialszy pomnik - napisał cykl trenów.
Te wszystkie motywy, tematy w poezji polskiego poety połączone są z elementami religijnymi, katolickimi. Dopiero splot tych dwu nici daje pełny obraz świadomości poety.