Fryderyk Chopin – II Koncert fortepianowy f-moll op. 21
W ostatnim roku swego pobytu z Warszawie F. Chopin czterokrotnie występował publicznie. Pierwszy koncert odbył się 17 marca 1830 roku. Po raz pierwszy wówczas Chopin wykonał swój Koncert fortepianowy f-moll z towarzyszeniem orkiestry.
I część koncertu Maestoso ujęta jest w tradycyjną formę allegra sonatowego z charakterystyczną dwutematycznością. Po części I następuje poetyczne Larghetto, bogato opisujące ozdobnymi girlandami dźwięków natchnioną kantylenową linię melodyczną. Część III – wirtuozowskie, utrzymane w mazurkowych rytmach Allegro vivace – zrywa z poprzednim nastrojem, wnosi pożądany kontrast, tworząc brawurowy finał koncertu Chopina, zaliczanego do najlepszych fortepianowych dzieł koncertowych czasów romantyzmu.
Stanisław Moniuszko:
Kiedy w roku 1846 Moniuszko przyjechał na krótko do Warszawy, powziął pomysł stworzenia opery, której akcja rozgrywałaby się w Polsce, a muzyka nawiązywałaby do muzycznych tradycji narodowych. Tak narodziła się „Halka” z librettem Włodzimierza Wolskiego, najpierw jako utwór dwuaktowy (Wilno 1848), a następnie czteroaktowy, wystawiony w Teatrze Wielkim w Warszawie (1858).
Treścią opery "Halka" S. Moniuszki jest dramat osobisty góralskiej dziewczyny, Halki, ukazany na tle nierówności społecznej w dawnej Polsce szlacheckiej. Oprócz Halki, do głównych postaci wystepujących w operze należą:
Jontek - góral, wierny towarzysz Halki,
Janusz - młody szlachcic,
Zofia - szlachcianka, narzeczona Janusza,
Stolnik - jej ojciec,
Dzięba - zaufany ojca.
Akcja toczy się na Podhalu. Tragiczne przeżycia Halki, doprowadzające ją do obłędu i samobójstwa, są skutkiem zawodu, jaki spotkał dziewczynę, naiwnie wierzącą w trwałość uczucia i uczciwość szlachcica. Inni przedstawiciele ludu występujący w operze, przestrzegają przed tego rodzaju naiwnością, nie wierzą szlachcie, chwilami postawa ich jest wręcz wroga.
"Halka" to pierwsza polska opera narodowa.
„Straszny Dwór” to opera w 4 aktach do libretta Jana Chęcińskiego, skomponowana przez Stanisława Moniuszkę w latach 1861-1864. Główne postaci: Miecznik Hanna i Jadwiga - jego córki
Damazy - zalotnik Jadwigi
Zbigniew i Stefan - bracia, towarzysze pancerni
Maciej - stary sługa braci
Skołuba - stary żołnierz
Cześnikowa - stryjenka braci
Akcja dzieje się w pierwszej połowie XVIII wieku. Zbigniew i Stefan wracają do domu
po skończonej służbie wojskowej. Poprzysięgają się nie żenić. Jednak po odwiedzinach starego Miecznika, gdzie poznają jego piękne córki zaczynają się wahać. Cześnikowa, która chce ich wydać za inne panny, kompromituje ich u Miecznika, mówiąc że to tchórze. Wszyscy postanawiają przekonać się, czy panicze są straszliwymi tchórzami. Siostry Hanna i Jadwiga chcą zadrwić z kawalerów Stefana i Zbigniewa i wpadają na pomysł, by wystraszyć ich w nocy. Skołuba opowiada Maciejowi, jak straszne i dziwne zjawiska dzieją w nocy w dworze. Gdy Skołuba wychodzi, nagle wiszące na ścianie portrety prababek zaczynają się poruszać. Sprawczyniami tego są Hanna i Jadwiga, które ukryły się za obrazami. Jednak Stefan i Zbigniew zauważają ruch za obrazami i wychodzą, by złapać sprawców. Potem Damazy opowiada im legendę o strasznych czynach popełnionych we dworze, na co wskazywać ma nazwa "straszny dwór''. Jednak Miecznik wyjaśnia całą prawdę o dworze w Kalinowie - otóż pradziadek Miecznika miał 9 przepięknych córek, do których przyjeżdżali młodzieńcy zajeżdżający do Kalinowa prosząc o rękę. Zazdrosne matki dziewcząt z innych dworków rozpowiadały w okolicy, że dworek w Kalinowie to ,,Straszny dwór''. Stefan i Zbigniew proszą więc Miecznika o rękę Hanny i Jadwigi. Wzruszony Miecznik błogosławi obie pary.
Oczywiście nie kopiowałam tego z netu, tylko pisałam ręcznie. Niestety nie mam nut "Kozaka". Ale z treści wywnioskowałam, że to jest wybór, więc napisałam o innych dziełach. Pozdrawiam.
Fryderyk Chopin – II Koncert fortepianowy f-moll op. 21
W ostatnim roku swego pobytu z Warszawie F. Chopin czterokrotnie występował publicznie. Pierwszy koncert odbył się 17 marca 1830 roku. Po raz pierwszy wówczas Chopin wykonał swój Koncert fortepianowy f-moll z towarzyszeniem orkiestry.
I część koncertu Maestoso ujęta jest w tradycyjną formę allegra sonatowego z charakterystyczną dwutematycznością. Po części I następuje poetyczne Larghetto, bogato opisujące ozdobnymi girlandami dźwięków natchnioną kantylenową linię melodyczną. Część III – wirtuozowskie, utrzymane w mazurkowych rytmach Allegro vivace – zrywa z poprzednim nastrojem, wnosi pożądany kontrast, tworząc brawurowy finał koncertu Chopina, zaliczanego do najlepszych fortepianowych dzieł koncertowych czasów romantyzmu.
Stanisław Moniuszko:
Kiedy w roku 1846 Moniuszko przyjechał na krótko do Warszawy, powziął pomysł stworzenia opery, której akcja rozgrywałaby się w Polsce, a muzyka nawiązywałaby do muzycznych tradycji narodowych. Tak narodziła się „Halka” z librettem Włodzimierza Wolskiego, najpierw jako utwór dwuaktowy (Wilno 1848), a następnie czteroaktowy, wystawiony w Teatrze Wielkim w Warszawie (1858).
Treścią opery "Halka" S. Moniuszki jest dramat osobisty góralskiej dziewczyny, Halki, ukazany na tle nierówności społecznej w dawnej Polsce szlacheckiej. Oprócz Halki, do głównych postaci wystepujących w operze należą:
Jontek - góral, wierny towarzysz Halki,
Janusz - młody szlachcic,
Zofia - szlachcianka, narzeczona Janusza,
Stolnik - jej ojciec,
Dzięba - zaufany ojca.
Akcja toczy się na Podhalu. Tragiczne przeżycia Halki, doprowadzające ją do obłędu i samobójstwa, są skutkiem zawodu, jaki spotkał dziewczynę, naiwnie wierzącą w trwałość uczucia i uczciwość szlachcica. Inni przedstawiciele ludu występujący w operze, przestrzegają przed tego rodzaju naiwnością, nie wierzą szlachcie, chwilami postawa ich jest wręcz wroga.
"Halka" to pierwsza polska opera narodowa.
„Straszny Dwór” to opera w 4 aktach do libretta Jana Chęcińskiego, skomponowana przez Stanisława Moniuszkę w latach 1861-1864. Główne postaci: Miecznik Hanna i Jadwiga - jego córki
Damazy - zalotnik Jadwigi
Zbigniew i Stefan - bracia, towarzysze pancerni
Maciej - stary sługa braci
Skołuba - stary żołnierz
Cześnikowa - stryjenka braci
Akcja dzieje się w pierwszej połowie XVIII wieku. Zbigniew i Stefan wracają do domu
po skończonej służbie wojskowej. Poprzysięgają się nie żenić. Jednak po odwiedzinach starego Miecznika, gdzie poznają jego piękne córki zaczynają się wahać. Cześnikowa, która chce ich wydać za inne panny, kompromituje ich u Miecznika, mówiąc że to tchórze. Wszyscy postanawiają przekonać się, czy panicze są straszliwymi tchórzami. Siostry Hanna i Jadwiga chcą zadrwić z kawalerów Stefana i Zbigniewa i wpadają na pomysł, by wystraszyć ich w nocy. Skołuba opowiada Maciejowi, jak straszne i dziwne zjawiska dzieją w nocy w dworze. Gdy Skołuba wychodzi, nagle wiszące na ścianie portrety prababek zaczynają się poruszać. Sprawczyniami tego są Hanna i Jadwiga, które ukryły się za obrazami. Jednak Stefan i Zbigniew zauważają ruch za obrazami i wychodzą, by złapać sprawców. Potem Damazy opowiada im legendę o strasznych czynach popełnionych we dworze, na co wskazywać ma nazwa "straszny dwór''. Jednak Miecznik wyjaśnia całą prawdę o dworze w Kalinowie - otóż pradziadek Miecznika miał 9 przepięknych córek, do których przyjeżdżali młodzieńcy zajeżdżający do Kalinowa prosząc o rękę. Zazdrosne matki dziewcząt z innych dworków rozpowiadały w okolicy, że dworek w Kalinowie to ,,Straszny dwór''. Stefan i Zbigniew proszą więc Miecznika o rękę Hanny i Jadwigi. Wzruszony Miecznik błogosławi obie pary.
Oczywiście nie kopiowałam tego z netu, tylko pisałam ręcznie. Niestety nie mam nut "Kozaka". Ale z treści wywnioskowałam, że to jest wybór, więc napisałam o innych dziełach. Pozdrawiam.