Wiewiórka pospolita zamieszkuje lasy wszelkich typów, parki miejskie i inne większe zadrzewienia. Długość ciała wiewiórki wynosi 20 -28 cm. Uszy ozdobione są na końcu charakterystycznymi pędzelkami. Długi, puszysty ogon pokrywają odstające włosy. Brzuch i pierś są białe. Zimą futro staje się gęstsze i nabiera popielatego odcienia. Jest to gatunek aktywny w dzień. Zimą nie zapada w sen, ale szczególnie niekorzystną pogodę przeczekuje w kryjówkach. Doskonale wspina się po gałęziach i przeskakuje z drzewa na drzewo, w czym pomaga jej okazały ogon pełniący rolę spadochronu. Po ziemi porusza się skokami. Ulubionym pokarmem wiewiórki są nasiona drzew iglastych i orzechy. Oprócz tego żywi się grzybami, które niekiedy suszy na gałęziach. Zjada także jagody, młode pędy i pączki drzew, owady, jaja ptasie i pisklęta. Jesienią zbiera zapasy na zimę (orzechy i żołędzie), które rozmieszcza w licznych spiżarniach i wygrzebanych przez siebie dołkach w ziemi. Gatunek ten zasiedla leśne obszary Eurazji, od zachodniej Europy po wschodnią Rosję, Koreę i północną Japonię. W Polsce występuje w całym kraju, odmianę czarną spotyka się najczęściej w górach.
Wiewiórka pospolita zamieszkuje lasy wszelkich typów, parki miejskie i inne większe zadrzewienia. Długość ciała wiewiórki wynosi 20 -28 cm. Uszy ozdobione są na końcu charakterystycznymi pędzelkami. Długi, puszysty ogon pokrywają odstające włosy. Brzuch i pierś są białe. Zimą futro staje się gęstsze i nabiera popielatego odcienia. Jest to gatunek aktywny w dzień. Zimą nie zapada w sen, ale szczególnie niekorzystną pogodę przeczekuje w kryjówkach. Doskonale wspina się po gałęziach i przeskakuje z drzewa na drzewo, w czym pomaga jej okazały ogon pełniący rolę spadochronu. Po ziemi porusza się skokami. Ulubionym pokarmem wiewiórki są nasiona drzew iglastych i orzechy. Oprócz tego żywi się grzybami, które niekiedy suszy na gałęziach. Zjada także jagody, młode pędy i pączki drzew, owady, jaja ptasie i pisklęta. Jesienią zbiera zapasy na zimę (orzechy i żołędzie), które rozmieszcza w licznych spiżarniach i wygrzebanych przez siebie dołkach w ziemi. Gatunek ten zasiedla leśne obszary Eurazji, od zachodniej Europy po wschodnią Rosję, Koreę i północną Japonię. W Polsce występuje w całym kraju, odmianę czarną spotyka się najczęściej w górach.