Question

Wątki wanikatywne w księdze Kaheleta. Odpowiedz potrzebuje na już prosze pomozcie mi ;***

Answer 1

"Żeglujemy po szerokim przestworzu, wciąż niepewni i chwiejni, popychani od jednego do drugiego krańca (...), pałamy żądzą znalezienia oparcia i ostatecznej podstawy" - te słowa Pascala świetnie definiują sytuację człowieka baroku, którego świat w przeciwieństwie do świata człowieka renesansu uległ rozbiciu. Do barokowego światopoglądu wkradł się niepokój, co w literaturze i sztuce przejawiało się fascynacją przemijaniem, czasem, śmiercią, nicością, Stąd też stałość barokowych metafor: nietrwałość życia ludzkiego porównywano do topniejącego śniegu, cienia, wiatru, błysku, upływ czasu zaś do płynącej rzeki; starano się znaleźć odpowiedź na pytanie o miejsce człowieka we wszechświecie. "Czymże jest człowiek w przyrodzie? Nicością wobec nieskończoności, wszystkim wobec nicości, pośrodkiem między niczym a wszystkim" - to znowu Pascal, którego rozważania filozoficzne miały wpływ na wielu twórców baroku.
Niezwykle popularny w tym czasie był motyw ?vanitas? (marność), który rodowodem swym sięga biblijnego Koheleta. Pierwszy werset z ?Księgi Koheleta? brzmi: ?Vanitas vanitatum et omnia vanitas? (?Marność nad marnościami i wszystko marność?). Ten biblijny mędrzec zakwestionował wiele wartości w życiu człowieka (praca, bogactwo, mądrość, radość życia płynąca z jego używania) i doszedł do wniosku, że jedynym stałym elementem tego świata jest prawo przemijania, a wszystko w życiu ma swój czas. Motyw czasu był również bardzo związany ze świadomością ludzi baroku. Czas wyobrażano w postaci Saturna z dwoma rekwizytami w rękach: sierpem i wężem kąsającym swój ogon. O baroku mówiono, że była to epoka zegarów.