Żonkile to piękne rośliny o intensywnym, żółtym kolorze i cudownym zapachu. Coraz częściej możemy spotkać je w ogrodach na rabatkach. Są kwiatami, które mogą rosnąć praktycznie na każdej glebie, choć preferują próchniczą, wilgotną i przepuszczalną. Bardzo ważne jest jednak, aby nie sadzić żonkili w tym samym miejscu częściej niż co 4 lata. Sprzyja im natomiast miejsce po tulipanach. Kwiaty te najlepiej sadzić na przełomie sierpnia i września na głębokości 15 cm. Żonkile nawozimy dwuetapowo, pierwszy raz tuż po posadzeniu, nawozami z przewagą potasu i fosforu, a drugi raz po pokazaniu się liści, nawozami z przewagą azotu. Aby kwiaty lepiej się przyjęły możemy tuż przed posadzeniem ich nawieźć ziemię kompostem lub torfem.
gatunek roślin z rodziny amarylkowatych. Nazwa pochodzi od francuskiego słowajonquille (żonkil, żółty narcyz), które to słowo wywodzi się z kolei od hiszpańskiegojunquillo – zdrobnienia od junco (trzcina, sitowie). Na naturalnych stanowiskach rośnie dziko w Portugalii i Hiszpanii. Od gatunku tego pochodzi wiele mieszańców, które ogrodnicy zaliczają do 7 grupy narcyzów (mieszańce jonquilla).
Ze względu na swoje duże, jaskrawe kwiaty i wczesną porę kwitnienia uprawiany jest w gruncie na rabatach i w trawnikach jako roślina ozdobna. Często wykorzystywany jest też na kwiat cięty, w wodzie długo zachowuje świeżość. W Polsce często uprawiany jest w ogrzewanych szklarniach i pędzony dla przyspieszania kwitnienia. Tak przyspieszone narcyzy sprzedaje się w doniczkach lub na kwiat cięty bardzo wczesną wiosną, a nawet w zimie.
Nie ma specjalnych wymagań co do gleby i można go uprawiać na każdej glebie ogrodowej, najlepiej jednak rośnie na glebie próchnicznej i stale wilgotnej. Oprócz nawożenia i odchwaszczania nie wymaga innych zabiegów pielęgnacyjnych. Wytwarza stale cebule przybyszowe, za pomocą których łatwo go rozmnażać. Wykopuje się je pod koniec czerwca lub z początkiem lipca, gdy pęd naziemny zaczyna już obumierać, przechowuje w chłodnym i ciemnym pomieszczeniu i sadzi we wrześniu. Po kilku latach uprawy wskutek wytwarzania cebulek przybyszowych roślina nadmiernie zagęści się i słabo kwitnie, należy wówczas(po przekwitnieniu rośliny) cebulki przerzedzić.
Żonkile to piękne rośliny o intensywnym, żółtym kolorze i cudownym zapachu. Coraz częściej możemy spotkać je w ogrodach na rabatkach. Są kwiatami, które mogą rosnąć praktycznie na każdej glebie, choć preferują próchniczą, wilgotną i przepuszczalną. Bardzo ważne jest jednak, aby nie sadzić żonkili w tym samym miejscu częściej niż co 4 lata. Sprzyja im natomiast miejsce po tulipanach. Kwiaty te najlepiej sadzić na przełomie sierpnia i września na głębokości 15 cm. Żonkile nawozimy dwuetapowo, pierwszy raz tuż po posadzeniu, nawozami z przewagą potasu i fosforu, a drugi raz po pokazaniu się liści, nawozami z przewagą azotu. Aby kwiaty lepiej się przyjęły możemy tuż przed posadzeniem ich nawieźć ziemię kompostem lub torfem.
Dobrze?
gatunek roślin z rodziny amarylkowatych. Nazwa pochodzi od francuskiego słowajonquille (żonkil, żółty narcyz), które to słowo wywodzi się z kolei od hiszpańskiego junquillo – zdrobnienia od junco (trzcina, sitowie). Na naturalnych stanowiskach rośnie dziko w Portugalii i Hiszpanii. Od gatunku tego pochodzi wiele mieszańców, które ogrodnicy zaliczają do 7 grupy narcyzów (mieszańce jonquilla).
Ze względu na swoje duże, jaskrawe kwiaty i wczesną porę kwitnienia uprawiany jest w gruncie na rabatach i w trawnikach jako roślina ozdobna. Często wykorzystywany jest też na kwiat cięty, w wodzie długo zachowuje świeżość. W Polsce często uprawiany jest w ogrzewanych szklarniach i pędzony dla przyspieszania kwitnienia. Tak przyspieszone narcyzy sprzedaje się w doniczkach lub na kwiat cięty bardzo wczesną wiosną, a nawet w zimie.
Nie ma specjalnych wymagań co do gleby i można go uprawiać na każdej glebie ogrodowej, najlepiej jednak rośnie na glebie próchnicznej i stale wilgotnej. Oprócz nawożenia i odchwaszczania nie wymaga innych zabiegów pielęgnacyjnych. Wytwarza stale cebule przybyszowe, za pomocą których łatwo go rozmnażać. Wykopuje się je pod koniec czerwca lub z początkiem lipca, gdy pęd naziemny zaczyna już obumierać, przechowuje w chłodnym i ciemnym pomieszczeniu i sadzi we wrześniu. Po kilku latach uprawy wskutek wytwarzania cebulek przybyszowych roślina nadmiernie zagęści się i słabo kwitnie, należy wówczas(po przekwitnieniu rośliny) cebulki przerzedzić.