Question

Wszystko o Egipcie!!!! Jle km ma Nil???

Answer 1

Swieta Katarzyna – patronka tej położonej wśród skał najmniejszej diecezji świata – urodziła się w 294 r. n.e. Wychowano ją w tradycji pogańskiej, ona jednak przyjęła chrześcijaństwo. Za wyznanie wiary w Jezusa była torturowana, a następnie stracona. Legenda głosi, że narzędzie tortur – kolczaste koło – oderwało się podczas egzekucji i zabiło przypatrujących się pogan. Jej ciało nie zostało odnalezione przez następnych 300 lat (niektórzy twierdzą, że 500 lat), aż do czasu, kiedy mnisi z klasztoru mieli objawienie: jej ciało było na stoku Góry św. Katarzyny, najwyższej góry Egiptu.

Święta Rodzina

Według tradycji Pisma, Święta Rodzina znalazła się w Egipcie uciekając przed prześladowaniami ze strony okrutnego Heroda. Z jej drogą związanych jest wiele miejsc w Egipcie. W Matarijja (przedmieścia Kairu) jest Drzewo Marii, pod którym miała odpoczywać Matka Boska. Innym ważnym dla pielgrzymów miejscem jest grota, w której miała się schronić Święta Rodzina podczas swojej ucieczki do Egiptu. Zgodnie z tradycją znajduje się ona w obrębie dzisiejszego Kościoła św. Sergiusza w starym Kairze koptyjskim. Jest to najstarszy kościół chrześcijański w całym Egipcie. Miasto Asjut zaś jest najdalej na południe wysuniętym miejscem do którego dotarli uciekinierzy. W pobliskiej grocie Dirunka mieszkali Maria i Józef wraz z nowonarodzonym Jezusem. Dziś znajduje się tam klasztor Matki Boskiej.

Religia chrześcijańska w Egipcie

Początki chrześcijaństwa w Egipcie związane są z osobą św. Marka Ewangelisty, który przybył nad Nil w I w. n.e., został biskupem Aleksandrii i około roku 68 poniósł w tym mieście śmierć męczeńską. Największy rozkwit chrześcijaństwa nastąpił wraz z rozpowszechnieniem życia monastycznego, które rozwijało się na pustyniach Egiptu. Do najsławniejszych mnichów należeli Święty Antoni, Pachomiusz, Makarios i wielu innych. Poprzez sieć klasztorów utworzyła się solidna kościelna hierarchia, tak, iż już w IV w. Aleksandria posiadała arcybiskupa i liczne diecezje, mając w ten sposób pierwszeństwo nad wszystkimi innymi rzymskimi diecezjami w Egipcie. Chrześcijaństwo stało się oficjalnym wyznaniem w Egipcie, jego wyznawcy w kościele egipskim wytworzyli własny obrządek, odmienny zarówno od rzymskiego, jak i od bizantyjskiego.

Historia

Słowo Kopt wywodzi się od greckiego wyrazu Aigiptos i oznacza po prostu egipski. Wyznanie to powstało za sprawą rozłamu w kościele po Soborze Chalcedońskim.

W V w. ówczesny patriarcha aleksandryjski Dioskuros odrzucił wyznanie wiary uznające istnienie dwóch natur Jezusa Chrystusa (boskiej i ludzkiej) zatwierdzonych na Soborze w Chalcedonie, popadając tym samym w herezję monofizytyzmu i wydzielenie się kościoła koptyjskiego. Swego patriarchę poparła większość wiernych Egiptu. Jego zwolennicy nazwali się „prawowiernymi” (gr. orthodoxos, co akurat w tym przypadku nie znaczy, jak zazwyczaj, „prawosławni”), natomiast przeciwnicy – melchitami (aram.-gr. melchitoi „ludzie króla”), a później „katolikami” (gr. katholikos „powszechny”). Monofizytyzm szybko rozpowszechnił się po Egipcie docierając aż do Etiopii, będąc zarazem zwalczany przez melchitów, którzy pozostali wierni postanowieniom Chalcedonu, w czym byli tez wspierani przez cesarstwo bizantyjskie. W roku 641 Egipt został najechany przez Arabów. Wielu Koptów nawróciło się na Islam, aby uciec przed prześladowaniami. Dopiero w XIX w., podczas panowania Mohammeda Alego, i pod okupacją brytyjską, Koptom przywrócono ich prawa. Podlegają oni Patriarsze aleksandryjskiemu i całej Afryki, i patriarsze etiopskiemu. Aktualnie istnieje również mała wspólnota koptyjska katolicka, która podlega katolickiemu patriarsze koptyjskiemu. Koptowie są narodowym Kościołem egipskim i do dzisiaj pozostają monofizytami. Prawosławny Kościół Koptyjski w Egipcie jest mniejszością, obejmując tylko 6% ludności kraju. niemal 94% stanowią muzułmanie. Do Kościoła przynależą miliony wiernych głównie w Egipcie, ale tez i w innych krajach Afryki oraz w Europie, Ameryce Północnej i Południowej, Australii. Najpiękniejsze zabytki sakralne sztuki chrześcijańskiej można podziwiać w Dzielnicy Koptyjskiej w Kairze.

Dzielnica Koptyjska w Kairze

Dzielnica Koptyjska jest najstarszą częścią miasta. Oprócz pozostałości twierdzy rzymskiej i innych zabytków znajdują się w niej kościoły o tajemniczych, ciemnych wnętrzach, takie jak najstarsza ze świątyń – kościół pod wezwaniem Najświętszej Marii Panny z Muzeum Koptyjskim. Podziwiać w nim można m.in. ikony, tkaniny, fragmenty dekoracji rzeźbiarskich, stalle grobowe, malowidła oraz płaskorzeźby z kości słoniowej i drewna. Jedna z najbardziej niezwykłych budowli Dzielnicy Koptyjskiej to synagoga Ben Ezra. Niegdyś stał tu kościół świętego Michała, zbudowany w VII w., a zniszczony w XI w. W XII w. świątynię odbudowali Żydzi przebudowując ją na synagogę. W 1984 r. podczas prac renowacyjnych dokonano sensacyjnego odkrycia: znaleziono 200 tys. pergaminów z tekstami w języku hebrajskim, aramejskim i arabskim. Znajdują się też zwoje z tekstem ksiąg Starego Testamentu. Na uwagę w Dzielnicy Koptyjskiej zasługuje „Wiszący Kościół” El – Mu – Allaga. Kościół zawdzięcza swą nazwę konstrukcji architektonicznej polegającej na zawieszeniu w powietrzu na ruinach babilońskiej fortecy (od 14 do 18 metrów nad ziemią). Budowla pochodzi prawdopodobnie z VII w. Bizantyjska architektura kościołów wypełniona jest typowymi zdobieniami sztuki islamskiej. Stara Koptyjska Dzielnica stanowi swoiste getto pośród niezliczonych kairskich meczetów.

Opublikowano Poznaj Egipt |Skomentuj Rejs po Nilu Opublikowano8 lipca 2010, autor:admin

Egipt można zwiedzać w różny sposób. Najpopularniejszy, to autokarami, formowanymi ze względów bezpieczeństwa w konwoje pod osłoną wozów policyjnych, z ochroną uzbrojoną w broń krótką i maszynową. To echa dwu masakr zagranicznych turystów przez islamskich fundamentalistów: przed Egipskim Muzeum Starożytności w Kairze i w kilka lat później w Środkowym Egipcie przed świątynią królowej Hatszepsut na lewym brzegu Nilu w antycznych Tebach, dziś Dolinie Królów i Dolinie Królowych vis a vis Luksoru i Karnaku. Gdy jedzie turystyczny konwój, ma on „zieloną drogę” na całej trasie. Policyjne posterunki, a są one na wszystkich skrzyżowaniach szos oraz przy wjeździe i wyjeździe z miejscowości, zamykają po prostu ruch lokalny. Można ten kraj zwiedzać też pociągiem, zatrzymując się na parę godzin lub dni w wybranych miejscowościach. Pociągi kursują na trasie od Aleksandrii nad Morzem Śródziemnym (z niej także wzdłuż morza), przez Kair – Luksor do Asuanu. Oprócz osobowych – tanich, ale wlokących się niemiłosiernie, zatłoczonych i bez klimatyzacji, kursują luksusowe ekspresy z wagonami sypialnymi – podróż z Kairu do Asuanu trwa kilkanaście godzin – oraz z wygodnymi fotelami lotniczymi, klimatyzowane, z wagonami restauracyjnymi i ruchomymi bufetami, znakomitą obsługą oraz ochroną policyjną i bynajmniej nie porażającymi, zwłaszcza w porównaniu z PKP czy kolejami zachodnioeuropejskimi, cenami biletów. Stosunkowo nieliczni, najzamożniejsi, lub dysponujący ograniczonym czasem turyści zwiedzają Egipt korzystając z samolotów. Lotniska są bowiem w najważniejszych z punktu widzenia potrzeb miejscowościach, m.in. w Kairze, Luksorze, Asuanie, zaś nad Morzem Czerwonym w Hurghadzie i Sharm El Sheik.

Popularne jest jednak także zwiedzanie tego kraju statkami nilowymi. Są to właściwie pływające hotele, w większości luksusowe. Kilkupokładowe, z 2, rzadziej 3 – osobowymi kajutami z bulajami – oknami, łazienkami, klimatyzacją. Oczywiście z restauracjami serwującymi w systemie „szwedzkiego stołu” po 3 posiłki dziennie, barami. Przeważnie także z basenami kąpielowymi na górnym pokładzie, co pozwala nie tylko podziwiać przesuwający się krajobraz, ale i znakomicie wypoczywać korzystając z kąpieli wodnych i słonecznych praktycznie prze cały rok. Nil, mimo iż jest drugą co do długości rzeką świata, pod względem szerokości nie dorównuje nie tylko najdłuższej i największej Amazonce na większości długości jej nurtu, ale także paru innym rzekom. Można więc obserwować z pokładu statku, nawet bez lornetki, co dzieje się na brzegu, a także na rzece. Bo Nil jest dosyć ruchliwym traktem wodnym, korzystają z niego również rybacy. Statki turystyczne – hotelowce kursują tylko w dzień, na noc obowiązkowo cumując w którejś z przybrzeżnych przystani. Nie można więc „przegapić” niczego ważnego na wybranej trasie. Bo chociaż pływać nimi można od Kairu do Asuanu, to najpopularniejszy jest odcinek Luksor – Asuan i to w jedną stronę. Wraca się autokarem, pociągiem lub samolotem. Na tym odcinku Środkowego i częściowo Dolnego Egiptu najwięcej jest bowiem zabytków najwyższej klasy. A niewielu turystów dysponuje odpowiednio długim czasem, aby płynąć aż z Kairu do Asuanu. Tylko na odcinku z Luksoru pod Wielką Tamę (Asuańską) podróż ze zwiedzaniem trwa kilka dni. Statki zatrzymują się bowiem we wszystkich ważnych miejscach. Na turystów czekają już klimatyzowane autokary i… tłumy handlarzy pragnących wykorzystać swoje „pięć minut” i wcisnąć gościom, za możliwie najwyższą cenę jakąś pamiątkę lub inny towar. Po wycieczce wraca się na posiłek, odpoczynek aby wieczorem znowu wybrać się na brzeg w miejscu cumowania.

Odbyłem taką podróż statkiem nilowym pod flagą „Sheratona” – tj. 5 -gwiazdkowym, od Luksoru do Asuanu. W znakomitych warunkach, zwiedzając pod drodze niemal wszystko godne uwagi. Warto przypomnieć, że – pomijając śródziemnomorską Aleksandrię, klasztor św. Katarzyny na półwyspie synajskim oraz parę oaz – wszystko, co najciekawsze i najcenniejsze spośród egipskich zabytków, znajduje się nad życiodajnym Nilem. Antyczne Teby, dziś zespół: Luksor i Karnak na prawym oraz Doliny Królów i Królowych oraz Kolosy Memnona na lewym brzegu rzeki, to jedno z najważniejszych centrów kultury antycznej. Najbardziej powierzchowne zapoznanie się z nimi wymaga przynajmniej dnia, ale trzy to też niewiele. Stąd właśnie Luksor jest miejscem początkowym lub końcowym najpopularniejszych rejsów turystycznych po Nilu. Dziś kilkudziesięciotysięczne miasto, jest on obok Kairu i Aleksandrii oraz – oczywiście – sławnych kąpielisk czerwonomorskich – najważniejszym centrum turystycznym Egiptu. Luksusowe 5 -4 gwiazdkowe, chociaż są również niższych kategorii, hotele, zapewniają najwyższy standard wypoczynku za – obecnie, przy ciągle ograniczonym po 11 września 2001 roku ruchu, zwłaszcza tradycyjnych, najzamożniejszych turystów amerykańskich – relatywnie niewielkie pieniądze. Nie brak restauracji, nie tylko hotelowych, jest ciekawy bazar, a nawet dwa – bo tubylcy i bardziej doświadczeni goście raczej nie kupują na bazarze nastawionym niemal wyłącznie na cudzoziemców. Ale magnesem przyciągającym do Luksoru setki tysięcy turystów z całego świata są przede wszystkim antyczne zabytki: kompleks świątynny w tym mieście i odległym o 3 km Karnaku oraz grobowce faraonów i królów, a także – zrekonstruowana przy znaczącym udziale polskich archeologów świątynia królowej Hatszepsut i pobliskie Kolosy Memnona. Jeszcze parę lat temu na drugi brzeg Nilu można było dostać się tylko promem lub łodzią żaglową – feluką. W 1995 r kilka kilometrów od miasta – na bliższą lokalizację nie zgodzili się archeolodzy, bo nie wiadomo co jeszcze kryje ziemia na brzegami Nilu w dawnych Tebach – przerzucono przez rzekę most, który przejął większość ruchu między brzegami.

Mniej sławne, ale także zasługujące na poznanie, są miejscowości leżące w górnym biegu Nilu. Zwłaszcza otoczona malowniczym bazarem świątynia Chnuma w miasteczku Esna, sławna już w starożytności świątynia Horusa i inne zabytki w Edfu, z m.in. ogromnym, znakomicie zachowanym bazaltowym posągiem tego boga – ptaka. A także zespół świątynny Kom Ombo, w którym na jednym z reliefów można m.in. podziwiać scenę chrztu faraona Ptolomeusza XII przez bogów. A więc to nie chrześcijanie wymyślili obrzęd, od którego nazwę wzięła jedna z trzech religii monoteistycznych – chrzest…W Asuanie też nie brak atrakcji. Poza Wielką Tamą przegradzającą Nil i regulującą ilość w nim wody, za nią zaś wielkie sztuczne Jezioro Nasera, trzeba zobaczyć świątynie na wyspie Elefantyna – jednej tworzącej w przeszłości I kataraktę : Chnuma i Satet – jego boskiej małżonki, Kaplicę Ptolomejską, Nilometr, skalne grobowce i ruiny klasztoru św. Symeona na lewym brzegu, no i gigantyczny, niedokończony – gdyż pękł podczas wycinania go ze skały – antyczny obelisk w dawnym kamieniołomie. Asuan jest także miejscem wypadowym do odległych o 275 km świątyń nubijskich Abu Simbel, uratowanych przed zalaniem wodami Jeziora Nasera przez społeczność międzynarodową. To jeden z najwspanialszych zabytków przeszłości nie tylko w Egipcie, ale na całym naszym globie. I mając możliwość trzeba go zobaczyć. Mnie udało się po drodze do nich przez Pustynię Nubijską sfotografować także fatamorganę oraz stado wielbłądów pędzonych na egipski targ z Sudanu. Bo ten kraj zaczyna się niemal tuż za Abu Simbel. Połączenie zwiedzania Egiptu autokarami, pociągami czy samolotem z rejsem po Nilu jest przeważnie „podróżą życia”, a przynajmniej, jeżeli podróżuje się, jak ja, dużo po świecie, jedną z tych, którą zapamiętuje się na zawsze.

Opublikowano Poznaj Egipt |Skomentuj Półwysep Synaj Opublikowano8 lipca 2010, autor:admin

Gdzie wysokie skały pustyni spotykają się z rafami koralowymi

Wiele osób uważa, że temu, kto wejdzie o świcie na sam szczyt góry Synaj (2285 m n. p. m.), zostaną odkupione wszystkie grzechy. Tego tak naprawdę nie wiadomo. Jedno jednak jest pewne, śmiałków wspinających się przez całą noc w egipskich ciemnościach czeka niezapomniane przeżycie – gdy z mroków, w środku pustyni, wyławiają się pierwsze złoto-żółte, ostre promienie słońca. Ta chwila zapada wszystkim w pamięci i nikt już nie pamięta o trudach nocnej wspinaczki. W tym momencie można uczestniczyć we mszy świętej, która jest odprawiana na górze Mojżesza tylko raz w ciągu dnia – o świcie. Trzeba bowiem pamiętać, że to właśnie tu Mojżesz zawarł przymierze z Bogiem i to tu otrzymał dwie tablice ze spisanym Dekalogiem.

Wędrówka na górę Mojżesza to tylko jedna z atrakcji, które oferuje półwysep Synaj. Turyści przyjeżdżają tu przede wszystkim skuszeni perspektywą znakomitego wypoczynku na złotych, słonecznych plażach nad błękitno-turkusową wodą kryjącą w sobie magiczny podwodny świat pełen kolorowych raf i egzotycznych morskich stworzeń. Nie zawiodą się też wielbiciele aktywnego wypoczynku, bo Synaj to także wspaniałe warunki do nurkowania, a także uprawiania innych sportów wodnych, takich jak windsurfing czy kitesurfing.

Opublikowano Poznaj Egipt |Skomentuj Zdrowie Opublikowano8 lipca 2010, autor:admin

Przy wjeździe do Egiptu nie wymaga się świadectwa szczepień. Jednakże, aby uniknąć słynnej ‘klątwy faraona’, należy przestrzegać zasady podwyższonej ostrożności i higieny przy spożywaniu posiłków – nie pić wody z kranu ani napojów z lodem, myć dokładnie warzywa i owoce, a najlepiej jeść tylko te, które dają się obierać ze skórki (np. banany, melony, mango, itd.). Dobrze jest zaopatrzyć się w środki przeciwbiegunkowe (w egipskiej aptece dostaniemy tabletki „Steptoquin” – cena ok. 2,5 – 3 LE) oraz przeciw komarom.

Do Egiptu nie możemy nie zabrać środków chroniących skórę przed słońcem – w przypadku osób o jasnej, wrażliwej skórze przynajmniej na pierwsze kilka dni powinny to być kremy z filtrem minimum UV 15-20. Pamiętajmy też o nakryciu głowy oraz dobrych okularach słonecznych.

Opublikowano Informacje praktyczne |Skomentuj Podróż samochodem Opublikowano8 lipca 2010, autor:admin

Przy wjeździe prywatnym samochodem potrzebne są:

1. Carnet de Passage (do nabycia w Polskim Związku Motorowym: za cenę 305 zł -5 kartkowy (tzn. można przekroczyć 5 granic, na których jest wymagany) lub 480 zł – 10kartkowy. Do tego należy wpłacić kaucję w wysokości 10.000 zł za 1 samochód, po 5 tys. za każdy, jeśli jadą 2 samochody, jeśli więcej samochodów – 3.500 zł za każdy. Kaucja jest zwracana po powrocie i oddaniu karnetu).

2. Międzynarodowe prawo jazdy
W przypadku braku Carnet de Passage konieczne jest wpłacenie kaucji w wysokości wartości pojazdu, która przy wyjeździe zostanie zwrócona. Obowiązkowe jest również ubezpieczenie.

Dodatkowe informacje:
Egyptian Automobile Club
10, Kasr El Nil Street
Cairo.
Tel. [phone]
Fax [phone]

Maksymalny czas pobytu
Sześć miesięcy. W przypadku chęci pozostania dłuższy czas – samochód musi pozostać w urzędzie celnym.
Opłaty: (za każde 3 miesiące)
* Samochód z silnikiem o pojemności do 1600 cc – 250 funtów egipskich;
* 1600-2000 cc – 500 funtów egipskich;
* silniki powyżej 2000 cc – 1000 funtów egipskich

Wyjątki:
* samochód z grupą turystów – max. 1 miesiąc – 100 funtów egipskich
* Samochody z silnikiem diesel i 4×4 muszą uzyskać specjalne zezwolenie Intelligence Department Ministerstwa Obrony Narodowej

Opłaty celne za samochód:
* Samochód zwolniony jest z opłat celnych jeśli okazany zostanie list gwarancyjny od banku (którego oddział znajduje się w Egipcie, np. Citibank). Konieczne są w tym przypadku tylko opłaty za pojemność silnika;
* Posiadanie carnet d’passage ze związku motorowego również zwalnia z opłat celnych za samochód;
* Naukowcy jadący do pracy w Egipcie, mający zaproszenie rządu egipskiego oraz list gwarancyjny z instytucji, która ich wysyła
* Osoby wyjeżdżające na studia bądź do szkoły do Egiptu
* Wyjazd do Egiptu własnym samochodem trzeba bardzo dokładnie przemyśleć, nie jest to bowiem przedsięwzięcie łatwe. Oprócz restrykcji przy wjeździe na podróżujących indywidualnie będą również czekały niedogodności w postaci zezwoleń wymaganych na przejazd niektórymi, mniejszymi drogami, a także obowiązek poruszania się w konwoju m.in. między Hurghadą a Luksorem.

Opublikowano Informacje praktyczne |Skomentuj Waluta Opublikowano8 lipca 2010, autor:admin

Jednostką monetarną jest funt egipski. 1 LE = 100 piastrów. Funt egipski nie jest walutą wymienialną poza Egiptem. W większości miejscowości turystycznych ceny podane są zarówno w funtach egipskich, jak i $ czy euro. 1 $ to ok. 6 LE. Banknoty – od 25 piastrów do 100 funtów, monety od 5 do 20 piastrów. (Uwaga na banknot 50 piastrowy oraz 50 LE, gdyż są podobne i często je mylimy)

Lepiej nie wymieniać nigdy zbyt wielu dolarów czy euro, gdyż prawie wszędzie można w nich płacić – Egipcjanie zawsze chętnie akceptują ‘twardą walutę’. Zawsze dobrze jest też mieć przy sobie kilka drobnych funtów egipskich na bakszysz.

Karty płatnicze: w lepszych hotelach i restauracjach akceptowane są VISA, MasterCard czy American Express. Bankomaty są raczej nieliczne, ale oczywiście w większych miejscowościach wypoczynkowych czy Kairze nie będzie z nimi większego problemu.

Opublikowano Informacje praktyczne |Skomentuj Obyczaje Opublikowano8 lipca 2010, autor:admin

Wyjeżdżając do Egiptu, który jest krajem muzułmańskim, należy zwrócić uwagę na ubiór. Wprawdzie w miejscowościach typowo turystycznych Egipcjanie akceptują typowo europejską formę ubierania, to jednak przez szacunek do tamtejszej kultury kobiety powinny unikać noszenia szortów lub spódnic odkrywających kolana oraz bluzek odkrywających ramiona. Również u mężczyzn koszule powinny zakrywać barki. Szczególnie w okresie Ramadanu (świętego miesiąca muzułmanów) turyści proszeni są o nieprowokowanie miejscowych swoim zbyt śmiałym strojem. W meczetach i miejscach świętych obowiązuje bezwzględnie zakrycie ciała, w niektórych miejscach łącznie z nakryciem głowy.

Należy również pamiętać, że niedopuszczalne jest publiczne okazywanie czułości między kobietą i mężczyzną (przytulanie, całowanie, itd). Egipcjanie nie mogą nawet trzymać się za ręce, jeśli nie są małżeństwem.

Przyda się pewna ostrożność przy okazji robienia zdjęć – jeśli chce się sfotografować obcą osobę, dobrze jest spytać o zgodę, szczególnie w miejscach bardziej zacofanych, wiejskich, nie uczęszczanych masowo przez turystów. Trzeba jednak liczyć się z tym, że Egipcjanie mogą prosić w tej sytuacji o drobny napiwek. To zresztą jest kolejna kwestia, która może prowadzić do wielu nieporozumień. Bakszysz, czyli napiwek, jest częścią egipskiej tradycji i prawdą jest, że będąc w Egipcie turyści są o niego proszeni niemal na każdym kroku. Przede wszystkim nie należy reagować agresywnie lub wrogo. Warto mieć przy sobie drobne na ten cel, a jeśli rzeczywiście wydaje nam się, że nie ma podstawy do żądania od nas pieniędzy, odmówić grzecznie.

Pamiętać też należy, że w Egipcie nie je się lewą ręką, uznawana jest ona za nieczystą.

Szczególną ostrożność muszą w Egipcie zachować kobiety. Samotnie podróżując mogą być postrzegane jako rozwiązłe i narażone na niewybredne zaczepki. Powinny wtedy wyjątkowo dyskretnie się ubierać, w publicznych środkach transportu siadać w towarzystwie innych kobiet, a jeśli podróżują z mężczyzną, lepiej, jeśli mówią, że jest ich mężem, a nie przyjacielem czy chłopakiem.

Opublikowano Informacje praktyczne |Skomentuj Przepisy celne Opublikowano8 lipca 2010, autor:admin

Wolne od cła są ubrania, rzeczy osobiste, kamery video, aparaty fotograficzne, CD, magnetofony, komputery (sztuk 1), lornetki, odtwarzacze CD. Nie ma obowiązku zgłaszania przedmiotów wartościowych na granicy, jednakże wpisanie ich do deklaracji celnej może być pomocne w przypadku ich zaginięcia. Do Egiptu można wwieźć: 1 litr alkoholu, 200 szt. papierosów i 25 cygar. Do/z Egiptu można wwieź/wywieźć: max. 10 tys. USD oraz 5 tys. LE. Za próbę wwiezienia narkotyków grozi kara śmierci. Zabronione jest także wywożenie fragmentów rafy koralowej, preparowanych skór zwierząt oraz antyków.

Opublikowano Informacje praktyczne |Skomentuj Wyjazd indywidualny/zorganizowany Opublikowano8 lipca 2010, autor:admin

Przed wyjazdem do Egiptu może pojawić się dylemat, czy skorzystać z gotowej oferty biura podróży, czy też poznać uroki tego kraju na własną rękę. Poniższe informacje być może pomogą w podjęciu odpowiedniej decyzji…

Wyjazd indywidualny w przypadku niedoświadczonego podróżnika to z pewnością niezbyt dobry pomysł. Czeka nas bowiem załatwianie samemu wszelkich formalności związanych z zakwaterowaniem, transportem oraz wyżywieniem. Wydawać by się mogło, że zarezerwowanie pokoju bezpośrednio w hotelu pozwoli nam zaoszczędzić trochę gotówki, jednak w przypadku Egiptu dzieje się raczej odwrotnie. Biura podróży bowiem, w związku ze sprzedażą dużej ilości miejsc w danym hotelu, mają wynegocjowane bardzo korzystne ceny. Często więc sprzedają cały pakiet – transport + zakwaterowanie + wyżywienie za cenę, jaką indywidualny turysta zapłaciłby za sam bilet samolotowy.

Dodatkowym utrudnieniem może być brak znajomości cen oraz tamtejszej kultury i mentalności (żelazna zasada: należy się targować!), co może sprawić, że będziemy przepłacać za zakupione towary i usługi. Egipt to też raczej niezbyt łatwy kraj dla samotnie podróżujących kobiet.

Turysta jest w Egipcie traktowany w sposób szczególny, o jego bezpieczeństwo i dobre samopoczucie dba się z największym zaangażowaniem. Nie zawsze więc istnieje możliwość zupełnie swobodnego poruszania się po kraju. Na zwiedzanie niektórych miejsc w Egipcie potrzebne są specjalne pozwolenia, a procedura ich uzyskania zabierze nam co najmniej kilka dni. Podobnie jest zresztą z poruszaniem się samochodem po określonych terenach. Tak więc brak znajomości wewnętrznych egipskich regulacji może okazać się sporym utrudnieniem.

Oczywiście, najbardziej zapalonych globtroterów nic nie jest w stanie zniechęcić do podróżowania na własną rękę. Bo nie da się przecież zaprzeczyć, że samodzielna wyprawa – choć trudniejsza – to jednak niezwykle fascynująca. Nie wszystko bowiem da się zobaczyć z okien klimatyzowanego autokaru, ani w czasie przewidzianym przez biuro podróży na zwiedzanie. To na pewno również większa swoboda i niezależność, szansa na poznanie kraju z innej strony, szansa na przygodę. Taki wyjazd to jednak spore wyzwanie i musimy się do niego dobrze przygotować. A chyba najważniejsze jest to, by być otwartym na tamtejszą kulturę i ludzi i nie pozwolić, by cokolwiek odebrało nam optymizm i zadowolenie z urlopu.

Opublikowano Bez kategorii |Skomentuj Wiza Opublikowano8 lipca 2010, autor:admin

Przy wjeździe do Egiptu należy posiadać paszport ważny co najmniej 6 miesięcy oraz wizę, która uprawnia do miesięcznego pobytu w Egipcie. Wizę można otrzymać na lotnisku przy wjeździe do Egiptu (znaczek wklejany do paszportu, 15 USD) lub w Konsulacie (potrzebny jest wniosek wizowy i zdjęcie paszportowe). Od dnia wejścia Polski do UE w konsulacie możemy ubiegać się o wizę 3-miesięczną. Dokumenty można złożyć osobiście, bądź też wysłać kurierem lub listem poleconym i umówić się w Konsulacie na ich odesłanie na koszt osoby ubiegającej się o wizę. Szczegółowe informacje na temat czasu wyrabiania wizy znajdują się tutaj.

Turyści, którzy nie będą opuszczali Półwyspu Synaj mogą otrzymać tzw. „Sinai only”, który zwalnia z obowiązku zakupu wizy. Aby otrzymać Sinai pass, należy jednak spełniać następujące warunki: pobyt na Synaju nie może trwać dłużej niż 14 dni, turysta nie będzie korzystał z wycieczek np. do Kairu czy Luksoru i nie będzie poruszał się żadną drogą prowadzącą do stolicy. W praktyce oznacza to, iż bez wizy można zwiedzić rejon Zatoki Akaba, ale np. Park Ras Mohammad czy Klasztor Św. Katarzyny – już nie (czyli wykupienie wizy jest konieczne). Nabycie „Sinai only” możliwe jest na lotnisku, w okienku, w którym wydawane są wizy.

W razie potrzeby, wizę można przedłużyć na miejscu w Biurze ds. Paszportów i Imigracji (takie biura znajdują się m. in. w Mugamma w Kairze, w Aleksandrii, Luksorze, Asuanie, Suezie, El Tour –80 km od Sharm el Sheikh, Marsa Matruh czy Ismailii)

Na przedłużenie wizy mamy 15 dni od daty wygaśnięcia jej ważności (wtedy zapłacimy tylko za wniosek, ok. 8 LE – w przeciwnym razie będzie nas to kosztowało 100 LE). Potrzebne nam będzie zdjęcie paszportowe. Wizę możemy przedłużyć na 1 lub 3 miesiące – zostaniemy zapytani o cel pobytu, miejsce zakwaterowania, ewentualną pracę.

Ważne!!! Turyści pozostający w Egipcie dłużej niż 12 tygodni nie mogą jednak wracać do Polski lotem czarterowym.

Zameldowanie
Po przyjeździe do Egiptu konieczne jest zameldowanie w ciągu 48 godzin w odpowiednich urzędach paszportowych. W hotelach jest to dokonywane przez personel.