Już w XVI wieku, kiedy w wielu krajach Europy panował renesans, zaczęły budzić się do życia nowe tendencje w filozofii, sztuce i literaturze. Renesansowe poczucie swobody osobowości, zwrócenie uwagi na rozwój indywiduów oraz całych narodów – zaczęły wyczerpywać się. Wolnościowy prąd Odrodzenia tracił na sile, coraz mniej wpływał na kształt życia jednostki i zbiorowości. We Włoszech pierwsze sygnały „nowego” nastąpiły u schyłku XVI wieku, po czasach Michała Anioła. We Francji zwrot ów sytuuje się w tym samym czasie – tu epokę Renesansu zamykał Ronsard. W Niemczech, gdzie Odrodzenie utożsamia się z humanizmem i reformacją Lutra, bardzo szybko zrezygnowano z ideałów Renesansu (od 1516 r.).
- klp.pl bez reklam, 30 dni tylko 1,23 zł. Zamów teraz!
Barok, jak później nazwano cały szereg tych procesów, rozwinął się w wieku XVII i w niektórych krajach (m.in. w Polsce) trwał jeszcze w pierwszej połowie XVIII stulecia. Przez wiele lat uważano ten okres za dziwaczny wyłom w europejskim humanizmie, za deformację sztuki, która – przed barokiem i po nim – była oparta na klasycznych normach estetycznych i moralnych. Jednak nowe odczytania dzieł barokowych – zarówno pisanych, jak też malowanych, rzeźbionych czy wybudowanych – dały inny obraz epoki.
Przede wszystkim należy zauważyć, że pozostałości baroku są w równym stopniu co spuścizna humanizmu renesansowego żywe do dziś. Współczesna myśl europejska opiera się nie tylko na postawieniu człowieka i jego spraw na pierwszym miejscu. Wyraźny jest nadal kult wyobraźni, który zawdzięczamy właśnie barokowi. Sam wiek XVII ściśle łączy się z poprzedzającym go renesansem i z następującym po nim oświeceniem. Z drugiej strony jest epoką oryginalną wśród okresów zwróconych ku ideałom Starożytności. Jest czasem odmiennym zarówno pod względem sztuki, jak i filozofii.
Barok kryje w sobie przede wszystkim różnorodność. Okres między schyłkiem Renesansu a Encyklopedystami pełen jest kontrastów, wojen, konfliktów społecznych, a jednocześnie stanowi okres rozwoju kultury angielskiej, hiszpańskiej, holenderskiej, francuskiej.
Slawne utwory baroku : "Uwagi śmierci niechybnej" , "Niech śpi pijany", " Zbytki polskie" czy "Pamiętniki" Paska .
Panuje kontreformacja, czyli walka o odzyskanie wpływów Kościoła, które osłabiła reformacja .
Ideologia polskiej szlachty (sarmatów) wywodzi się od mitycznego ludu sarmatów . Niestety, szlachta zaniedbuje w baroku swoje obowiązki . Dominują przyjęcia, popadają w alkoholizm . Przez to pozycja Polski spada, co później przyczynia się do rozbioru kraju .
Już w XVI wieku, kiedy w wielu krajach Europy panował renesans, zaczęły budzić się do życia nowe tendencje w filozofii, sztuce i literaturze. Renesansowe poczucie swobody osobowości, zwrócenie uwagi na rozwój indywiduów oraz całych narodów – zaczęły wyczerpywać się. Wolnościowy prąd Odrodzenia tracił na sile, coraz mniej wpływał na kształt życia jednostki i zbiorowości. We Włoszech pierwsze sygnały „nowego” nastąpiły u schyłku XVI wieku, po czasach Michała Anioła. We Francji zwrot ów sytuuje się w tym samym czasie – tu epokę Renesansu zamykał Ronsard. W Niemczech, gdzie Odrodzenie utożsamia się z humanizmem i reformacją Lutra, bardzo szybko zrezygnowano z ideałów Renesansu (od 1516 r.).
- klp.pl bez reklam, 30 dni tylko 1,23 zł. Zamów teraz!
Barok, jak później nazwano cały szereg tych procesów, rozwinął się w wieku XVII i w niektórych krajach (m.in. w Polsce) trwał jeszcze w pierwszej połowie XVIII stulecia. Przez wiele lat uważano ten okres za dziwaczny wyłom w europejskim humanizmie, za deformację sztuki, która – przed barokiem i po nim – była oparta na klasycznych normach estetycznych i moralnych. Jednak nowe odczytania dzieł barokowych – zarówno pisanych, jak też malowanych, rzeźbionych czy wybudowanych – dały inny obraz epoki.
Przede wszystkim należy zauważyć, że pozostałości baroku są w równym stopniu co spuścizna humanizmu renesansowego żywe do dziś. Współczesna myśl europejska opiera się nie tylko na postawieniu człowieka i jego spraw na pierwszym miejscu. Wyraźny jest nadal kult wyobraźni, który zawdzięczamy właśnie barokowi. Sam wiek XVII ściśle łączy się z poprzedzającym go renesansem i z następującym po nim oświeceniem. Z drugiej strony jest epoką oryginalną wśród okresów zwróconych ku ideałom Starożytności. Jest czasem odmiennym zarówno pod względem sztuki, jak i filozofii.
Barok kryje w sobie przede wszystkim różnorodność. Okres między schyłkiem Renesansu a Encyklopedystami pełen jest kontrastów, wojen, konfliktów społecznych, a jednocześnie stanowi okres rozwoju kultury angielskiej, hiszpańskiej, holenderskiej, francuskiej.
Nazwa barok pochodzi z języka portugalskiego barocco i oznacza perłę o nieokreślonym kształcie .
Epoka baroku zawiera w sobie takie pojęcia jak : manieryzm, marinizm, sarmatyzm, klasycyzm .
Barok charakteryzował się dużym kontrastem .
Powstawała poezja metafizyczna, sowizdżańska, plebejsko-mieszczańska .
Malarstwo baroku wyrażało się m. in. w malarstwie batalistycznym, portretach. Dominowała tematyka religijna .
Filozofowie baroku : Pascal, Kartezjusz, Spinoza .
Slawne utwory baroku : "Uwagi śmierci niechybnej" , "Niech śpi pijany", " Zbytki polskie" czy "Pamiętniki" Paska .
Panuje kontreformacja, czyli walka o odzyskanie wpływów Kościoła, które osłabiła reformacja .
Ideologia polskiej szlachty (sarmatów) wywodzi się od mitycznego ludu sarmatów . Niestety, szlachta zaniedbuje w baroku swoje obowiązki . Dominują przyjęcia, popadają w alkoholizm . Przez to pozycja Polski spada, co później przyczynia się do rozbioru kraju .