Król Och (lub Król Elfów) to pieśń Franciszeka Schuberta do słów ballady Johanna Wolfganga Goethego. Powstała w 1815 roku na głos solowy i fortepian. Jednak była trzy razy poprawiana przed publikacją, czwarta wersja jest z 1821 roku. Oznaczona jako Opus 1 (D.328 w katalogu Deutscha).
Z wyjątkiem wstępu i zakończenia, cały tekst ballady przedstawia dramatyczny dialog pomiędzy ojcem i jego umierającym synem, przerywany złowieszczym, kuszącym wzywaniem leśnego ducha, legendarnego króla Elfów, pojawiającego się w rozgorączkowanej wyobraźni chłopca. Jest to fantastyczna scena rozgrywająca się podczas spowitej mgłą nocy. Choremu dziecku wydaje się, że widzi baśniowego Króla Olch, który wzywa je pieśnią, obiecując zabawę. Utwór kończy przedśmiertne narzekanie dziecka i wymowna fraza „w ramionach ojca dziecko było martwe”.
Zespolona z tekstem muzyka Schuberta wzmacnia dramatyzm sytuacji, zabarwiając głos ojca, dziecka i leśnej zjawy indywidualnymi odcieniami.
Bardzo ważna jest rola partii fortepianowej w tej pieśni, ponieważ sugestywnie przedstawia ponure, pełne napięcia i grozy tło: leśny krajobraz, nocny wicher, tętent kopyt końskich i odgłosy nocnych zjaw.
Tekst jest moim opracowaniem, nie jest kopią z netu. Pozdrawiam.
Król Och (lub Król Elfów) to pieśń Franciszeka Schuberta do słów ballady Johanna Wolfganga Goethego. Powstała w 1815 roku na głos solowy i fortepian. Jednak była trzy razy poprawiana przed publikacją, czwarta wersja jest z 1821 roku. Oznaczona jako Opus 1 (D.328 w katalogu Deutscha).
Z wyjątkiem wstępu i zakończenia, cały tekst ballady przedstawia dramatyczny dialog pomiędzy ojcem i jego umierającym synem, przerywany złowieszczym, kuszącym wzywaniem leśnego ducha, legendarnego króla Elfów, pojawiającego się w rozgorączkowanej wyobraźni chłopca. Jest to fantastyczna scena rozgrywająca się podczas spowitej mgłą nocy. Choremu dziecku wydaje się, że widzi baśniowego Króla Olch, który wzywa je pieśnią, obiecując zabawę. Utwór kończy przedśmiertne narzekanie dziecka i wymowna fraza „w ramionach ojca dziecko było martwe”.
Zespolona z tekstem muzyka Schuberta wzmacnia dramatyzm sytuacji, zabarwiając głos ojca, dziecka i leśnej zjawy indywidualnymi odcieniami.
Bardzo ważna jest rola partii fortepianowej w tej pieśni, ponieważ sugestywnie przedstawia ponure, pełne napięcia i grozy tło: leśny krajobraz, nocny wicher, tętent kopyt końskich i odgłosy nocnych zjaw.
Tekst jest moim opracowaniem, nie jest kopią z netu. Pozdrawiam.