Na mocy konstytucji marcowej prezydent wybierany ze wszystkich kandydatów był bezwzględną większością głosów sejmu i senatu, połączonych w Zgromadzenie Narodowe,
natomiast w konstytucji kwietniowej prezydent mógł być mianowany przez odchodzącego prezydenta lub wybierany spośród dwóch kandydatów zgłoszonych przez Zgromadzenie Elektorów (jeden) i ustępującego prezydenta(drugi) przez Zgromadzenie Elektorów (80 osób), w skład którego wchodzili: marszałek Sejmu i Senatu, premier, generalny inspektor sił zbrojnych, prezes Sądu Najwyższego, 25 senatorów i 50 posłów.
Konstytucja marcowa dawała większą dowolność wyboru, a według konstytucji kwietniowej kandydaci mieli być wyznaczani lub ustępujący prezydent w wypadku np. wojny mógł od razu wskazać swojego następcę.
Na mocy konstytucji marcowej prezydent wybierany ze wszystkich kandydatów był bezwzględną większością głosów sejmu i senatu, połączonych w Zgromadzenie Narodowe,
natomiast w konstytucji kwietniowej prezydent mógł być mianowany przez odchodzącego prezydenta lub wybierany spośród dwóch kandydatów zgłoszonych przez Zgromadzenie Elektorów (jeden) i ustępującego prezydenta(drugi) przez Zgromadzenie Elektorów (80 osób), w skład którego wchodzili: marszałek Sejmu i Senatu, premier, generalny inspektor sił zbrojnych, prezes Sądu Najwyższego, 25 senatorów i 50 posłów.
Konstytucja marcowa dawała większą dowolność wyboru, a według konstytucji kwietniowej kandydaci mieli być wyznaczani lub ustępujący prezydent w wypadku np. wojny mógł od razu wskazać swojego następcę.