III część "Dziadów" Adama Mickiewicza ukazuje młodych patriotów, którzy walczyli o wolność i niepodległość Polski w okresie zaborów. Przyczyny, dla których nie rezygnowali z walki mimo licznych i dotkliwych represji ze strony caratu, były wielorakie i złożone.
Pierwszą z przyczyn było silne poczucie patriotyzmu, jakie towarzyszyło młodym Polakom z tamtego okresu. Byli oni przekonani, że Polska musi odzyskać swoją niepodległość i suwerenność, że naród polski ma prawo do wolności i samostanowienia. Dlatego nie zawahali się podejmować walki z zaborcami, mimo że wiedzieli, że grozi im za to surowa kara.
Drugą przyczyną był brak alternatywnych sposobów walki o wolność. W czasach zaborów Polacy nie mieli możliwości uczestniczenia w legalnych, demokratycznych wyborach ani w innych pokojowych formach walki. Nie było też skutecznej polityki równouprawnienia Polaków wobec innych narodów zamieszkujących ziemie zaborcze. Dlatego walka zbrojna była jedyną drogą do wyzwolenia spod obcej władzy.
Trzecią przyczyną była niechęć do rezygnacji z walki, pomimo represji. Młodzi patrioci byli przekonani, że walka o wolność i niepodległość Polski jest wartością nadrzędną, którą trzeba chronić za wszelką cenę. Represje ze strony caratu były dla nich jedynie kolejnym wyzwaniem do przetrwania i kontynuowania walki.
Ostatecznie, młodzi patrioci uważali, że walka o wolność i niepodległość Polski była ich obowiązkiem moralnym. Wiedzieli, że ich walka przyczyni się do odzyskania wolności przez naród polski i odkupienia narodowej godności. Dlatego nie rezygnowali z walki, pomimo że narażali się na represje i niebezpieczeństwo.
Verified answer
Odpowiedź:
III część "Dziadów" Adama Mickiewicza ukazuje młodych patriotów, którzy walczyli o wolność i niepodległość Polski w okresie zaborów. Przyczyny, dla których nie rezygnowali z walki mimo licznych i dotkliwych represji ze strony caratu, były wielorakie i złożone.
Pierwszą z przyczyn było silne poczucie patriotyzmu, jakie towarzyszyło młodym Polakom z tamtego okresu. Byli oni przekonani, że Polska musi odzyskać swoją niepodległość i suwerenność, że naród polski ma prawo do wolności i samostanowienia. Dlatego nie zawahali się podejmować walki z zaborcami, mimo że wiedzieli, że grozi im za to surowa kara.
Drugą przyczyną był brak alternatywnych sposobów walki o wolność. W czasach zaborów Polacy nie mieli możliwości uczestniczenia w legalnych, demokratycznych wyborach ani w innych pokojowych formach walki. Nie było też skutecznej polityki równouprawnienia Polaków wobec innych narodów zamieszkujących ziemie zaborcze. Dlatego walka zbrojna była jedyną drogą do wyzwolenia spod obcej władzy.
Trzecią przyczyną była niechęć do rezygnacji z walki, pomimo represji. Młodzi patrioci byli przekonani, że walka o wolność i niepodległość Polski jest wartością nadrzędną, którą trzeba chronić za wszelką cenę. Represje ze strony caratu były dla nich jedynie kolejnym wyzwaniem do przetrwania i kontynuowania walki.
Ostatecznie, młodzi patrioci uważali, że walka o wolność i niepodległość Polski była ich obowiązkiem moralnym. Wiedzieli, że ich walka przyczyni się do odzyskania wolności przez naród polski i odkupienia narodowej godności. Dlatego nie rezygnowali z walki, pomimo że narażali się na represje i niebezpieczeństwo.
Wyjaśnienie: