-przyroda ma określony cel: buduje nastrój i współpracuje z bohaterami;
- podział na strofy, refreniczność;
- narrator jest pozornie obojętnym sprawozdawcą; tworzy obraz tragiczny wygląd zewnętrzny bohaterki: krew na ubraniu, zsiniałe usta, szalone spojrzenie, bladość twarzy – ten opis mówi czytelnikowi o już dokonanej się zbrodni;
- po zbrodni mężobójstwa żona chowa małżonka głęboko w ziemi, a na grobie sieje lilie, śpiewając przy tym pieśń; pieśń – zaklęcie czyni gest zasiania kwiatów gestem magicznym, a postaci zbrodniarki nadaje wymiar diaboliczny;
- sprawiedliwość wymierzana jest przez metafizyczny porządek; sama zbrodniarka prowokuje magiczne moce do okrutnego z nią obrachunku, przez to, iż sieje na grobie męża lilie – odwieczny symbol niewinności i czystości; mają w tym wypadku zatuszować zbrodnię, ukryć prawdę, chronić duszę skalaną grzechem; użycie ich w tak niecnym celu jest brakiem poszanowania dla natury i ignorancji symboliki; narusza również prawa natury sięgając po wianek uwity przez jednego z braci męża, uwitych z owych kwiatów rosnących na grobie męża, które to zostały jej złożone przez nich dla niej na ołtarzu i uszanowania ,naruszając porządek wszechświata, rzuca mu tym samym wyzwanie, dlatego w kaplicy pojawia się widmo zamordowanego męża, co jest odpowiedzią kosmosu na zuchwałą i niebezpieczną grę, jaką ze światem nadprzyrodzonym prowadzi zbrodniarka; spotyka ją kara za próbę zszargania symbolu lilii;
-Ballada utrzymana w klimacie krwawej tragedii szekspirowskiej; atmosfera tajemniczości i grozy wzmaga napięcie dramatyczne akcji;
-sceneria: ciemna noc, nagły szum wiatru, krakanie wron, pohukiwania słuchaczy;
-przyroda ma określony cel: buduje nastrój i współpracuje z bohaterami;
- podział na strofy, refreniczność;
- narrator jest pozornie obojętnym sprawozdawcą; tworzy obraz tragiczny
wygląd zewnętrzny bohaterki: krew na ubraniu, zsiniałe usta, szalone spojrzenie, bladość twarzy – ten opis mówi czytelnikowi o już dokonanej się zbrodni;
- po zbrodni mężobójstwa żona chowa małżonka głęboko w ziemi, a na grobie sieje lilie, śpiewając przy tym pieśń; pieśń – zaklęcie czyni gest zasiania kwiatów gestem magicznym, a postaci zbrodniarki nadaje wymiar diaboliczny;
- sprawiedliwość wymierzana jest przez metafizyczny porządek; sama zbrodniarka prowokuje magiczne moce do okrutnego z nią obrachunku, przez to, iż sieje na grobie męża lilie – odwieczny symbol niewinności i czystości; mają w tym wypadku zatuszować zbrodnię, ukryć prawdę, chronić duszę skalaną grzechem; użycie ich w tak niecnym celu jest brakiem poszanowania dla natury i ignorancji symboliki; narusza również prawa natury sięgając po wianek uwity przez jednego z braci męża, uwitych z owych kwiatów rosnących na grobie męża, które to zostały jej złożone przez nich dla niej na ołtarzu i uszanowania ,naruszając porządek wszechświata, rzuca mu tym samym wyzwanie, dlatego w kaplicy pojawia się widmo zamordowanego męża, co jest odpowiedzią kosmosu na zuchwałą i niebezpieczną grę, jaką ze światem nadprzyrodzonym prowadzi zbrodniarka; spotyka ją kara za próbę zszargania symbolu lilii;