Zdarza się że wymogi sytuacji wobec człowieka są wysokie, a możliwości małe. Brak równowagi obu okoliczności powoduje, że rodzi się stres. Jest on wszechobecny i nieunikniony w życiu człowieka.
W powszechnym mniemaniu stres uważany jest za zjawisko szkodliwe.Tak naprawdę działanie niepożądane przynosi jedynie stres zbyt silny lub zbyt długotrwały. Stres umiarkowany zwiększa możliwości radzenia sobie z wymaganiami adaptacyjnymi otoczenia, dzięki czemu umożliwia rozwój psychiczny. Wielu badaczy zjawiska określa go jako podstawowy czynnik rozwoju. Stres zbyt długotrwały wpływa na układ nerwowy i przyczynia się do rozwoju zaburzeń psychicznych, przede wszystkim takich jak: zaburzenia lękowe (nerwicowe) i depresyjne, stres zbyt silny, traumatyczny stwarza ryzyko PTSD (zespołu stresu pourazowego) oraz w szczególnych przypadkach zaburzeń osobowości. Można rozróżnić trzy fazy stresu: pierwsza to faza alarmowa - (początkowa) będąca reakcja zaskoczenia i niepokoju z powodu konfrontacji z nową sytuacją.
Kolejna to faza przystosowania (odporności), w której organizm uczy się skutecznie i bez nadmiernych zaburzeń radzić sobie ze stresorem (czynnikiem wywołującym stres). Jeśli organizm poradzi sobie z trudną sytuacją wszystko wraca do normy. W innym wypadku następuje trzecia faza.Nosi ona nazwę fazy wyczerpania, czyli stałego pobudzenia całego organizmu (przewlekły stres) prowadzi do wyczerpania zasobów odpornościowych, co może prowadzić do chorób psychosomatycznych. W szczególnych wypadkach prowadzi nawet do śmierci. Długotrwały stres prowadzi dotakich objawów jak zaburzenie snu, stany lękowe, podnosi się ciśnienie krwi, występują zakłócenia trawienia,często zwiększa się apetyt, obniżenie odporności, zła kondycja skóry, mogą też wystąpić bóle kręgosłupa.
Ważne jest wówczas umiejętne walczenie ze stresem. Jedni posiadają lepsze techniki, inni gorsze. Można również zasięgnąć porady chociażby lekarza. Najważniejszy jest regularny wypoczynek. Aby dodatkowo się zrelaksować można skorzystać z gimnastyki takiej jak Joga.
Zdarza się że wymogi sytuacji wobec człowieka są wysokie, a możliwości małe. Brak równowagi obu okoliczności powoduje, że rodzi się stres. Jest on wszechobecny i nieunikniony w życiu człowieka.
W powszechnym mniemaniu stres uważany jest za zjawisko szkodliwe.Tak naprawdę działanie niepożądane przynosi jedynie stres zbyt silny lub zbyt długotrwały. Stres umiarkowany zwiększa możliwości radzenia sobie z wymaganiami adaptacyjnymi otoczenia, dzięki czemu umożliwia rozwój psychiczny. Wielu badaczy zjawiska określa go jako podstawowy czynnik rozwoju. Stres zbyt długotrwały wpływa na układ nerwowy i przyczynia się do rozwoju zaburzeń psychicznych, przede wszystkim takich jak: zaburzenia lękowe (nerwicowe) i depresyjne, stres zbyt silny, traumatyczny stwarza ryzyko PTSD (zespołu stresu pourazowego) oraz w szczególnych przypadkach zaburzeń osobowości. Można rozróżnić trzy fazy stresu: pierwsza to faza alarmowa - (początkowa) będąca reakcja zaskoczenia i niepokoju z powodu konfrontacji z nową sytuacją.
Kolejna to faza przystosowania (odporności), w której organizm uczy się skutecznie i bez nadmiernych zaburzeń radzić sobie ze stresorem (czynnikiem wywołującym stres). Jeśli organizm poradzi sobie z trudną sytuacją wszystko wraca do normy. W innym wypadku następuje trzecia faza.Nosi ona nazwę fazy wyczerpania, czyli stałego pobudzenia całego organizmu (przewlekły stres) prowadzi do wyczerpania zasobów odpornościowych, co może prowadzić do chorób psychosomatycznych. W szczególnych wypadkach prowadzi nawet do śmierci. Długotrwały stres prowadzi dotakich objawów jak zaburzenie snu, stany lękowe, podnosi się ciśnienie krwi, występują zakłócenia trawienia,często zwiększa się apetyt, obniżenie odporności, zła kondycja skóry, mogą też wystąpić bóle kręgosłupa.Ważne jest wówczas umiejętne walczenie ze stresem. Jedni posiadają lepsze techniki, inni gorsze. Można również zasięgnąć porady chociażby lekarza. Najważniejszy jest regularny wypoczynek. Aby dodatkowo się zrelaksować można skorzystać z gimnastyki takiej jak Joga.