WPŁYW ŚRODOWISKA PRZYRODNICZEGO NA ŻYCIE I DZIAŁALNOŚĆ CZŁOWIEKA.
Środowisko geograficzne to środowisko przyrodnicze i elementy antropogeniczne wynikające z działalności człowieka. Wyróżniamy zarówno bezpośredni jak i pośredni wpływ środowiska przyrodniczego na człowieka. Przyroda oddziałuje bezpośrednio na człowieka poprzez np. aktualną pogodę (decyduje o ubiorze i rodzaju pracy na wolnym powietrzu). Środowisko przyrodnicze może również sprzyjać rozmaitym formom działalności człowieka i je ograniczać. Mówimy wtedy, że przyroda ma na nas wpływ pośredni (np. decyduje o możliwości osiedlania się, uprawa roli, wydobycie surowców, itp.).
Czynniki strefowe ograniczające działalność człowieka: • rzeźba powierzchni Ziemi (teren górzysty utrudnia rolnictwo, budownictwo, transport drogowy i kolejowy). • pogoda, od której uzależnione są prace wykonywane na wolnym powietrzu oraz klimat, który ma wpływ na rozmieszczenie roślinności i zwierząt, od niego zależy częściowo rodzaj spożywanych przez człowieka pokarmów. • woda, której niedobór zmusza ludzi do budowy coraz głębszych studni, kanałów nawadniających, sztucznych zbiorników wodnych i wodociągów.
Zróżnicowanie klimatów, gleb, porastającej je roślinności oraz świata zwierzęcego ma charakter strefowy lub astrefowy.
W strefie klimatów równikowych okres wegetacji trwa cały rok. Wysoka temperatura, wilgotność powietrza i ulewne deszcze powodują erozje i jałowienie gleby. Gęstość zaludnienia jest niewielka.
W strefie sawann rozległe pastwiska sprzyjają hodowli stad bydła. Jednak w tej strefie występuje brak opadów. Stąd mamy doczynienia z wędrówką ludzi w poszukiwaniu wody. Jedynie na obszarach gdzie okres wegetacyjny związany z porą deszczową jest dostatecznie długi, rozwija się uprawa roli.
W klimatach suchych rolnictwo poza oazami nie ma odpowiednich warunków rozwoju. W klimatach zwrotnikowych suchych stosuje się sztuczne nawadnianie.
Znacznie lepsze warunki panują w klimatach zwrotnikowych wilgotnych, gdzie wegetacja trwa przez cały rok i możliwe są nawet dwukrotne zbiory w ciągu roku.
W strefie klimatów podzwrotnikowych przeszkodą dla rolnictwa jest suche, upalne lato. Wycinanie lasów w tej strefie doprowadziło do trwałego wylesienia i erozji gleb.
Korzystne warunki panują w strefie klimatów umiarkowanych ciepłych, w których największa ilość opadów przypada na najcieplejszy okres letni. Ograniczeniem jest mroźna zima.
Strefowy układ form gospodarowania na Ziemi zaburzony jest przez czynniki astrefowe: • rozkład lądów i mórz • rozmieszczenie nizin i wyżyn • przebieg pasm górskich • wielkość oraz układ jezior i rzek.
Przykładów zależności człowieka od środowiska przyrodniczego jest o wiele więcej. Zależności te są bardzo skomplikowane i działają w obu kierunkach. Wymaga to od człowieka odpowiedzialności w podejmowaniu działań ingerujących to środowisko.
WPŁYW ŚRODOWISKA PRZYRODNICZEGO NA ŻYCIE I DZIAŁALNOŚĆ CZŁOWIEKA.
Środowisko geograficzne to środowisko przyrodnicze i elementy antropogeniczne wynikające z działalności człowieka.
Wyróżniamy zarówno bezpośredni jak i pośredni wpływ środowiska przyrodniczego na człowieka.
Przyroda oddziałuje bezpośrednio na człowieka poprzez np. aktualną pogodę (decyduje o ubiorze i rodzaju pracy na wolnym powietrzu).
Środowisko przyrodnicze może również sprzyjać rozmaitym formom działalności człowieka i je ograniczać. Mówimy wtedy, że przyroda ma na nas wpływ pośredni (np. decyduje o możliwości osiedlania się, uprawa roli, wydobycie surowców, itp.).
Czynniki strefowe ograniczające działalność człowieka:
• rzeźba powierzchni Ziemi (teren górzysty utrudnia rolnictwo, budownictwo, transport drogowy i kolejowy).
• pogoda, od której uzależnione są prace wykonywane na wolnym powietrzu oraz klimat, który ma wpływ na rozmieszczenie roślinności i zwierząt, od niego zależy częściowo rodzaj spożywanych przez człowieka pokarmów.
• woda, której niedobór zmusza ludzi do budowy coraz głębszych studni, kanałów nawadniających, sztucznych zbiorników wodnych i wodociągów.
Zróżnicowanie klimatów, gleb, porastającej je roślinności oraz świata zwierzęcego ma charakter strefowy lub astrefowy.
W strefie klimatów równikowych okres wegetacji trwa cały rok. Wysoka temperatura, wilgotność powietrza i ulewne deszcze powodują erozje i jałowienie gleby. Gęstość zaludnienia jest niewielka.
W strefie sawann rozległe pastwiska sprzyjają hodowli stad bydła. Jednak w tej strefie występuje brak opadów. Stąd mamy doczynienia z wędrówką ludzi w poszukiwaniu wody. Jedynie na obszarach gdzie okres wegetacyjny związany z porą deszczową jest dostatecznie długi, rozwija się uprawa roli.
W klimatach suchych rolnictwo poza oazami nie ma odpowiednich warunków rozwoju.
W klimatach zwrotnikowych suchych stosuje się sztuczne nawadnianie.
Znacznie lepsze warunki panują w klimatach zwrotnikowych wilgotnych, gdzie wegetacja trwa przez cały rok i możliwe są nawet dwukrotne zbiory w ciągu roku.
W strefie klimatów podzwrotnikowych przeszkodą dla rolnictwa jest suche, upalne lato. Wycinanie lasów w tej strefie doprowadziło do trwałego wylesienia i erozji gleb.
Korzystne warunki panują w strefie klimatów umiarkowanych ciepłych, w których największa ilość opadów przypada na najcieplejszy okres letni. Ograniczeniem jest mroźna zima.
Strefowy układ form gospodarowania na Ziemi zaburzony jest przez czynniki astrefowe:
• rozkład lądów i mórz
• rozmieszczenie nizin i wyżyn
• przebieg pasm górskich
• wielkość oraz układ jezior i rzek.
Przykładów zależności człowieka od środowiska przyrodniczego jest o wiele więcej. Zależności te są bardzo skomplikowane i działają w obu kierunkach. Wymaga to od człowieka odpowiedzialności w podejmowaniu działań ingerujących to środowisko.