Wpłynąłem na suchego przestwór oceanu;
Wóz nurza się w zieloność i jak łódka brodzi:
Śród fali łąk szumiących, śród kwiatów powodzi,
Omijam koralowe ostrowy burzanu.[1]
Już mrok zapada, nigdzie drogi ni kurhanu;
Patrzę w niebo, gwiazd szukam, przewodniczek łodzi:
Tam zdala błyszczy obłok, tam jutrzenka wschodzi...
To błyszczy Dniestr, to weszła lampa Akermanu!
Stójmy!... Jak cicho!... Słyszę ciągnące żórawie,
Którychby nie dościgły źrenice sokoła;
Słyszę kędy się motyl kołysa na trawie.
Kędy wąż ślizką piersią dotyka się zioła...
W takiej ciszy tak ucho natężam ciekawie,
Że słyszałbym głos z Litwy... Jedźmy, nikt nie woła!
Omów wiersz:
More Questions From This User See All
Autor wiersza '' Stepy Akermańskie '' Adam Mickiewicz w swoim wierszu mówi o tym jak człowiek szuka drogi do ojczyzny , do swojego domu . W pierwszej zwrotce stepy autor opisuje podróż , która wiąże się do oceanu . Dalej opisuje piękno natury . Idąc nie może odnaleźć drogi , jednak idzie dalej . Po czasie orientuje się iż , jego ciągła podróż to tułaczka męczennika .
Analiza wiersza
Rodzaj wiersza: liryka bezpośrednia
Podmiot liryczny: autor (Adam Mickiewicz)
Liczba strof: 4
Liczba wersów w każdej strofie: w dwóch pierwszych strofach jest po 4 wersy, a w dwóch ostatnich - po 3 wersy
Interpretacja wiersza
Pierwsze dwie zwrotki opisują podróż autora , porównując ją do żeglugi - step jest oceanem, powóz łodzią, a kwiaty falami [...]
Poeta używa oksymoronów („suchego przestwór oceanu”), porównań („jak łódka brodzi”) oraz epitetów („koralowe ostrowy”), co wpływa na poetyckość, plastyczność i barwność opisu.
Autor jest zafascynowany Krymem i jego naturą.
Mimo owego zafascyonowania, podmiot liryczny dochodzi do wniosku, że Krym nie jest jego ojczyzną, dlatego też możemy wyczuć w ostatnim zdaniu wiersza, nostalgię i rozgoryczenie.
Pozdrawiam :)