Stanisława Wokulskiego można nazwać człowiekiem dwóch epok. Szuman celnie stwierdził, że: „Stopiło się w nim dwu ludzi: romantyk sprzed roku sześćdziesiątego i pozytywista z siedemdziesiątego.“
Główny bohater „Lalki" Bolesława Prusa posiada cechy romantyka. To patriota nie wahający się walczyć za wolność ojczyzny. Brał udział w powstaniu, za co po jego upadku został zesłany na Sybir. Przeżywa też wielką, nieszczęśliwą miłość do Izabeli Łęckiej.
Dla niej pojechał do Bułgarii na wojnę, by na handlu pomnożyć swój majątek, co ułatwiło m dostanie się na saliny. Robił też wszystko, by się jej przypodobać. Wykupił długi jej ojca, bronił jej honoru w pojedynku, nawet opłacił oklaski na występach Rossiniego, którego była wielbicielką.
Wokulski miał także romantyczne wyobrażenie miłości, idealizując Izabelę, piękną, ale wyniosłą, pustą kobietę, dla której był jedynie kupcem. Co prawda przyjęła jego oświadczyny, ale tylko ze względów finansowych.
Przypieczętowaniem nieszczęśliwej miłości Wokulskiego była jego samobójcza próba, z powodu zdrady ukochanej.
Po tym zdarzeniu ogarnęła go apatia i popadł w stan depresji. Stronił od ludzi i jak przystało na romantycznego, nieszczęśliwego kochanka tajemniczym stał się jego los. Znikł, udając się w nikomu nieznanym kierunku. Od tej pory nikt nie wiedział co się stało ze Stachem.
Natomiast jako pozytywista Wokulski realizował, hasła pracy organicznej na przykład przez otwarcie nowego sklepu czy założenie spółki handlowej, a także hasła pracy u podstaw. Udzielał się charytatywnie, pomagał ubogim. Dobroci Wokulskiego doznali między innymi: Wysocki, któremu załatwił pracę dróżnika w Skierniewicach, by był bliżej rodziny czy Marianna, była prostytutka, której pomógł wyjść na prostą.
Wokulski był także zwolennikiem asymilacji Żydów i innych narodowości. Wspierał naukowców, gdyż sam w przeszłości interesował się pracą naukową. Jednym z nich był Ochocki, młody, bardzo zdolny absolwent dwóch wyższych uczelni. Wspierał finansowo także profesora Geista, wynalazcę metalu lżejszego od powietrza.
Przytoczone przykłady pokazują, że Wokulski był romantycznym pozytywistą, gdyż posiadał zarówno cechy romantyka jak i pozytywisty. Słusznym jest więc stwierdzenie, że „ Stopiło się w nim dwu ludzi“.
Stanisława Wokulskiego można nazwać człowiekiem dwóch epok. Szuman celnie stwierdził, że: „Stopiło się w nim dwu ludzi: romantyk sprzed roku sześćdziesiątego i pozytywista z siedemdziesiątego.“
Główny bohater „Lalki" Bolesława Prusa posiada cechy romantyka. To patriota nie wahający się walczyć za wolność ojczyzny. Brał udział w powstaniu, za co po jego upadku został zesłany na Sybir. Przeżywa też wielką, nieszczęśliwą miłość do Izabeli Łęckiej.
Dla niej pojechał do Bułgarii na wojnę, by na handlu pomnożyć swój majątek, co ułatwiło m dostanie się na saliny. Robił też wszystko, by się jej przypodobać. Wykupił długi jej ojca, bronił jej honoru w pojedynku, nawet opłacił oklaski na występach Rossiniego, którego była wielbicielką.
Wokulski miał także romantyczne wyobrażenie miłości, idealizując Izabelę, piękną, ale wyniosłą, pustą kobietę, dla której był jedynie kupcem. Co prawda przyjęła jego oświadczyny, ale tylko ze względów finansowych.
Przypieczętowaniem nieszczęśliwej miłości Wokulskiego była jego samobójcza próba, z powodu zdrady ukochanej.
Po tym zdarzeniu ogarnęła go apatia i popadł w stan depresji. Stronił od ludzi i jak przystało na romantycznego, nieszczęśliwego kochanka tajemniczym stał się jego los. Znikł, udając się w nikomu nieznanym kierunku. Od tej pory nikt nie wiedział co się stało ze Stachem.
Natomiast jako pozytywista Wokulski realizował, hasła pracy organicznej na przykład przez otwarcie nowego sklepu czy założenie spółki handlowej, a także hasła pracy u podstaw. Udzielał się charytatywnie, pomagał ubogim. Dobroci Wokulskiego doznali między innymi: Wysocki, któremu załatwił pracę dróżnika w Skierniewicach, by był bliżej rodziny czy Marianna, była prostytutka, której pomógł wyjść na prostą.
Wokulski był także zwolennikiem asymilacji Żydów i innych narodowości. Wspierał naukowców, gdyż sam w przeszłości interesował się pracą naukową. Jednym z nich był Ochocki, młody, bardzo zdolny absolwent dwóch wyższych uczelni. Wspierał finansowo także profesora Geista, wynalazcę metalu lżejszego od powietrza.
Przytoczone przykłady pokazują, że Wokulski był romantycznym pozytywistą, gdyż posiadał zarówno cechy romantyka jak i pozytywisty. Słusznym jest więc stwierdzenie, że „ Stopiło się w nim dwu ludzi“.