Etap wojny Bolesława Chrobrego z Niemcami - w latach 1007-1013 - rozpoczął się zerwaniem pokoju przez cesarza Henryka II. Powodem były podejmowane przez Bolesława Chrobrego próby nawiązania bliższych kontaktów z Wieletami i Czechami. Polski książę prowadził wówczas zakrojoną na szeroką skalę działalność dyplomatyczną, starając się pozyskać wielu sojuszników. W tym celu wydał swoją córkę za Hermana, syna Ekkeharda, który zarządzał Marchią Milczańską. Również ożywił swoje kontakty ze Skandynawią, gdzie jego siostra Świętosława Sygryda, po śmierci swego pierwszego męża, władcy Szwecji Eryka, wyszła za króla duńskiego Swena Widłobrodego. Wojnę pierwszy też rozpoczął cesarz niemiecki, który jednak zajęty był bardzo wewnętrznymi sprawami. Wykorzystał to Bolesław i w maju 1007 poprowadził wyprawę w okolice Magdeburga, odzyskując dla Polski Łużyce i Milsko wraz z Budziszynem. Odwetowa wyprawa niemiecka na Polskę ruszyła dopiero w 1010. Zgromadziwszy liczną armię, książę saski Bernard, który dowodził nią pod nieobecność Henryka II, wyruszył przez Łużyce w stronę Krosna, by tutaj próbować forsować Odrę. Chrobry, uprzedzając ruch Niemców, zabezpieczył przeprawy. W efekcie najeźdźcy ruszyli w stronę Głogowa, unikając walnej bitwy, a następnie, nie mogąc prze- łamać obrony Bolesława, wycofali się do kraju. Jedyną korzyścią z tej wyprawy było odzyskanie przez najeźdźców części Łużyc. Druga w tym etapie wojny wyprawa niemiecka na Polskę została zwołana na lato 1012. Wojska dowodzone przez arcybiskupa magdeburskiego Walterda dotarły jedynie do Białej Góry nad Łabą i tam utknęły. Bolesław Chrobry postanowił wykorzystać mało aktywną postawę wojsk niemieckich i zaatakował gród Lubuszę, który 20 sierpnia 1012 zdobył i puścił z dymem. Wojska niemieckie z powodu powodzi na Łabie nie mogły pomóc obleganemu przez Polaków grodowi. Jedna i druga strona, znużona prowadzonymi działaniami, przystąpiła wówczas do rozmów pokojowych. Licze na naj.
Wojny Bolesława Chrobrego z Niemcami po śmierci Ottona III:
- 1002-1005
* zajęcie przez Bolesława Łużyc, Milska i Miśni
* 1003 - Chrobry uwięził księcia czeskiego i opanował Czechy, Morawy i Słowację
* odmowa złożenia cesarzowi Henrykowi II hołdu z Czech, gdzie Chrobry sprawował władzę w latach 1003-1004 -> wojska cesaskie dotarły pod Poznań, gdzie zawarto rozejm -> najeog mocy Chrobry utracił większosć zajętych ziem
- 1007-1013
* zajęcie przez Chrobrego Milska i Łużyc
* na mocy rozejmu w Merseburgu ziemie te miały pozostać w rękach Bolesława jako lenno
-1015-1018
* Bolesław Chrobry nie wysłał wojsk na wyprawę włoską Henryka II, stąd cesarz podjął wyprawę na Polskę, aby ukarać lennika
* skuteczna obrona grodów Głogów i Niemcza
* zakończenie walk pokojem w Budziszynie
- Polska otrzymała Milsko i Łużyce oraz posiłki niemieckie na wyprawę kijowską
- w Miśni cesarz zobowiązał się osadzać margrabiów przychylnych Polsce
-> Polska odniosła wspaniałe zwycięstwo - Chrobry pokonał potęgę współczesnej Europy dzięki talentowi wojskowemu i taktyce:
- obrona grodów
+
- wojna szarpana (podjazdowa) - polega na ciągłym nękaniu wroga i unikaniu bitew na otwartym polu -> nagłe ataki osłabiają siły wroga
Etap wojny Bolesława Chrobrego z Niemcami - w latach 1007-1013 - rozpoczął się zerwaniem pokoju przez cesarza Henryka II. Powodem były podejmowane przez Bolesława Chrobrego próby nawiązania bliższych kontaktów z Wieletami i Czechami. Polski książę prowadził wówczas zakrojoną na szeroką skalę działalność dyplomatyczną, starając się pozyskać wielu sojuszników. W tym celu wydał swoją córkę za Hermana, syna Ekkeharda, który zarządzał Marchią Milczańską.
Również ożywił swoje kontakty ze Skandynawią, gdzie jego siostra Świętosława Sygryda, po śmierci swego pierwszego męża, władcy Szwecji Eryka, wyszła za króla duńskiego Swena Widłobrodego. Wojnę pierwszy też rozpoczął cesarz niemiecki, który jednak zajęty był bardzo wewnętrznymi sprawami. Wykorzystał to Bolesław i w maju 1007 poprowadził wyprawę w okolice Magdeburga, odzyskując dla Polski Łużyce i Milsko wraz z Budziszynem. Odwetowa wyprawa niemiecka na Polskę ruszyła dopiero w 1010.
Zgromadziwszy liczną armię, książę saski Bernard, który dowodził nią pod nieobecność Henryka II, wyruszył przez Łużyce w stronę Krosna, by tutaj próbować forsować Odrę. Chrobry, uprzedzając ruch Niemców, zabezpieczył przeprawy. W efekcie najeźdźcy ruszyli w stronę Głogowa, unikając walnej bitwy, a następnie, nie mogąc prze- łamać obrony Bolesława, wycofali się do kraju. Jedyną korzyścią z tej wyprawy było odzyskanie przez najeźdźców części Łużyc. Druga w tym etapie wojny wyprawa niemiecka na Polskę została zwołana na lato 1012. Wojska dowodzone przez arcybiskupa magdeburskiego Walterda dotarły jedynie do Białej Góry nad Łabą i tam utknęły.
Bolesław Chrobry postanowił wykorzystać mało aktywną postawę wojsk niemieckich i zaatakował gród Lubuszę, który 20 sierpnia 1012 zdobył i puścił z dymem. Wojska niemieckie z powodu powodzi na Łabie nie mogły pomóc obleganemu przez Polaków grodowi. Jedna i druga strona, znużona prowadzonymi działaniami, przystąpiła wówczas do rozmów pokojowych. Licze na naj.
Wojny Bolesława Chrobrego z Niemcami po śmierci Ottona III:
- 1002-1005
* zajęcie przez Bolesława Łużyc, Milska i Miśni
* 1003 - Chrobry uwięził księcia czeskiego i opanował Czechy, Morawy i Słowację
* odmowa złożenia cesarzowi Henrykowi II hołdu z Czech, gdzie Chrobry sprawował władzę w latach 1003-1004 -> wojska cesaskie dotarły pod Poznań, gdzie zawarto rozejm -> najeog mocy Chrobry utracił większosć zajętych ziem
- 1007-1013
* zajęcie przez Chrobrego Milska i Łużyc
* na mocy rozejmu w Merseburgu ziemie te miały pozostać w rękach Bolesława jako lenno
-1015-1018
* Bolesław Chrobry nie wysłał wojsk na wyprawę włoską Henryka II, stąd cesarz podjął wyprawę na Polskę, aby ukarać lennika
* skuteczna obrona grodów Głogów i Niemcza
* zakończenie walk pokojem w Budziszynie
- Polska otrzymała Milsko i Łużyce oraz posiłki niemieckie na wyprawę kijowską
- w Miśni cesarz zobowiązał się osadzać margrabiów przychylnych Polsce
-> Polska odniosła wspaniałe zwycięstwo - Chrobry pokonał potęgę współczesnej Europy dzięki talentowi wojskowemu i taktyce:
- obrona grodów
+
- wojna szarpana (podjazdowa) - polega na ciągłym nękaniu wroga i unikaniu bitew na otwartym polu -> nagłe ataki osłabiają siły wroga