Witam!
Potrzbuje cytatów abym mógł się podeprzeć nimi w tych oto zdaniach :
Byli to między innymi ludzie którzy ginęli przez zazycie cyjanku, luminatu, na skutek skoków z wyższych pięter budynków, a także niemowlęta duszone poduszkami (cytaty na właśnie ten temat)
W wypowiedziach Edelmana zarówno powstanie jak i jego uczestnicy zostaja poddani swoistej deheroizacji - rozmówca nie broni sie przed mowieniem o niechlubnych szczegółach życia współuczestników powstania.
Książka z jakiej potrzebuje tych cytatów to "Zdążyć przed Panem Bogiem" Hanny Krall
ps. uwazam ze za pare cytatów te 41pkt to dobra zaplata ;D i bede kasowal jak mi podacie cytacik na odczepnego!! tylko cale zadanie bedzie punktowane jak napiszesz 1cytat to narq
More Questions From This User See All
1. Byli to między innymi ludzie którzy ginęli przez zazycie cyjanku, luminatu, na skutek skoków z wyższych pięter budynków, a także niemowlęta duszone poduszkami. -
-„Przecież ludzkość umówiła się, że umieranie z bronią jest piękniejsze niż bez broni. (…) Chodziło tylko o wybór sposobu umierania."
- "Nie denerwowałem się – pewnie dlatego, że właściwie nic nie mogło się zdarzyć. Nic większego niż śmierć, zawsze chodziło przecież o śmierć, nigdy o życie. Być może tam wcale nie było dramatu. Dramat jest wtedy, kiedy możesz podjąć jakąś decyzję, kiedy coś zależy od ciebie, a tam wszystko było z góry przesądzone. Teraz, w szpitalu, chodzi o życie – i za każdym razem muszę podejmować decyzję. Teraz się denerwuję znacznie bardziej."
- "A kiedy nic już nie mogę zrobić, pozostaje mi jedno: zapewnić im komfortową śmierć. Żeby nie wiedzieli, nie cierpieli, nie bali się. Żeby się nie poniżali. Trzeba dać im taki sposób umierania, żeby nie zamienili się w TAMTYCH. W tych z trzeciego piętra na Umschlagplatzu."
2. W wypowiedziach Edelmana zarówno powstanie jak i jego uczestnicy zostaja poddani swoistej deheroizacji - rozmówca nie broni sie przed mowieniem o niechlubnych szczegółach życia współuczestników powstania.
- „Więc on się od razu nie nadawał do mówienia, bo nie umiał krzyczeć. Nie nadawał się też na bohatera, bo nie było w nim patosu. Cóż to za prawdziwy pech. Ten jedyny, który przeżył, nie nadawał się na bohatera. Zrozumiawszy to, taktownie zamilkł. Milczał dość długo, bo przez trzydzieści lat, a jak przemówił wreszcie, to zaraz stało się jasne, że byłoby lepiej dla wszystkich, gdyby nie przerywał milczenia.”
- "…czy ludzie się kochali. Otóż być z kimś to była w getcie jedyna możliwość życia. Człowiek zamykał się z drugim człowiekiem – w łóżku, w piwnicy, gdziekolwiek, i do następnej akcji już nie był sam."
Starałam sie jak mogłam, nie jestem pewna czy jest dobrze.