Witam Potrzebuje dokładne odpowiedzi na kilka zdań na temat ballady ''romantyczność'' pytania sa następujące. 1. określ miejsce akcji 2. bohaterowie 3. okreś narratora 4. wymień cechy głównej bohaterki 5. określ role ludu prostego oraz starca. Licze na szczegółowe odpowiedzi, jesli takie niebęda bede zgłaszał jako spam. Pozdrawiam i Dzieki. Oczywiscie wybiore najlepsza prace.
Blondiii15
1.miejsce akcji- miasteczko 2. bohaterowie: - wiejska dziewczyna – Karusia - starzec - racjonalista - pierwowzorem był fizyk i matematyk, profesor Uniwersytetu Wileńskiego, Jan Śniadecki - Jasio - zmarły ukochany Karusi - wywołany mocą wyobraźni dziewczyny - „gawiedź” – społeczność małego miasteczka 3. narrator: - aprobuje zachowanie bohaterki - prawdy o świecie i człowieku dopatruje się w ludowych wierzeniach - wie, że - nie wolno mierzyć świata tylko miarą nauk empirycznych - nie należy pogardzać prostym ludem - prawdę poznaje się poprzez czucie i wiarę
4.Karusia po smierci narzeczonego Jasia popadla w obled. Bloka sie teraz wsrod ludzi szukajac ukochanego i gleboko wierzac , ze zmarly ciagle jest przy niej, ze wystarczy tylko wyciagnac reke aby go dotknac. Karusia widzi swego kochanka obok siebie, rozmawia z nim, smieje sie do niego i placze. Wiara Karusi w to ze Jas kocha ja nawet po smierci, ze choc umarl i przestal nalezec do ziemskiego swiata, nadal moze byc z nia razem, jest niezwykle istotna dla ludowego przekonania o zwiazku miedzy dwoma swiatami. Jest to wiara w to ze pomiedzy swiatem ludzi zmarlych a zywych istnieje lacznosc, ze te dwa swiaty przenikaja sie wzajemnie, wspolistnieja. Tak wiec duchy moga kontaktowac sie z zywymi. Wierzy w to prosta dziewczyna, wierzy w to caly wiejski lud.
5.obserwujący zachowanie Karusi tłum: - gromadzi się wokół niej - komentuje jej zachowanie - aprobuje to szaleństwo - jest przekonany o prawdziwości sytuacji oraz słów wypowiadanych przez Karusię
starzec: - neguje widzenie Karusi - wzywa świadków wydarzenia do wiary w szkiełko i oko - nazywa dubami smalonymi monolog nieszczęśliwej dziewczyny
2. bohaterowie:
- wiejska dziewczyna – Karusia
- starzec
- racjonalista
- pierwowzorem był fizyk i matematyk, profesor Uniwersytetu Wileńskiego, Jan Śniadecki
- Jasio
- zmarły ukochany Karusi
- wywołany mocą wyobraźni dziewczyny
- „gawiedź” – społeczność małego miasteczka
3. narrator:
- aprobuje zachowanie bohaterki
- prawdy o świecie i człowieku dopatruje się w ludowych wierzeniach
- wie, że
- nie wolno mierzyć świata tylko miarą nauk empirycznych
- nie należy pogardzać prostym ludem
- prawdę poznaje się poprzez czucie i wiarę
4.Karusia po smierci narzeczonego Jasia popadla w obled. Bloka sie teraz wsrod ludzi szukajac ukochanego i gleboko wierzac , ze zmarly ciagle jest przy niej, ze wystarczy tylko wyciagnac reke aby go dotknac. Karusia widzi swego kochanka obok siebie, rozmawia z nim, smieje sie do niego i placze. Wiara Karusi w to ze Jas kocha ja nawet po smierci, ze choc umarl i przestal nalezec do ziemskiego swiata, nadal moze byc z nia razem, jest niezwykle istotna dla ludowego przekonania o zwiazku miedzy dwoma swiatami. Jest to wiara w to ze pomiedzy swiatem ludzi zmarlych a zywych istnieje lacznosc, ze te dwa swiaty przenikaja sie wzajemnie, wspolistnieja. Tak wiec duchy moga kontaktowac sie z zywymi. Wierzy w to prosta dziewczyna, wierzy w to caly wiejski lud.
5.obserwujący zachowanie Karusi tłum:
- gromadzi się wokół niej
- komentuje jej zachowanie
- aprobuje to szaleństwo
- jest przekonany o prawdziwości sytuacji oraz słów wypowiadanych przez Karusię
starzec:
- neguje widzenie Karusi
- wzywa świadków wydarzenia do wiary w szkiełko i oko
- nazywa dubami smalonymi monolog nieszczęśliwej dziewczyny