Question

Witam potrzebuję

Narzędzia pisarskie w Starożytnośći

Najlepiej tak na A4 ze zdjęciami i krótkim opisem :) dzięki

Answer 1

   W Mezopotamii pismo klinowe powstawało wskutek wyciskania znaków bambusowymi pałeczkami na mokrych glinianych tabliczkach, które potem suszono w promieniach słońca. Zapis polegał na stawianiu pionowych i poziomych kresek, jedna obok drugiej, co w rezultacie dawało różne znaczenia.

            W zależności od tego jaki rodzaj kreski chciano uzyskać stosowano trzy rodzaje rylców:

·        trójkątny - do rysowania kątów;

·        wyżłobione - do tworzenia gwoździ;

·        zaokrąglone - do pisania liczb;

Grekom tak jak i Rzymianom ten sposób pisania nie przypadł do gustu, dla nich tabliczki były zbyt ciężkie. Dlatego znaleźli sobie inne podłoże. O wiele lżejsze okazały się tabliczki drewniane pokryte woskiem, niekiedy pomieszanym
ze smołą, aby nadać ciemną barwę i otoczone ramką. Do pisania na tabliczkach służyły stylusy, które przypominały duże gwoździe. Najczęściej wykonane były
z metalu, drewna lub twardej trzciny. Wielką zaletą takiego sposobu pisania było to, że tabliczkę można było ponownie zapisywać po uprzednim starciu warstwy wosku . 

            Jedna tabliczka nie mogła pomieścić wystarczającej ilości tekstu,   dlatego zaczęto wiązać je przez otwory wiercone w ramie. Dwie związane tabliczki
zw. dyptychem, trzy - tryptychem, powyżej trzech - poliptychem. Zbiór związanych tabliczek przypominał pień drzewa -  caudex, stąd wzięła się nazwa późniejszej postaci książki.

Najbardziej rozpowszechnionym materiałem pisarskim,  jakiego używali starożytni Egipcjanie, był kamień. Hieroglificzne inskrypcje wykuwano
na ścianach świątyń, grobowców, na posągach stelach, urnach przy pomocy ostrych rylców.

W międzyczasie Egipcjanie „wpadli” również na pomysł sporządzania materiału pisarskiego z  rośliny o nazwie papirus. Łodygi krojono na cienkie paski i układano warstwowo na krzyż. Następnie warstwy te rozklepywano drewnianym młotkiem a wydzielany sok sklejał je. Przy pisaniu na zwojach papirusowych  pisarze posługiwali się cienkimi trzcinowymi pędzelkami lub piórkami. Czarny atrament wyrabiano z węgla drzewnego lub sadzy a kolorowy z minerałów rozcieranych na proszek i mieszanych z wodą.