Irracjonalizm – nurt w literaturze, w którym postacie literackie podejmują decyzje bez logicznego uzasadnienia, a ich zachowanie jest często motywowane przez instynkt lub uczucia. Przykład: "Latający Holender" Johana N.V.Gogola.
Ludowość – nurt w literaturze, w którym autorzy tworzą dzieła inspirowane ludowymi wierzeniami, wyobrażeniami i obyczajami. Przykład: „Pan Tadeusz” Adama Mickiewicza.
Orientalizm – nurt w literaturze, który koncentruje się na kulturze Wschodu. Przykład: „Rubaiat” Omara Chajjama.
Historyzm – nurt w literaturze, w którym autorzy koncentrują się na prezentacji dziejów i wydarzeń wraz z ich kontekstem historycznym. Przykład: „Potop” Henryka Sienkiewicza.
Mesjanizm – nurt w literaturze, w którym główny bohater symbolizuje oczekiwania i nadzieje społeczności. Przykład: „Faust” Johana Wolfganga Goethego.
Mistycyzm – nurt w literaturze, w którym postacie literackie doświadczają zjawisk nadprzyrodzonych i duchowych. Przykład: „Król Lear” Williama Szekspira.
Indywidualizm – nurt w literaturze, w którym postacie literackie są silnie związane z własnymi przekonaniami i zachowaniem. Przykład: „Umysły i Serce” Aleksandra Dumasa.
Werteryzm – nurt w literaturze, w którym postacie literackie wybierają samotność z powodu niemożności znalezienia ukojenia w świecie, w którym żyją. Przykład: „Smutny romans” Johana Wolfganga Goethego.
Wieszcz – osoba, która wyraża swoje przemyślenia i refleksje w postaci poezji. Przykład: „Konrad Wallenrod” Adama Mickiewicza.
Odpowiedź:
Irracjonalizm – nurt w literaturze, w którym postacie literackie podejmują decyzje bez logicznego uzasadnienia, a ich zachowanie jest często motywowane przez instynkt lub uczucia. Przykład: "Latający Holender" Johana N.V.Gogola.
Ludowość – nurt w literaturze, w którym autorzy tworzą dzieła inspirowane ludowymi wierzeniami, wyobrażeniami i obyczajami. Przykład: „Pan Tadeusz” Adama Mickiewicza.
Orientalizm – nurt w literaturze, który koncentruje się na kulturze Wschodu. Przykład: „Rubaiat” Omara Chajjama.
Historyzm – nurt w literaturze, w którym autorzy koncentrują się na prezentacji dziejów i wydarzeń wraz z ich kontekstem historycznym. Przykład: „Potop” Henryka Sienkiewicza.
Mesjanizm – nurt w literaturze, w którym główny bohater symbolizuje oczekiwania i nadzieje społeczności. Przykład: „Faust” Johana Wolfganga Goethego.
Mistycyzm – nurt w literaturze, w którym postacie literackie doświadczają zjawisk nadprzyrodzonych i duchowych. Przykład: „Król Lear” Williama Szekspira.
Indywidualizm – nurt w literaturze, w którym postacie literackie są silnie związane z własnymi przekonaniami i zachowaniem. Przykład: „Umysły i Serce” Aleksandra Dumasa.
Werteryzm – nurt w literaturze, w którym postacie literackie wybierają samotność z powodu niemożności znalezienia ukojenia w świecie, w którym żyją. Przykład: „Smutny romans” Johana Wolfganga Goethego.
Wieszcz – osoba, która wyraża swoje przemyślenia i refleksje w postaci poezji. Przykład: „Konrad Wallenrod” Adama Mickiewicza.