Question

witajcie, potrzebuje analizy wiersza "Allegro ma non troppo" Wisławy Szymborskiej w konteksie motywu carpe diem. Prosze o analize z cytatami z tegoż wiersza. Na dzisiaj. Bardzo pilne!

Answer 1

      Wielu poetów nawiązuje w swoich dziełach do filozofii. Postawy stworzone przez greckich uczonych inspirowały poetów od antyku, aż do współczesności. Wisława Szymborska jest jedną z poetek, która w wielu swoich wierszach umieszcza elementy epikureizmu, a więc także do horacjańskiej zasady ''carpe diem''. Jest to fundamentalny motyw dla człowieka, który jest epikurejczykiem. Zdaje się,że sama Szymborska - a na pewno bohaterowie w jej wierszach - kierowali się w życiu epikureizmem.

      Wiersz Wisławy Szymborskiej pt. ''Allegro ma non troppo'' jest najbardziej odpowiedni, aby moje słowa podkreślić. Jest to jeden z utworów autorki, gdzie rzeczy zwykłe, są przedstawione w nadzwyczajny sposób. Prostota, ale i siła płynie z dzieła Szymborskiej.

Wiersz jest napisany za pomocą struktur anaforyczno-paralernych. Jest to swoista wypowiedź podmiotu lirycznego na temat życia człowieka. W jego mniemaniu jest to byt perfekcyjny, przynoszący mu wiele radości. Podmiotem lirycznym jest kobieta, niewykluczone,iż to sama autorka. Możemy to stwierdzić poprzez czasowniki w liczbie pojedynczej, rodzaju żeńskiego. Mamy więc do czynienia z liryką bezpośrednią. Wiersz zdaje się mieć dwoiste znaczenie - jest w nim bowiem trochę ironii, charakterystycznej dla Szymborskiej, a z drugiej strony - zachwyt nad życiem jest prawdziwy i poważny. Podmiot liryczny zachwyca się także naturą, uważa ją za niezwykły, osobny byt, który nadaje malowniczości całemu otoczeniu. Autorka zdaje się uważać,że natura jest jednym z najważniejszych przejawów życia, ponieważ jej opisowi poświęca w swojej twórczości wiele miejsca. Najbardziej zaskoczyło mnie opisanie zwierząt na łące. Konik polny jest wszak nazwą zwierzątka, a„polny” jest częścią nazwy, a nie - jak u autorki - cechą. Z „leśną jagodą” podobnie. Nowatorska autorka po raz kolejny z oczywistości tworzy coś niezwykłego.

Szymborska wiele miejsca w swoim wierszu poświęca na odzwierciedlenie zasady ''carpe diem''. Życie uważa za drogocenny dar, afirmuje go. Ważne jest użycie apostrofy: ''Jesteś piękne - mówię życiu '' . Wyraża to pełną akceptację bytu, niejaki szacunek i miłość, jaką darzy swoje życie podmiot liryczny. Smutki wcale nie przysłaniają piękna życia i świata. Należy bowiem korzystać z uciech bytu, póki się je ma. Obserwowanie otoczenia sprawia podmiotowi lirycznemu wiele radości. Świadczą o tym słowa:''Zabiegam mu drogę z lewej,
zabiegam mu drogę z prawej,
i unoszę się w zachwycie,
i upadam od podziwu.''

         Radość życia zdaje się być sposobem na życie. Nie sztuką jest narzekać na życie i świat. Sztuką jest afirmować go i sprawiać, by z dnia na dzień stawał się jeszcze lepszy. Najlepiej przyjąc postawę epikureiczyka, cieszyś się z życia i żyć w zgodzie z naturą.

 

 

 

 

 

Pozdrawiam. Trochę mnie poniosło, jeśli Ci się nie podoba to możesz trochę skrócić ;)