Wiosna
Młode jeszcze gałęzie tężą się pokrótce W zielonej, pniom dla znaku przydanej obwódce. Kwiaty, kształt swój półsennie zgadując zawczasu, Nikłym pąkiem wkraczają w nieznaną głąb lasu. W dali - postrach na wróble przesadnie rękaty Z zeszłorocznym rozpędem chyli się we światy, Jakby chciał paść w ramiona pobliskiej cierpiałki, Co naprzeciw cień w skrócie rzuca w piasek miałki. W obłoku - obłok drugi napuszyście płonie. Wróbel łeb zaprzepaszcza w swych skrzydeł osłonie, jak gdyby nasłuchiwał, co mu dzwoni w sercuś świat, zda się, dziś nam nastał, a na pola szczercu, Gdzie zieleń swym wyrojem omgliła rozłogi, Bocian, pod prostym kątem załamując nogi I dziób dzierżąc wzdłuż piersi dogodnie, jak cybuch, Kroczy donikąd, w słońca zapatrzony wybuch, Co skrzy się, że go okiem zgarnąć niepodobna, We wszystkich rosach naraz i w każdej z osobna.
Zad. 1
Podaj przykład różnych środkow poetyckich zastosowanych w "Wiośnie" : epitetu, porównania, przenośni, uosobienia
Zad. 2
Znajdź przykład neologizmów poetyckich w wierszu "Wiosna". Wyjaśnij ich znaczenie.
Pilne prosze daje naj
epitet - młode gałęzie
porównanie - dogodnie jak cybun
przenośnia - we wszystkich rosach naraz i w każdej z osobna
uosobienie - nikłym pąkiem wkraczają w niznaną głąb lasu
NEOLOGIZMY:
rękaty - z wieloma rękami
rozłogi - rozdroże