Wincenty Pol - Pożegnanie
Panna młoda, jak jagoda,
Stojąc we drzwiach płacze:
Kiedy ja cię,
W naszej chacie,
Tu znowu zobaczę?
Przed dziewczyną, przed maliną,
Stoi chłopak zbrojny,
A koń wrony,
Kulbaczony,
Rwie się niespokojny.
Ciężka droga, bo na wroga,
Nie rwij się, koniku!
W krwawym polu,
W srogim bolu,
Legnie was bez liku.
Idź gdy trzeba! Niech Cię nieba,
niech Cię Bóg prowadzi!
Lecz ten krzyżyk
I szkalplerzyk
W boju nie zawadzi.
Za wygraną zmów co rano:
Trzy ~Zdrowaś~ i ~Wierzę~;
Kto pobożny
I ostrożny,
Tego i Bóg strzeże
Rzekła płacze . Wrona kracze,
A to wrzask złowrogi,
Nie pomoże:
Święty Boże!
Kraj nad wszystko drogi.
Przyjął krzyżyk i skalperzyk,
Westchnął dosiadł konia
Skinął głową:
Bądź mi zdrową!
I ruszył wzdłuż błonia.
Ale prędzej z szarej przędzy
Srebrna nić wypłynie,
Niż we swaty
Do jej chaty
Staś kiedy zawinie.
Porównaj obraz Grottgera pożegnanie powstańca z wierszem Pola.
Proszę na dzisiaj jak ktoś może i szybko :P
Obraz Artura Grottgera jes ilustracją słów zawartych w wierszu Faleńskiego. Pożegnanie powstańca oddaje nastrój tego utworu. W słoneczny dzień na ganku kobieta w żałobie żegna powstańca. Z twarzą przepełnioną spokojem przypina do konfederatki biało czerwoną gwiazdę. Wie że on za chwilę odjedzie ale obraz jest pełen spokoju nadziei. Jasne kolory nieba wyrażają wiarę w na lepsze jutro, a czerń sukni kobiety lęk i obawę o ukochaną osobę.
Pol przedstawia kobiete ktora obawia sie o swojego ukochanego bo ten wyrusza w trase daje mu da droge krzyzyk aby ten prowadził go bezpiecznie
moze byc?
Obrau Grottgera "Pożegnanie powstańca"przedstawia pożegnanie powstańca.
Na obrazie widzimy młodą kobietę,ubraną w czarna długą suknię,która żegna swojego ukochanego, na progu swojego domu.Jest ona pełna powagi i smutku ,ponieważ powstaniec wyrusza na wojnę,a ona bardzo się o niego martwi.Kobieta w czerni przypina do czapki powstańca biało-czerwoną gwiazdę.Mężczyzna patrzy na kobietę z oddaniem i miłością.Jest przy tym pięknie ubrany,a u boku pasa widać szablę.W oddali inni powstańcy przygotowuja sie do odjazdu.Na niebie widać chmury spoza których wygląda nieśmiało słońce.
W wierszu Pola również jest przedstawione pożegnanie ,ale nieco w innej formie.Tutaj kobieta widząc ukochanego wyjeżdzającego na walkę płacze i rozpacza,martwi się o jego los,czy go jeszcze zobaczy.Obok stoi koń ,który rwie się do biegu.Mężczyzna uspokaja konia,aby nie rwał się tak do walki,bo przynosi ona śmierć.Kobieta daje męzczyżnie na drogę krzyżyk i skalperzyk.prosi go by się modlił.Mężczyzna chciałby zostać,ale kiedy kraj jest w potrzebie musi ruszać na wojnę,pożegnał się wiec na koniec i ruszył w drogę.W czasie pożegnania męzczyzna-Staś pomyślał sobie,że z pewnoscia nie bedzie staral sie o rękę tej dziewczyny.
Ten wiersz zawiera w sobie nutę humoru,natomias obraz jest poważny.