Cyprian Kamil Norwid, (ur. 24 września 1821 w Laskowie-Głuchach, zm. 23 maja 1883 w Paryżu) – polski poeta, prozaik, dramatopisarz, eseista, grafik, rzeźbiarz, malarz i filozof.
Postac występująca w wierszu to generał Józef Bem - patriota polski, uczestnik walk m.in. na Węgrzech i w Wiedniu. Major artylerii w powstaniu listopadowym, zmarły w 1850 r. w Syrii. W utworze pokazany jest obraz pogrzebu średniowiecznego o czym świadczy: pancerz, miecz owinięty wawrzynem,. Wawrzyn jest symbolem uwieńczenia zwyciezcy, koń i sokół natomiast to zwierzę i ptak związane z bytem średniowiecznego rycerza, tak jak proporce, chorągwie, długie trąby. Jest tu też obraz pogrzebu słowiańskiego, płaczki, gdzie jedne podnoszą ramiona do góry, a drugie zawodzą i lamentuią, inne natomiast tłuką naczynia gliniane, a chłopcy biją toporami w tarczę. Wśród elementów plastycznych, dających kolor w utworze są to: gwiazda, księżyc, skrzące się pochodnie. Natomiast elementami dzwiękowymi jest plusk fali, granie trąb, uderzanie toporami, zawodzenie i krzyk płaczek, tłuczenie glinianych dzbanków. Korowód wchodzi w wąwóz, a potem wychodzi i idzie "dalej, dalej" jego wędrówka ma charakter przenośni. Korowód zdąża do jakiegoś celu, nie kończy się, ma on rozsławi imię generała Bema. Utwór mówi, że pamięc o wybitnej jednosce nie zaginie, ludzie w pewnym sensie się na nim wzorują. Wiersz pisany jest pietnastozgłoskowcem, heksametrem, utrzymany w wysokim, pateteycznym stylu.
3.Autor opisuje pogrzeb wielkiego rycerza i żal z powodu jego odejścia. Pogrzeb jest bardzo uroczysty, zmarłemu towarzyszą: miecz otoczony wawrzynem, koń i sokół (oprócz tego są proporce, trąby, płaczki, bijący w tarcze lub topory...
Cyprian Kamil Norwid, (ur. 24 września 1821 w Laskowie-Głuchach, zm. 23 maja 1883 w Paryżu) – polski poeta, prozaik, dramatopisarz, eseista, grafik, rzeźbiarz, malarz i filozof.
Postac występująca w wierszu to generał Józef Bem - patriota polski, uczestnik walk m.in. na Węgrzech i w Wiedniu. Major artylerii w powstaniu listopadowym, zmarły w 1850 r. w Syrii. W utworze pokazany jest obraz pogrzebu średniowiecznego o czym świadczy: pancerz, miecz owinięty wawrzynem,. Wawrzyn jest symbolem uwieńczenia zwyciezcy, koń i sokół natomiast to zwierzę i ptak związane z bytem średniowiecznego rycerza, tak jak proporce, chorągwie, długie trąby. Jest tu też obraz pogrzebu słowiańskiego, płaczki, gdzie jedne podnoszą ramiona do góry, a drugie zawodzą i lamentuią, inne natomiast tłuką naczynia gliniane, a chłopcy biją toporami w tarczę. Wśród elementów plastycznych, dających kolor w utworze są to: gwiazda, księżyc, skrzące się pochodnie. Natomiast elementami dzwiękowymi jest plusk fali, granie trąb, uderzanie toporami, zawodzenie i krzyk płaczek, tłuczenie glinianych dzbanków.
Korowód wchodzi w wąwóz, a potem wychodzi i idzie "dalej, dalej" jego wędrówka ma charakter przenośni. Korowód zdąża do jakiegoś celu, nie kończy się, ma on rozsławi imię generała Bema. Utwór mówi, że pamięc o wybitnej jednosce nie zaginie, ludzie w pewnym sensie się na nim wzorują. Wiersz pisany jest pietnastozgłoskowcem, heksametrem, utrzymany w wysokim, pateteycznym stylu.
3.Autor opisuje pogrzeb wielkiego rycerza i żal z powodu jego odejścia. Pogrzeb jest bardzo uroczysty, zmarłemu towarzyszą: miecz otoczony wawrzynem, koń i sokół (oprócz tego są proporce, trąby, płaczki, bijący w tarcze lub topory...