Wiersz Baczyńskiego "Elegia o... [chłopcu polskim]"
Tutaj cały wiersz:
Oddzielili cie, syneczku, od snów, co jak motyl drżą, haftowali ci, syneczku, smutne oczy rudą krwią, malowali krajobrazy w żółte ściegi pożóg, wyszywali wisielcami drzew płynące morze. Wyuczyli cię, syneczku, ziemi twej na pamięć, gdyś jej ścieżki powycinał żelaznymi łzami. Odchowali cię w ciemności, odkarmili bochnem trwóg, przemierzyłeś po omacku najwstydliwsze z ludzkich dróg. I wyszedłeś, jasny synku, z czarną bronią w noc, i poczułeś, jak się jeży w dźwięku minut - zło. Zanim padłeś, jeszcze ziemię przeżegnałeś ręką. Czy to była kula, synku, czy to serce pekło? 20. III. 1944 r.
I teraz proszę o funkcję (ale nie definicję) środków stylistycznych, czyli nie że np. funkcja metafory to przedstawienie czegoś niedosłownie, tylko dlaczego tutaj akurat, w tym fragmencie jest metafora! Czemu służy!
porównanie: "... od snów, co jak motyl drżą"
metafora: "wyszywali wisielcami drzew płynące morze"
ożywienie: "jak się jeży w dźwięku minut - zło"
kontrast: "I wyszedłeś, jasny synku, z czarną bronią w noc"
od snów, co jak motyl drżą- pokazanie, że sen nie jest czymś stałym, sen tu raczej jest pewną formą czuwania. Podmiot w ten sposób pokazuje jak niespokojne są sny niczym motyl, czyli coś kruchego, ulotnego.
wyszywali wisielcami drzew płynące morze- metafora ta potęguje grozę i ukazuje okrucieństwo wojny, drzewa odzwierciedlają szubienicę
jak się jeży w dźwięku minut - zło- ukazuje zbliżające się zło, świadomość żołnierze, że za chwilę zginą, dźwięk sygnalizuje czas odmierzany przed ostatecznym uderzeniem ze strony wroga
I wyszedłeś, jasny synku, z czarną bronią w noc- ukazuje odbiorcy kontrast między młodością tego chłopca, która utożsamiana jest z spokojem, dobrocią ( ten jasny synek) a bestialstwem wojny ( ta czarna broń)