1. Operetka – to sceniczny utwór muzyczny, o charakterze rozrywkowym, w którym partie śpiewane przeplatane są liczniejszymi układami tanecznymi i scenami mówionymi. Poza tym występują - podobnie jak w operze - partie wokalne – solowe, zespołowe i chóralne, partie instrumentalne. Pierwowzorami operetki były francuski wodewil i włoska opera komiczna (buffa). Prawdziwa operetka narodziła się w połowie XIX wieku. Jej przedstawiciele to m.in. J. Offenbach (Orfeusz w piekle) F. Lehar (Wesoła wdówka), P. Abraham (Wiktoria i jej huzar).
2. O charakterze opery XIX wieku zadecydowała przede wszystkim jej treść, nawiązująca do podań ludowych, wykorzystująca elementy fantastyczne, świata nadprzyrodzonego oraz tematykę narodową i historyczną. Te elementy treści oper zadecydowały o podstawowych jej gatunkach.
Dramat muzyczny to utwór sceniczny, który można podzielić niemal wyłącznie na akty ( niekiedy sceny ). W ramach aktów muzyka rozwija się ewolucyjnie, bez wyraźnych podziałów. Postacie dramatu prowadzą niekończące się dialogi, monologi lub rozgrywają efektowne sceny zbiorowe. Charakterystyczną cechą dramatu muzycznego jest współdziałanie wszystkich sztuk, głównie poezji, dramatu, sztuki teatralnej, plastyki i muzyki. O jedności dzieła decydują tematy muzyczne, zwane motywami przewodnimi.
1. Operetka – to sceniczny utwór muzyczny, o charakterze rozrywkowym, w którym partie śpiewane przeplatane są liczniejszymi układami tanecznymi i scenami mówionymi. Poza tym występują - podobnie jak w operze - partie wokalne – solowe, zespołowe i chóralne, partie instrumentalne. Pierwowzorami operetki były francuski wodewil i włoska opera komiczna (buffa). Prawdziwa operetka narodziła się w połowie XIX wieku. Jej przedstawiciele to m.in. J. Offenbach (Orfeusz w piekle) F. Lehar (Wesoła wdówka), P. Abraham (Wiktoria i jej huzar).
2. O charakterze opery XIX wieku zadecydowała przede wszystkim jej treść, nawiązująca do podań ludowych, wykorzystująca elementy fantastyczne, świata nadprzyrodzonego oraz tematykę narodową i historyczną. Te elementy treści oper zadecydowały o podstawowych jej gatunkach.
Dramat muzyczny to utwór sceniczny, który można podzielić niemal wyłącznie na akty ( niekiedy sceny ). W ramach aktów muzyka rozwija się ewolucyjnie, bez wyraźnych podziałów. Postacie dramatu prowadzą niekończące się dialogi, monologi lub rozgrywają efektowne sceny zbiorowe. Charakterystyczną cechą dramatu muzycznego jest współdziałanie wszystkich sztuk, głównie poezji, dramatu, sztuki teatralnej, plastyki i muzyki. O jedności dzieła decydują tematy muzyczne, zwane motywami przewodnimi.
Twórca: Ryszard Wagner.
Pozdrawiam.