Modliszka zwyczajna (Mantis religiosa) – gatunek owada z rodziny modliszkowatych (Mantidae).
Jedyny przedstawiciel modliszek w Europie Środkowej. Ubarwienie ciała zielone, żółtozielone lub jasnobrązowe. Samce są zazwyczaj mniejsze od samic. Samica osiąga od 50 do 75 mm w ogóle nie wykorzystują skrzydeł i zaniepokojone uciekają pieszo, a samiec od 40 do 60 mm i podrywają się do krótkich lotów. Jak u wszystkich modliszek pierwsza para nóg przekształcona jest w narząd chwytny. Chwyt jest tak silny, że nawet tak duże i mocne owady jak koniki polne nie są w stanie wydostać się z jej uchwytu. Można ją spotkać od sierpnia do października kiedy jest dostatecznie ciepło. W Polsce występuje tylko w części południowej na ciepłych i suchych stanowiskach. Jej środowiskiem życia są śródleśne łąki, polany i brzegi lasów. Poluje na inne owady lub pająki siedząc nieruchomo na niskich roślinach i czekając, aż ofiara przybliży się na tyle, żeby można było chwycić ją parą przednich odnóży. Złapaną ofiarę zjada żywcem zaczynając od głowy.Samica składa od 100 do 200 jaj w przylegającym do łodygi rośliny kokonie.
Biotop
W Polsce modliszka preferuje mocno nasłonecznione polany i brzegi borów sosnowych porośnięte wrzosowiskami lub murawami psammofilnymi.
Występowanie Obecne stanowiska modliszki w Polsce są ograniczone do północnej części Puszczy Sandomierskiej oraz zachodniej części Lasów Janowskich i Lasów Lipskich.
Ochrona
Owad znajduje się w Polskiej Czerwonej Księdze jako EN gatunek bardzo wysokiego ryzyka i jest objęty ścisłą ochroną gatunkową.Do najpoważniejszych zagrożeń należy niszczenie siedlisk dogodnych dla tego gatunku, a więc siedlisk otwartych (polany) w obrębie kompleksów leśnych.
Modliszka zwyczajna (Mantis religiosa) – gatunek owada z rodziny modliszkowatych (Mantidae).
Jedyny przedstawiciel modliszek w Europie Środkowej. Ubarwienie ciała zielone, żółtozielone lub jasnobrązowe. Samce są zazwyczaj mniejsze od samic. Samica osiąga od 50 do 75 mm w ogóle nie wykorzystują skrzydeł i zaniepokojone uciekają pieszo, a samiec od 40 do 60 mm i podrywają się do krótkich lotów. Jak u wszystkich modliszek pierwsza para nóg przekształcona jest w narząd chwytny. Chwyt jest tak silny, że nawet tak duże i mocne owady jak koniki polne nie są w stanie wydostać się z jej uchwytu. Można ją spotkać od sierpnia do października kiedy jest dostatecznie ciepło. W Polsce występuje tylko w części południowej na ciepłych i suchych stanowiskach. Jej środowiskiem życia są śródleśne łąki, polany i brzegi lasów. Poluje na inne owady lub pająki siedząc nieruchomo na niskich roślinach i czekając, aż ofiara przybliży się na tyle, żeby można było chwycić ją parą przednich odnóży. Złapaną ofiarę zjada żywcem zaczynając od głowy.Samica składa od 100 do 200 jaj w przylegającym do łodygi rośliny kokonie.
Biotop
W Polsce modliszka preferuje mocno nasłonecznione polany i brzegi borów sosnowych porośnięte wrzosowiskami lub murawami psammofilnymi.
Występowanie
Obecne stanowiska modliszki w Polsce są ograniczone do północnej części Puszczy Sandomierskiej oraz zachodniej części Lasów Janowskich i Lasów Lipskich.
Ochrona
Owad znajduje się w Polskiej Czerwonej Księdze jako EN gatunek bardzo wysokiego ryzyka i jest objęty ścisłą ochroną gatunkową.Do najpoważniejszych zagrożeń należy niszczenie siedlisk dogodnych dla tego gatunku, a więc siedlisk otwartych (polany) w obrębie kompleksów leśnych.