Question

Wciel się w postać Skawińskiego i opowiedz o przeżyciach, związanych z lekturą Pana Tadeusza. ( minimum 20 linijek) Z góry dzięki ;)

Answer 1

książki Streszczenie   według:Aave3     Autorzy: Henryk Sienkiewicz; E.GaloczSummary rating: 4 stars(95 Recenzja)Wizyty : 13531 słów:300         

Przeżycia wewnętrzne bohaterów literackich poznajemy z narracji odautorskiej, z wypowiedzi postaci, z ich monologów wewnętrznych. Dotyczą one sfery życia uczuciowego; utrzymujących się stanów psychicznych, nastrojów; sposobu reagowania na bodźce zewnętrzne.
Przystępując do opisu przeżyć wewnętrznych trzeba najpierw zgromadzić słownictwo. Niektóre wyrażenia znajdziemy „gotowe” w tekście utworu, inne sformułujemy sami na podstawie zachowań i wypowiedzi oraz narracji odautorskiej.
A oto opis przeżyć wewnętrznych Skawińskiego, bohatera „Latarnika” Henryka Sienkiewicza

Przed objęciem posady w Aspinwall:
Skawiński po latach tułaczki zestarzał się, tracił energię i popadł w rezygnację. Cierpiał straszliwą nostalgię. Marzył już tylko o odpoczynku. „Wyobrażał sobie, że największym ludzkim szczęściem jest - tylko nie tułać się”. Stał się pesymistą, nie wierzył, że osiągnie kres tułaczki.

Po zamieszkaniu w latarni:
Potrzebował odpoczynku i spokoju, ponieważ czuł się znużony i skołatany. Miał nadzieję na cichą przyszłość w latarni. „Poczucie bezpieczeństwa napełniało jakąś niewysłowioną rozkoszą jego duszę”. Cieszył się szalenie z posady latarnika. „Nie dowierzał swemu szczęściu... czuł się tak szczęśliwym, jak nigdy w życiu nie był”. Przestał niepokoić się o swój dalszy los, „stopniowo nabierał wiary i ufności”. Polubił huczenie morza i harmider ptaków morskich. Raz w tygodniu otrzymywał nowojorską gazetę i w niej szukał wiadomości z Europy, gdyż myślami i sercem ciągle jeszcze wracał do kraju. Poza tym zobojętniał dla świata, a jego nostalgia przerodziła się w rezygnację. Stał się mistykiem. Tracił poczucie odrębności swego istnienia od otaczającej go natury. Znajdował w niej ukojenie.

 

Kiedy otrzymał przesyłkę z polskimi książkami, uznał to za cud. Odczuł to jako moment świąteczny, uroczysty. Pod wpływem lektury „Pana Tadeusza” doznał wstrząsu psychicznego. Pobudziła ona jego wyobraźnię i wspomnienia z czasów dzieciństwa i młodości, z okresu powstania listopadowego, gdy był ułanem. Odrodziła zachwyt dla rodzinnej ziemi, której nie widział od czterdziestu lat. Zalało go uczucie niezmiernej miłości dla Polski, „przy której wszystko jest niczym.”