Od 1 maja 2004 r. obowiązuje w Polsce unijny system interwencji na rynku zbóż, który różni się zdecydowanie od obowiązującego w Polsce w latach ubiegłych. Zboże odstawione do skupu musi spełniać określone szczegółowo dla każdego gatunku parametry, takie jak np.: ciężar, wilgotność czy zanieczyszczenie (tabela 1).
Powszechnie stosowany kombajnowy zbiór zbóż, charakteryzujący się dużą wydajnością dobową, przeprowadzany w pełnej dojrzałości (gdy ziarno jest doschnięte) jest korzystny z punktu widzenia technologicznego. Po zbiorze ziarno należy odpowiednio przygotować do sprzedaży bądź przechowywania. Najważniejszym zabiegiem poprzedzającym zarówno sprzedaż, jak i przechowywanie, jest wstępne czyszczenie ziarna z zielonych nasion chwastów i zanieczyszczeń organicznych oraz ewentualne suszenie. Czystość ziarna w zasadniczy sposób wpływa na przebieg procesu suszenia, jak również na trwałość instalacji suszarniczej. Poziom wilgotności w ziarnie zbóż zależny jest od wielu czynników biologicznych oraz atmosferycznych. Przekroczona graniczna zawartość wody (tabela 2) musi być obniżona w procesie suszenia, aż do osiągnięcia przez ziarno wilgotności bezpiecznej, zapewniającej prawidłowe przechowywanie.
Dostarczane od kombajnu ziarno zbóż nie jest w rzeczywistości materiałem jednorodnym. Oprócz ziarna gatunku podstawowego, znajdują się w nim różne zanieczyszczenia, które można podzielić na użyteczne i nieużyteczne. Do użytecznych zaliczają się: poślad – ziarna chude, niedorozwinięte (przesiewające się przez sito o oczkach 1,6 x 2,5 mm) oraz ziarno porośnięte, spleśniałe, zbutwiałe, uszkodzone mechanicznie więcej niż w połowie i uszkodzone przez szkodniki, a także ziarna ściemniałe na skutek niewłaściwego przechowywania lub przypalone podczas suszenia oraz ziarna innego gatunku.
Zanieczyszczenia nieużyteczne to wszelkie zanieczyszczenia mineralne, jak piasek, grudki ziemi, drobne kamienie, kawałki szkła i części metaliczne oraz zanieczyszczenia organiczne, tj. cząstki słomy, łodygi, plewy, łuski, zielone części i nasiona chwastów nieszkodliwych i szkodliwych, nasiona roślin uprawowych niekłosowych oraz wszystkie inne składniki, przesiewające się przez sito o średnicy oczek 1 mm.
Ziarno o dużej wilgotności podlega procesom niekorzystnym, które obniżają jego jakość. Wzrost wilgotności i temperatury stwarza dogodne warunki dla rozwoju mikroorganizmów i szkodników. Szczególnie podatne na działanie mikroorganizmów są ziarna z naruszoną tkanką okrywającą, popękane i połamane. W zanieczyszczonych glebą i kurzem ziarnach oraz w kawałkach roślin, chwastów i słomy dogodne warunki rozwoju znajdują zarodniki grzybów.
Głównymi czynnikami warunkującymi bezpieczne składowanie jest wilgotność ziarna, jego temperatura, kontakt z powietrzem oraz stan ziarna (stopień uszkodzenia).
RZECHOWYWANIE ZIARNA PSZENICY I JĘCZMIENIA
Od 1 maja 2004 r. obowiązuje w Polsce unijny system interwencji na rynku zbóż, który różni się zdecydowanie od obowiązującego w Polsce w latach ubiegłych. Zboże odstawione do skupu musi spełniać określone szczegółowo dla każdego gatunku parametry, takie jak np.: ciężar, wilgotność czy zanieczyszczenie (tabela 1).
Powszechnie stosowany kombajnowy zbiór zbóż, charakteryzujący się dużą wydajnością dobową, przeprowadzany w pełnej dojrzałości (gdy ziarno jest doschnięte) jest korzystny z punktu widzenia technologicznego. Po zbiorze ziarno należy odpowiednio przygotować do sprzedaży bądź przechowywania. Najważniejszym zabiegiem poprzedzającym zarówno sprzedaż, jak i przechowywanie, jest wstępne czyszczenie ziarna z zielonych nasion chwastów i zanieczyszczeń organicznych oraz ewentualne suszenie. Czystość ziarna w zasadniczy sposób wpływa na przebieg procesu suszenia, jak również na trwałość instalacji suszarniczej. Poziom wilgotności w ziarnie zbóż zależny jest od wielu czynników biologicznych oraz atmosferycznych. Przekroczona graniczna zawartość wody (tabela 2) musi być obniżona w procesie suszenia, aż do osiągnięcia przez ziarno wilgotności bezpiecznej, zapewniającej prawidłowe przechowywanie.
Dostarczane od kombajnu ziarno zbóż nie jest w rzeczywistości materiałem jednorodnym. Oprócz ziarna gatunku podstawowego, znajdują się w nim różne zanieczyszczenia, które można podzielić na użyteczne i nieużyteczne. Do użytecznych zaliczają się: poślad – ziarna chude, niedorozwinięte (przesiewające się przez sito o oczkach 1,6 x 2,5 mm) oraz ziarno porośnięte, spleśniałe, zbutwiałe, uszkodzone mechanicznie więcej niż w połowie i uszkodzone przez szkodniki, a także ziarna ściemniałe na skutek niewłaściwego przechowywania lub przypalone podczas suszenia oraz ziarna innego gatunku.
Zanieczyszczenia nieużyteczne to wszelkie zanieczyszczenia mineralne, jak piasek, grudki ziemi, drobne kamienie, kawałki szkła i części metaliczne oraz zanieczyszczenia organiczne, tj. cząstki słomy, łodygi, plewy, łuski, zielone części i nasiona chwastów nieszkodliwych i szkodliwych, nasiona roślin uprawowych niekłosowych oraz wszystkie inne składniki, przesiewające się przez sito o średnicy oczek 1 mm.
Ziarno o dużej wilgotności podlega procesom niekorzystnym, które obniżają jego jakość. Wzrost wilgotności i temperatury stwarza dogodne warunki dla rozwoju mikroorganizmów i szkodników. Szczególnie podatne na działanie mikroorganizmów są ziarna z naruszoną tkanką okrywającą, popękane i połamane. W zanieczyszczonych glebą i kurzem ziarnach oraz w kawałkach roślin, chwastów i słomy dogodne warunki rozwoju znajdują zarodniki grzybów.
Głównymi czynnikami warunkującymi bezpieczne składowanie jest wilgotność ziarna, jego temperatura, kontakt z powietrzem oraz stan ziarna (stopień uszkodzenia).