W wierszu burza Adama Mickiewicza wskaż środek stylistyczny oraz podaj jego funkcje w wierszu
Zdarto żagle, ster prysnął, ryk wód, szum zawiei, Głosy trwożne gromady, pomp złowieszcze jęki, Ostatnie liny majtkom wyrwały się z ręki, Słońce krwawo zachodzi, z niem reszta nadziei.
Wicher z tryumfem zawył; a na mokre góry, Wznoszące się piętrami z morskiego odmętu, Wstąpił geniusz śmierci i szedł do okrętu, Jak żołnierz szturmujący w połamane mury.
Ci leżą napół martwi, ów załamał dłonie, Ten w objęcia przyjaciół żegnając się pada, Ci modlą się przed śmiercią, aby śmierć odegnać;
Jeden podróżny siedział w milczeniu na stronie I pomyślił: szczęśliwy, kto siły postrada, Albo modlić się umie, lub ma z kim się żegnać.
~sylwia250296
Autor osiągnął dramatyczny nastrój utworu dzięki zastosowaniu takich środków stylistycznych jak: krótkich zdań wykrzyknikowych, w których zawarte są czasowniki ( określające gwałtowne czynności ) oraz rzeczowniki nazywające odgłosy, dźwięki pełniące funkcję onomatopeiji. Epitety wartościujące ( złowieszcze jęki ), epitety oddające negatywne emocje ( trwożna gromada ), epitety ilustrujące skutki żywiołu (połamane mury ), epitety ilustrujące intensywność żywiołu - padającego deszczu ( mokre góry )