Powstały w 1905 roku, jeden z największych obrazów olejnych Klimta na płótnie, znany jest również jako „Matka i dziecko”. Ukazuje trzy etapy z życia kobiety: wczesne dzieciństwo, młodość, macierzyństwo oraz wiek podeszły. Symbolizuje przemijalność życia ludzkiego.
Pośrodku tak charakterystycznego dla Klimta dekoracyjnego tła widzimy sylwetki trzech kobiet. Pierwsza od lewej, symbolizująca wiek podeszły, jest naga. Jej zniszczone ciało namalował artysta wykorzystując odcienie ugrów i żółcieni. Bezlitośnie odarł je z jakiegokolwiek piękna. Twarz kobieta skrywa w burzy brązowo - siwych włosów w geście rezygnacji. Obok niej stoi młoda kobieta, której włosy dekorują kwiaty. Wizerunek ten uważany jest za alegorię wiosny. Skóra kobiety jest jasna i świetlista, włosy rude. Oczy kobiety są przymknięte, na policzkach ma rumieńce, tuli w objęciach śpiące dziecko o skórze równie jasnej, co ona sama. Włosy dziecka są jednak ciemne, barwy brązowej. Nogi kobiety spowija geometryczna, lekka tkanina z przewagą fioletowo – niebieskich figur.
Młodość ukazana pod postacią rozmarzonej dziewczyny, jest pełna marzeń i planów. Starość, pozbawiona już złudzeń, kryje się za gestem pełnym rezygnacji i świadomości przemijania. To artystyczna wizja czasu i przemijania.
Gustaw Klimt „Trzy okresy życia kobiety”
Powstały w 1905 roku, jeden z największych obrazów olejnych Klimta na płótnie, znany jest również jako „Matka i dziecko”. Ukazuje trzy etapy z życia kobiety: wczesne dzieciństwo, młodość, macierzyństwo oraz wiek podeszły. Symbolizuje przemijalność życia ludzkiego.
Pośrodku tak charakterystycznego dla Klimta dekoracyjnego tła widzimy sylwetki trzech kobiet. Pierwsza od lewej, symbolizująca wiek podeszły, jest naga. Jej zniszczone ciało namalował artysta wykorzystując odcienie ugrów i żółcieni. Bezlitośnie odarł je z jakiegokolwiek piękna. Twarz kobieta skrywa w burzy brązowo - siwych włosów w geście rezygnacji. Obok niej stoi młoda kobieta, której włosy dekorują kwiaty. Wizerunek ten uważany jest za alegorię wiosny. Skóra kobiety jest jasna i świetlista, włosy rude. Oczy kobiety są przymknięte, na policzkach ma rumieńce, tuli w objęciach śpiące dziecko o skórze równie jasnej, co ona sama. Włosy dziecka są jednak ciemne, barwy brązowej. Nogi kobiety spowija geometryczna, lekka tkanina z przewagą fioletowo – niebieskich figur.
Młodość ukazana pod postacią rozmarzonej dziewczyny, jest pełna marzeń i planów. Starość, pozbawiona już złudzeń, kryje się za gestem pełnym rezygnacji i świadomości przemijania. To artystyczna wizja czasu i przemijania.