Na blogu, po emocjach związanych ze zmaganiami wojennymi, wracamy do tematyki „muzealnej”. Temat na dziś: Banderia Prutenorum Jana Długosza.
Pergaminowy kodeks o wymiarach 293 x 186 mm, spisany został reką trzech skryptorów, spośród, których jedna należała do samego Długosza. Dzieło to jest niezwykłym źródłem ikonograficznym- opisuje, bowiem chorągwie, zdobyte przez Polaków pod Grunwaldem, Koronowem, Dąbkami oraz w okolicach Nakła w latach 1410-31. Sztandary te, po dziś dzień pozostają symbolem zwycięstwa i chwały narodu, choć same niestety nie przetrwały do naszych czasów. Niemniej jednak, wystawie możemy podziwiać ich rekonstrukcje.
Oryginalny kodeks Jana Długosza pochodzi 1448 roku, uzupełniają go miniatury wykonane przez krakowskiego malarza Stanisława Durnika przedstawiające pięćdziesiąt pięć sztandarów (pierwotnie pięćdziesiąt sześć) wraz z łacińskim tekstem tłumaczącym ich pochodzenie. Rękopis należy do gatunku tzw. ksiąg trofeów (Trophäenbuch) i ksiąg chorągwi (Fahnenbuch) i stanowi unikat na skalę europejską. Wykonany został zapewne na zlecenie kardynała Zbiegniewa Oleśnickiego (1389-1455), następnie ofiarowany przez Długosza Akademii Krakowskiej, co potwierdza wpis na pierwszej karcie:
Pro libraria Vniversitatis Studij Cracouen(sis) datu(m) p(er) d(omin)um Joha(n)nem Dlugosch.
Kolejny zapis z XVI w., informuje, że należał on jednak do Biblioteki Kapitulnej na Wawelu. Podczas II wojny światowej, a dokładnie w 1940 roku wywieziony został do Malborka. Szcześliwie po wojnie odnalazł się w jednym z londyńskich antykwariatów, gdzie został zakupiony przez Ambasadę Polską i przekazany do Archiwum Głównego Akt Dawnych w Warszawie. Obecnie (od 1963 r.) znajduje się on w zbiorach Biblioteki Jagiellońskiej (BJ rkps 10001), a na wystawie, ze względów konserwatorskich, będzie można go oglądać tylko przez pierwsze dwa tygodnie.
chyba żeby podkreślić ich urok
Na blogu, po emocjach związanych ze zmaganiami wojennymi, wracamy do tematyki „muzealnej”. Temat na dziś: Banderia Prutenorum Jana Długosza.
Pergaminowy kodeks o wymiarach 293 x 186 mm, spisany został reką trzech skryptorów, spośród, których jedna należała do samego Długosza. Dzieło to jest niezwykłym źródłem ikonograficznym- opisuje, bowiem chorągwie, zdobyte przez Polaków pod Grunwaldem, Koronowem, Dąbkami oraz w okolicach Nakła w latach 1410-31. Sztandary te, po dziś dzień pozostają symbolem zwycięstwa i chwały narodu, choć same niestety nie przetrwały do naszych czasów. Niemniej jednak, wystawie możemy podziwiać ich rekonstrukcje.
Oryginalny kodeks Jana Długosza pochodzi 1448 roku, uzupełniają go miniatury wykonane przez krakowskiego malarza Stanisława Durnika przedstawiające pięćdziesiąt pięć sztandarów (pierwotnie pięćdziesiąt sześć) wraz z łacińskim tekstem tłumaczącym ich pochodzenie. Rękopis należy do gatunku tzw. ksiąg trofeów (Trophäenbuch) i ksiąg chorągwi (Fahnenbuch) i stanowi unikat na skalę europejską. Wykonany został zapewne na zlecenie kardynała Zbiegniewa Oleśnickiego (1389-1455), następnie ofiarowany przez Długosza Akademii Krakowskiej, co potwierdza wpis na pierwszej karcie:
Pro libraria Vniversitatis Studij Cracouen(sis) datu(m) p(er) d(omin)um Joha(n)nem Dlugosch.
Kolejny zapis z XVI w., informuje, że należał on jednak do Biblioteki Kapitulnej na Wawelu. Podczas II wojny światowej, a dokładnie w 1940 roku wywieziony został do Malborka. Szcześliwie po wojnie odnalazł się w jednym z londyńskich antykwariatów, gdzie został zakupiony przez Ambasadę Polską i przekazany do Archiwum Głównego Akt Dawnych w Warszawie. Obecnie (od 1963 r.) znajduje się on w zbiorach Biblioteki Jagiellońskiej (BJ rkps 10001), a na wystawie, ze względów konserwatorskich, będzie można go oglądać tylko przez pierwsze dwa tygodnie.