Bohater znajduje się na najwyższym wzniesieniu gór Mont-Blanc. Stojąc na lodowym szczycie czuje się bliżej Boga. Wzbierają w nim siły. Pragnie stac się kimś, kto będzie oddziaływał na ludzkie ,yśli i uczucia. Dojrzewa, widzi siebie jako jednostkę kreującą postawy i rzeczywistośc. Mimo wielu rozczaeowań, rozpiera go miłośc do świata i ludzi. Ma poczucie ogromnej mocy, odnalazł ją w górskim "powietrza błękicie" .
Formułuje myśl filozoficzną - indywidualny światopogląd. Nawiązuje do dzielnego rycerza Winkelrieda. Krzyczy:"Polska Winkelriedem narodów!
Poświeci się, choc padnie jak dawniej! Jak nieraz!"
Po chwili wewnętrznej refleksji, czując się wystarczająco dojrzałym psychicznie i gotowym do działania, siada na Chmurze, a ta unosi go do kraju - do Polski.
Mont - Blanc Kordian - monolog
Bohater znajduje się na najwyższym wzniesieniu gór Mont-Blanc. Stojąc na lodowym szczycie czuje się bliżej Boga. Wzbierają w nim siły. Pragnie stac się kimś, kto będzie oddziaływał na ludzkie ,yśli i uczucia. Dojrzewa, widzi siebie jako jednostkę kreującą postawy i rzeczywistośc. Mimo wielu rozczaeowań, rozpiera go miłośc do świata i ludzi. Ma poczucie ogromnej mocy, odnalazł ją w górskim "powietrza błękicie" .
Formułuje myśl filozoficzną - indywidualny światopogląd. Nawiązuje do dzielnego rycerza Winkelrieda. Krzyczy:"Polska Winkelriedem narodów!
Poświeci się, choc padnie jak dawniej! Jak nieraz!"
Po chwili wewnętrznej refleksji, czując się wystarczająco dojrzałym psychicznie i gotowym do działania, siada na Chmurze, a ta unosi go do kraju - do Polski.