Sytuacja polityczna w Europie stanowczo zmieniła się po zjednoczeniu się Włoch i Niemiec. Europa przestała być nagle podzielonym i "poszatkowanym" na małe księstwa i prowincje regionem, gdzie pojawiły się dwa nowe, silne i nastawione bardzo ekspansjonistycznie państwa: narodowe Niemcy i Włochy. Większość mieszkańców w tych krajach stanowili ludzie o pochodzeniu niemieckim i włoskim, dlatego były to pierwsze państwa narodowe w nowoczesnym znaczeniu tego słowa. Niemcy marzyły o zdobyciu hegemonii w Europie kosztem innych państw oraz o wzięciu udziału w wyścigu kolonialnym, co nieuchronnie spowodowało ich konflikt np. z Francją czy Wielką Brytanią, ale także z Austro-Węgrami i Rosją. Natomiast Włochy miały mniejsze możliwości, ale też miały swój cel: odtworzenie zasięgu cesarstwa zachodniorzymskiego i zdobycie afrykańskich kolonii. Sytuacja w Europie po powstaniu tych państw zdecydowanie się zaogniła i rosła rola państw narodowych, a malała rola państw wieloetnicznych, szczególnie Austro-Węgier, które dostawały się pod coraz większą zależność od Niemiec.
Niewątpliwym faktem jest, że każda zmiana polityczna na mapie Europy w XIX-tym wieku musiała powodować duże zmiany. Kiedy nagle rozdrobniona i podzielona Rzesza stała się jednym państwem, to stare kraje Europy, jak Wielka Brytania, Austro-Węgry i Francja (przez której porażkę w zasadzie doszło do powstania Niemiec) obawiały się utraty dotychczasowej pozycji. Mało tego, powstałe Królestwo Włoch też było przychylne Niemcom, co dodatkowo niepokoiło stare państwa Europy, które zaczęły rozmowy dyplomatyczne i podjęły się zakładania nowych sojuszy przeciwko nowym wrogom.
Sytuacja polityczna w Europie stanowczo zmieniła się po zjednoczeniu się Włoch i Niemiec. Europa przestała być nagle podzielonym i "poszatkowanym" na małe księstwa i prowincje regionem, gdzie pojawiły się dwa nowe, silne i nastawione bardzo ekspansjonistycznie państwa: narodowe Niemcy i Włochy. Większość mieszkańców w tych krajach stanowili ludzie o pochodzeniu niemieckim i włoskim, dlatego były to pierwsze państwa narodowe w nowoczesnym znaczeniu tego słowa. Niemcy marzyły o zdobyciu hegemonii w Europie kosztem innych państw oraz o wzięciu udziału w wyścigu kolonialnym, co nieuchronnie spowodowało ich konflikt np. z Francją czy Wielką Brytanią, ale także z Austro-Węgrami i Rosją. Natomiast Włochy miały mniejsze możliwości, ale też miały swój cel: odtworzenie zasięgu cesarstwa zachodniorzymskiego i zdobycie afrykańskich kolonii. Sytuacja w Europie po powstaniu tych państw zdecydowanie się zaogniła i rosła rola państw narodowych, a malała rola państw wieloetnicznych, szczególnie Austro-Węgier, które dostawały się pod coraz większą zależność od Niemiec.
Niewątpliwym faktem jest, że każda zmiana polityczna na mapie Europy w XIX-tym wieku musiała powodować duże zmiany. Kiedy nagle rozdrobniona i podzielona Rzesza stała się jednym państwem, to stare kraje Europy, jak Wielka Brytania, Austro-Węgry i Francja (przez której porażkę w zasadzie doszło do powstania Niemiec) obawiały się utraty dotychczasowej pozycji. Mało tego, powstałe Królestwo Włoch też było przychylne Niemcom, co dodatkowo niepokoiło stare państwa Europy, które zaczęły rozmowy dyplomatyczne i podjęły się zakładania nowych sojuszy przeciwko nowym wrogom.
#SPJ1