Question

W JAKI SPOSÓB WYGLĄDAŁY BUDYNKI PODCZAS WOJNY? OPISZ JEDEN Z NICH

PRZYNAJMIEJ 10 ZDAŃ

Answer 1

Warszawa

 

Warszawa w okresie II wojny światowej – 1 września 1939 roku hitlerowskie Niemcy rozpoczęły działania zbrojne przeciw Polsce. Przez pierwsze trzy dni trwał bój graniczny; następnie opór polski został przełamany. 17 września 1939 roku nastąpił kolejny akt polskiej tragedii. O 2:00 Wacław Grzybowski, polski ambasador w Moskwie, otrzymał notę radziecką stwierdzającą, ze wobec bankructwa państwa polskiego: rząd ZSRR nakazał Armii Czerwonej przekroczenie granicy z Polską by wziąć w opiekę ludność białoruską i ukraińską.W nocy z 6 na 7 września 1939 roku Warszawę opuścił Naczelny Wódz, przystąpiono do ewakuacji sprzętu i amunicji z centralnych magazynów Warszawy i okolic oraz personelu obydwu głównych szpitali wojskowych, a także Dowództwa Okręgu Korpusu. 9 września nastąpił atak 4. niemieckiej dywizji pancernej na Warszawę. Obrona Warszawy trwała do honorowej kapitulacji 28 września 1939. Terror, który był metodą rządzenia w okupowanym mieście, spotkał się z oporem znacznej części warszawiaków. Jego intensywność i różnorodność form, jak masowe akcje zbrojne, mały i duży sabotaż, tajna działalność oświatowo-kulturalna, ratowanie zabytków, uczyniły Warszawę stolicą Podziemnego Państwa Polskiego. Tu koncentrowały się centralne ośrodki dyspozycji politycznej i wojskowej władz polskich: Delegatura Rządu na Kraj, Polityczny Komitet Porozumiewawczy i Komenda Główna Armii Krajowej. Działała też ekspozytura sowiecka – Krajowa Rada Narodowa. W trakcie działań wojennych Hitler rozważał stworzenie kadłubowego państewka polskiego. Znaczną część ziem zagarniętych przez Niemcy włączono do Rzeszy, z reszty zaś utworzono Generalne Gubernatorstwo ze stolicą w Krakowie, którego gubernatorem został Hans Frank. Polskich mieszkańców gubernatorstwa chciano uczynić niskowykwalifikowaną siłą roboczą. W Generalnej Guberni Niemcy zamknęli wszystkie muzea, biblioteki, wydawnictwa, redakcje pism i szkoły średnie oraz wyższe. Okupacja niemiecka na terenie Generalnej Gubernii łączyła w sobie politykę grabieży i wyniszczania ludności w gettach i poprzez pracę niewolniczą. Generalna Gubernia miała być ekonomicznie całkowicie zależna od Rzeszy przy możliwie minimalnych nakładach i była traktowana jako łup wojenny, z czego wynikała gospodarka rabunkowa, zwłaszcza po klęskach na froncie wschodnim.

Plan Pabsta to niemiecki nazistowski plan zburzenia miasta Warszawy i zamienienia go w prowincjonalne miasto, służące Niemcom w charakterze ogromnego węzła komunikacyjnego i ośrodka w którym zamieszkiwała by niemiecka elita (niem. Ortsgruppe), licząca ok. 40 000 ludzi, zarządzająca podbitymi przez III Rzeszę terenami na wschodzie. W nowej Warszawie planowano również zmniejszyć liczbę Polaków do ok. 130 000 osób. Planowanemu nowemu ośrodkowi miejskiemu miano nadać nazwę "Nowe niemieckie miasto Warszawa" (niem. Die Neue deutsche Stadt Warschau). Plan przewidywał dwa etapy, planowe wyburzanie miasta nazywane eufemistycznie "rozbiórką polskiego miasta" (niem. Der Abbau der Polnischen Stadt) oraz "budowę miasta niemieckiego" (niem. Der Aufbau der Deutschen Stadt).

By ostatecznie zrealizować plan powołano zespół obozów KL Warschau, choć jego nazwa dotyczy przede wszystkim obozu umieszczonego pomiędzy ulicami Zamenhofa, Okopową, Wołyńską, Ostrowską, Glinianą, wzdłuż ulicy Gęsiej (tzw. Gęsiówki), jak i kilku obozów pracy, m.in. na Kole (istnienie obozu na Kole jest kwestionowane i jest przedmiotem ostrego sporu, m.in. między Marią Trzcińską a historykiem IPN Bogusławem Kopką, por. KL Warschau). W różnych okresach wojny, różne te obiekty wchodziły w obręb jednego obozu samodzielnego lub podobozu Majdanka. Rozkazem Heinrich Himmlera z 11 czerwca 1943 do KL Warschau włączono także warszawskie więzienie Pawiak przy ul. Dzielnej. Stąd zakres czasowo-przestrzenny udokumentowanej nazwy KL Warschau budzi kontrowersje.